Aan het begin van dit jaar werd bekendgemaakt dat Resident Evil 6 nog voor eind 2012 in de winkels zou liggen voor de PlayStation 3 en de Xbox 360. Langzaam aan bouwde Capcom de hype rond deze langverwachte titel op en bracht maar liefst twee demo's uit waarvan één exclusief voor de kopers van Dragons Dogma en even later voor het grote publiek die teleurgesteld hun beklag op het internet deden. Nu was de demo niet het enige die het zwaar te verduren kreeg, want veel websites schopten deze titel met hun reviews keihard onderuit. Maar gelukkig hebben wij ook een recensie-exemplaar gehad en daarmee heb ik de onderstaande review kunnen schrijven.

In 1996 vond Capcom met Resident Evil eigenhandig het survivalhorror genre uit voor de eerste PlayStation en overtrof zichzelf met het vervolg dat twee jaar later uitkwam. Deel drie was wat minder, totdat in 2005 het vierde deel insloeg als een bom. Ironisch genoeg was het de GameCube waar de game als eerste op uitkwam en voor mij een reden om deze console van Nintendo in huis te halen. De game was erg gritty, eng en vooral verrassend met enkele sublieme gore momenten en schrikeffecten. Pas in 2009 kwam Resident Evil 5 uit die eerst verkeerd viel bij de fans omdat de game qua gameplay anders was dan de voorgaande delen. Zo lag de nadruk meer op de actie en minder op de schokeffecten en dat werd niet door iedereen gewaardeerd, maar werd ondanks alles toch een grote hit die ik met veel pijn, liefde en haat heb kunnen volbrengen. Want op de hoogste moeilijkheidsgraad was dit echt mede door de quicktime events een fookin' bitch.

Sinds kort ligt dan het zesde uit deze langlopende franchise in de winkels en deze maakte een start met een erg teleurstellende demo, want wederom was de gameplay veranderd en was er een pluspuntje dat Capcom eindelijk in 2012 met het zesde deel (ik tel hier niet de vele spin-offs als Operation Racoon City en anderen bij) het schieten en lopen tegelijk toepast. Zo snel je de game opstart heb je de keuze uit drie campagnes (de vierde met Ada Wong unlock pas als je de game volledig hebt uitgespeeld) die allemaal zijn opgedeeld in vijf hoofdstukken, waarbij je steeds de keuze hebt uit twee speelbare karakters. Zo is er Leon Kennedy en Helena Harper; Chris Redfield en Piers Nivans; en Jake Muller met Sherry Berkin. Hoewel je zelf de volgorde mag bepalen met welke campagne je wilt spelen, is het aan te raden om net als ik gewoon met de bovenste van Leon te beginnen.




Deze start gelijk al vrij heftig, want Leon heeft zijn wapen gericht op zijn oude vriend en president van Amerika Adam Benford. Deze wilde schoon schip maken over het Racoon City-incident uit 1998, maar is nu zelf geïnfecteerd met het C-Virus dat een bioterroristengroepering met de naam Neo-Umbralla wereldwijd wilt verspreiden. Benford is veranderd in een zombie en het is Leon die hem uit zijn lijden verlost met een schot tussen de ogen. Hierdoor krijgen Leon en Helena de schuld van de nieuwe uitbraak en doen ze er alles aan om hun onschuld te bewijzen en een corrupte overheidsmedewerker hierachter te ontmaskeren. Het verhaal van het C-Virus en Ada Wong is overigens de bindende factor tussen de drie campagnes. De Leon-missie vond ik overigens het coolste, want je begeeft je door de straten van het stadje Tall Oaks die in totale chaos is veranderd en volloopt met zombies en BOW's en dit is een directe ode aan Resident Evil 2. Sterker, net als in dat deel doe je ook nu wederom een wapenwinkel aan en zo zijn er meer kleine verwijzingen. Dit alles bouwt zorgvuldig op naar een climax waar je op het einde de strijd aangaat met een traditionele big mofo eindbaas die je op een niet conventionele manier moet verslaan.

In de tweede campagne zien we hoe Chris Redfield na het verlies van zijn team nu veranderd is in een alcoholist met een gat in zijn geheugen. Maar de Bio-terrorism Security Assessment Alliance (BSAA) heeft hem nodig en samen met nieuwe collega Piers Nivans vertrekken ze naar het fictieve Lanshiang waar huurlingen zich hebben ingespoten met het C-Virus en deze samen met andere BOW's letterlijk zorgen voor een grote puinhoop. Bij deze campagne gaan echt alle remmen los, want zo zijn de Leon-missies lekker oldskool traag en toch beklemmend. Hier ligt het tempo dan ook een heel stuk hoger en noemde ik het dan ook snel Resident Duty en Gears of Evil. Want zelfs de schuddende camera tijdens het rennen is de bekende roadie run van Gears of War. Hiermee zie je gelijk dat Capcom met Resident Evil 6 gekozen heeft voor een meer actievolle aanpak dan de ooit trage claustrofobische horrorsurvival game die we kennen. Persoonlijk vond ik deze campagne niet echt super, mede doordat het coversysteem voor geen meter werkte en zwaar irriteerde. Wat werkte hier wel? Het vijfde hoofdstuk. Ook hier sluit je af met een gigantische eindbaas. Daar zit een gebeurtenis bij, dat je op de vlucht moet voor hem/het en dit is voor mij één van de coolste gamemomenten die ik heb mogen ervaren en dat maakte voor mij weer een hoop goed.



De derde campagne is met Jake Muller aka de zoon van Albert Wesker die in deel vijf door Crhis Redfield is doodgeschoten en uiteraard tot de nodige confrontatie zal lijden. Maar voor het zover is, komen we er achter dat deze huurling immuun is voor het C-Virus en dat Sherry Berkin (yep, dat is het meisje uit Resident Evil 2), die nu voor de Division of Security Operations (DSO) werkt, hem in veiligheid wilt stellen om uit zijn bloed een antivirus te maken. Uiteraard doet Neo-Umbrella er alles aan om dit te voorkomen en sturen een onstopbare BOW' op ze af en deze heeft veel weg van Nemisis uit Resident Evil 3. Het coole aan dit verhaal is dat Jake eigenlijk een held tegen wil en dank is. In deze campagne ligt de nadruk vooral op mêleegevechten en de gehate quicktime events en bouwt ook op naar een grande finale in het vijfde hoofdstuk.

Zoals ik eerder zei is het C-Virus van Neo-Umbrella en Ada Wong de rode draad tussen de drie campagnes en de verhalen van de zes karakters. Zo zal je tijdens het spelen steeds elkaar tegen het lijf lopen en alles duidelijker worden als je de hele game hebt uitgespeeld. Dit is op zich niet zo heel erg en zelfs gewaagd te noemen, maar het soms opnieuw moeten spelen van een gevecht vanuit een ander perspectief geeft je soms het idee dat je te maken hebt met het uitrekken van de game. Maar aan de andere kant biedt Resident Evil 6 je met de campagnes alleen al een kleine 40 uur aan gameplay (op normal met een eerste walktrough) en kan je zeggen dat Capcom je wel degelijk waar voor je geld geeft. De gameplay zelf is matig, het coversysteem werkt niet, je hebt een GPS-systeem voor? Want je krijg steeds netjes te zien waar je heen moet. Ook laat de AI vaak te wensen over; ik heb meegemaakt dat deze stil stonden of op een muur schoten en dan waren er soldaten die stonden te staan terwijl er tegenstanders rondrenden. Sterker, soms had ik totaal geen zin in de confrontatie en rende simpelweg de tegenstanders voorbij. Dat is slordig en bijna een belediging aan de fans en kopers van deze titel. Maar ik hoop dat Capcom in de toekomst op zijn minst het AI-probleem met een patch zal gaan fixen.



Nu we het toch over gameplay hebben: tijdens het spelen krijg je skill points voor het doden van tegenstanders, of kan je deze naast de ammo en de wietplanten vinden in kratjes en tonnen. Deze skill points kan je na het uitspelen van een chapter besteden aan skills waarvan je er drie tegelijk kan gebruiken. Denk hierbij aan opslag van je wapen, krachtigere aanvallen of een diepere penetratie (en dit kon ik niet laten omdat het logo lijkt op een giraffe die een blow job krijgt) van je kogels et cetera. Wat hier wel goed werkt is dat je dus diverse profielen hebt met skills en tijdens het spelen kan je deze verwisselen op elk gewenst ogenblik. Op die manier krijg je een behoorlijk gevarieerde gameplay die je zeker nodig zal hebben als je op de moeilijkere niveaus gaat spelen. Het enige nadeel is dat je een hoop skill points nodig zal hebben om alles te maxen, en ik kan je nu al vertellen dat het verzamelen hiervan verdomd veel tijd in beslag gaat nemen.

Wat ontbreekt aan strakke gameplay wordt grafisch weer behoorlijk goedgemaakt. Want het ziet er ondanks de drie jaar oude Resident Evil 5-engine verdomd goed uit. Leons campagne mag dan wel extreem donker zijn, maar de lichteffecten en details in de gezichten van de oldskool zombies zijn ongekend mooi. Ook de tegenstanders die uitscheuren en veranderen in halve insecten of spinnen zien er prachtig uit, en dit alles (in tegenstelling tot wat andere websites beweren) bij mij op de Xbox 360 vanaf HDD, zonder enige waarneembare framedrops. Ook het kleurengebruik bij de andere campagnes, waarbij die van Chris een grijsgrauw thema heeft, is echt een streling voor het oog. Ook het geluid van Resident Evil 6 is dik in orde, waaronder het geluid van scheurend huid, vuurwapens, dialogen, lawines en de omgevingen. Alles klinkt erg overtuigend en komt natuurlijk over.