The Matrix uit 1999 is niet alleen één van de beste science-fiction films die ooit is gemaakt, maar ook voor zijn tijd erg baanbrekend geweest. Maar de vervolgen die er achter aan kwamen waren prak. Zo was Reloaded een aan één schakeling van actie en special effect, en Revolution een warrige puinhoop die er maar een einde aan maakte. Sterker ik had er meer vrede mee gehad als er een BSOD of Neo onder invloed was en alles is nooit gebeurd einde had gehad. Maar goed, Lana Wachowski heeft in dit interview naar buiten gebracht dat hij/zij wel snapt waarom de fans niet blij waren met de vervolgen.

]
What we were trying to achieve with the story overall was a shift, the same kind of shift that happens for Neo, that Neo goes from being in this sort of cocooned and programmed world, to having to participate in the construction of meaning to his life. And we were like, 'Well, can the audience go through the three movies and experience something similar to what the main character experiences?'

So the first movie is sort of classical in its approach, the second movie is deconstructionist and an assault on all the things you thought to be true in the first movie ... and the third movie is the most ambiguous, because it asks you to actually participate in the construction of meaning.