Voor veel gamers is november een hoogtepunt van het jaar, want dan komt er niet alleen een shitload aan games op de markt, maar is het traditiegetrouw de maand dat er een nieuwe Call of Duty-titel in de winkels ligt en zoals de echte gamers wel weten, wisselen Infinity Ward (Modern Warfare) en Treyarch elkaar om de beurt af. Dit jaar is het de beurt aan de laatstgenoemde developer die al sinds World at War vriend en vijand weet te verrassen met leuke vernieuwing in haar games. Dus de grote vraag is: wat is er baanbrekend vernieuwd en wat zuigt er aan de nieuwste game?

In 2010 bracht Treyarch Call of Duty: Black Ops uit, en persoonlijk had ik echt een gruwelijke schijthekel aan de singleplayer die saai was, een warrig verhaal had, voorspellend was (ik had na twee missies door dat Alex Mason liep te hallucineren) en totaal niet interessant was. De multiplayer daarentegen was wel leuk en introduceerde een hoop nieuwe mogelijkheden en remote cars, die overigens hun debuut maakten in Frontlines: Fuel of War. Maar goed, beter goed gejat dan slecht bedacht zullen we maar zeggen. Maar de enige echte reden voor mij om Black Ops te spelen wat de erg grote en uitgebreide zombie mode, die bij Call of Duty: World at Ward was geïntroduceerd.

We zijn ondertussen weer twee jaar verder en sinds een kleine week ligt Call of Duty: Black Ops 2 in de winkels en verkocht zo goed in de eerst 24 uur dat het maar liefst 500 miljoen dollar opbracht. Wat natuurlijk een hele hoop geld is en laat zien dat de Call of Duty-franchise nog steeds zijn mannetje weet te staan. Black Ops 2 biedt jou als gamer eigenlijk drie games in één, namelijk de singleplayer, multiplayer en ZOMBIES!! Fook yeah, zombies! Daarom deel ik dan ook even netjes mijn review in de drie genoemde stukken op, dus beginnen we met de singleplayer aka het verhaal. Want om een kleine zes uur op normal en vele honderden 'bad guys' vol met lood te pompen hebben we uiteraard wel een excuus nodig.



Het verhaal van Black Ops 2 is redelijk simpel, maar tegelijk ook weer zeer complex. Want de rode draad door de storyline is Raul Menendez die diverse generaties van militairen het leven zuur weet te maken. Het verhaal begint met een bejaarde Frank Woods (die ik toch duidelijk door een granaat in het eerste deel zag overlijden, maar dat terzijde) uit de eerste Black Ops die bezoek krijgt van David Mason, en ja dat is de zoon van Alex Mason die de hoofdrol speelde in het vorige deel. Aangezien Frank nu moeite heeft om zijn plas op te houden, snap je uiteraard dat dit deel zich in de toekomst van 2025 afspeelt. Waar het Amerikaanse leger een shitload aan vliegende drones heeft gebouwd en is het Raul die deze wilt hacken en zo een wereldwijde chaos en oorlog creëren. Dit doet hij onder de vlag van een organisatie die Cortis Die heet, uiteraard heeft deze charismatische leider zijn eigen agenda, want zijn haat tegen de Amerikanen komt natuurlijk niet uit de lucht vallen, want zij (lees: jij als gamer) waren verantwoordelijk voor de dood van zijn zusje. Net als het vorige deel wissel je ook nu steeds tussen het heden en verleden en zo krijg je een goed beeld van wat nu precies Menendez zijn motivatie is.

Ik zal verder eigenlijk niks over het verhaal vertellen, maar dankzij een zeer ingenieus keuzesysteem zijn er zes verschillende eindes mogelijk. Wat je uiteraard de nodige motivatie (lees: Achievements en Trophies) geeft om het spel meerdere keren opnieuw uit te spelen. Dat is overigens niet de enige vernieuwing aan de singleplayer, want je krijg nu zelfs de keuze om voor elke nieuwe missie je eigen wapens, uitrusting en perks samen te stellen. Daarnaast kan je wapens voor je volgende missie unlocken door een challenge in je huidige missie te volbrengen, wat de hele game gelijk ook weer een behoorlijk diepgang meegeeft, als je er uiteraard voor open staat. Maar het feest houdt maar niet op, want er is meer te doen in de singleplayer. Want tussen de verhaallijn door kan je nog Strike Force-missies spelen, en dit is waar Black Ops 2 de plank behoorlijk misslaat. Want deze korte levels zijn het beste te omschrijven als een first person shooter (FPS) meets real time strategy (RTS). Je moet je manschappen en materiaal van A naar B brengen en de bedoeling is dat je dan switcht tussen vier units, die bestaan uit teams met manschappen, wandelende tank en vliegende drones. Het idee zal op papier vast en zeker erg leuk zijn, maar na twee missies was het fook you ik ga puur voor het verhaal. Maar... als je alle alternatieve eindes wilt zien, zal je deze missies wel moeten spelen. Maar aangezien het optioneel is, kan je als het je net als bij mij irriteert gewoon de Strike Force-missies links laten liggen.



Maar niemand die ik ken koopt een Call of Duty-game voor de rollercoaster van de singleplayer, maar natuurlijk voor de superpopulaire multiplayer mode. Deze is letterlijk weer als vanouds met uiteraard wat nieuwe toevoegingen, spelmodi en... bugs en ellende. Treyarch heeft alle bekende spelmodi van de Call of Duty-franchise weer opgepoetst en klaargezet, en de eerste grote verandering is dat de Killstreaks zijn verwijderd. Deze moedigen lame ass campers aan om in een hoekje te gaan zitten en zo hun Killstreaks bij elkaar te schrapen. Killstreaks zijn dus exit en daar is nu Scorestreaks voor in de plaats gekomen. Zoals de naam al doet vermoeden moet je nu dus punten in plaats van kills scoren om zou een leuk speeltje vrij te spelen. Maar ook dit moet in theorie awesome hebben geklonken, want de realiteit is nu dat veel spelers (lees: wederom kut campers en quick scopers) kiezen voor de kleine rewards en je dus bijna in no time continue een lucht vol met bijvoorbeeld UAV's hebt hangen of de RC's met C4 je ondersteboven rijden.

Daarnaast heeft Treyarch niet alleen een shitload aan nieuwe speeltjes (zoals de Microwave Turret, een vliegende en schietende drone) in de game gestopt. Ook het perksysteem is behoorlijk op de schop gegaan. Zo zijn een aantal bekende perks nu een attachment geworden, en doet het Pick 10-systeem zijn intrede. Met dit systeem is het mogelijk om tien items voor je class te gebruiken, alleen moet je wel goed opletten wat je wilt. Neem je een handgranaat en een flashbang? Kijker en grip op je assault rifle? Hold you horses, dat zijn al vier items, dan nog je perks en voor je het weet moet je keuzes maken al zal je een wildcard (ook nieuw) inzetten zodat er drie attachments op je wapen kan worden hangen, maar dan moet er ook nog een ander item worden geruild... hmmm keuzes... Hoe je het went of keert: dit systeem is een mooie dealbreaker die een goede poging doet om de game in balans te houden, en deze opmerking is een mooi ezelsbruggetje naar een bekend Black Ops-probleem. Want Treyarch past wederom 'Lag Compensation' op de multiplayer toe, waardoor mensen met een goede verbinding worden benadeeld op de paupers (*kuch* Amerikanen aan de ander kant van de wereld) met een slechtere connectie en dit een verdomd irritante lag oplevert. Dit is dan ook de meest gehoorde klacht waar ondertussen diverse fora mee vol staan en iedereen in mijn omgeving over loopt te bitchen omdat het simpelweg verdomd irritant is te noemen. Buiten dit 'minor detail' ben ik echt meer dan tevreden over de erg uitgebreide en vooral goed doordachte multiplayer die je zeker nog de komende jaren bezig zal houden.



Tot slot is er nog de Zombie mode die ook de poor mans Left 4 Dead wordt genoemd en als extraatje van Treyarch immens populair is geworden en een grote fanbase heeft opgebouwd. Want deze game dwingt je niet alleen tot nadenken, maar vooral ook om goed met zijn vieren samen te werken. Ook hier waait een frisse wind door de game, zo kan je de standaard modus spelen zoals bij de vorige delen en kan je het nu ook opnemen tegen een ander team surivors die in het spel zitten. Maar de grootste toevoeging is toch wel de Zombie Tranzit mode, wat een hele nieuwe draai aan de gameplay geeft. Net als met normale zombies overleef je wave na wave en open je deuren, maar voor het eerst is het nu mogelijk om met een bus tussen diverse locaties te reizen. Maar deze stopt maar tijdelijk op een plek en gaat dan weer verder met of zonder jou. Zoals altijd is het weer gissen met wat je moet doen, zo liggen er onderdelen verspreid die je ergens voor moet gebruiken en waarvan je sommige kan combineren om de bus beter te beschermen (want zombies vallen je ook aan als de bus rijdt en klimmen voor je het weet naar binnen) of turrets te bouwen die je beschermen en je plek verdedigen.

Het is gewoon simpelweg briljant hoe deze gameplay in elkaar steekt, wat zonder YouTube heb je totaal geen idee wat je moet doen en waar sommige items voor zijn. Dat is weer eens wat spelers van deze modus weken zal bezighouden tot iemand doorheeft wat er gedaan moet worden en er een handleiding ervan online zet. Want wat oogt als een simpele "schiet op zombies"-modus heeft een behoorlijk diepgang en wie goed oplet tijden het reizen kan merken dat je de bus uit kan springen in bijvoorbeeld een tunnel om daar een onderdeel en een M16 te scoren, iets wat je heel snel over het hoofd kan zien. Uiteraard zitten er ook weer de nodige easter eggs als een irritant rock song in, en een ode aan de eerste zombie game die de titel Nacht der Untoten had. Persoonlijk geniet ik altijd van deze Zombies mode en ook deze keer zal deze mij weer lang bezighouden, want het is uitdagend, leuk en verdomd moeilijk.