Review: Remember Me

RDJ134 17 juni 2013 om 18:39 uur

Terwijl we bijna worden doodgegooid met vervolgen en prequels, heeft het Franse DontNod Entertainment een beetje onder de radar door het spel Remember Me uitgebracht. Een sciencefictiontitel dat zich voor de verandering behoorlijk goed weet te onderscheiden van het grote gros andere games in dit genre. Hoe? Dat mag je zelf lezen in de onderstaande review van de Xbox 360-versie.





Remember Me begint gelijk al lekker en sfeervol in de hightech ondergrondse gevangenis van de Bastille, waar we kennismaken met Nilin Cartier-Wells wiens geheugen net is gewist, wat overigens niet helemaal is gelukt. Ze wordt nu door het gebouw geleid naar een plek (dit wordt overigens prachtig op een filmachtige wijze met verschillende camerastandpunten en introteksten gedaan) waar haar geheugen permanent gewist zal gaan worden. Maar terwijl ze in de rij staat te wachten is het een hacker met de naam Edge die op haar comsysteem inbreekt en haar vertelt hoe ze moet ontsnappen uit de Bastille. Dit is wat Nilin doet en komt zo terecht in de sloppenwijken van Parijs in 2084, waar junkieachtige Leapers de baas zijn.

Nilin is een Errorist die leefde in Neo-Paris dat nu is veranderd in een wereld waar arm en rijk gescheiden leven en is veranderd in een big brother achtige wereld vol met camera's. Centraal staat het bedrijf The Memorize Corporation dat 99% van de bevolking aan het Sensen heeft gekregen. Dit is een techniek waarbij je herinneringen met elkaar kan delen (dat is nog eens wat anders dan een kattenfoto op je Facebook-pagina) of juist verwijderen. Hierdoor heeft het bedrijf zoveel macht gekregen dat ze mede door hun eigen privéleger kunnen doen en laten wat ze willen. De eerder genoemde Leapers waren ooit mensen die te veel herinneringen hebben gebruikt en 'corrupted' zijn geworden en nu een gevaar vormen voor de bevolking en daarom in de sloppenwijken zitten en niet in het rijke en vooral schone gedeelte van Neo-Paris.





De Erroristen willen een einde maken aan de dictatuur van The Memorize Corporation, en daar speelt Nilin dus een hele grote rol in. Want deze dame heeft niet alleen het lekkerste digitale kontje in tijden, maar ook een speciale gave. Want zij kan namelijk het geheugen van tegenstanders 'remixen' en deze valse herinneringen geven. De eerste keer dat dit gebeurd is als een vrouwelijke bounty hunter je aanvalt en je haar geheugen binnendringt en er zo achter komt dat ze haar werk doet om de behandeling van haar man met hersenbeschadiging te kunnen betalen. Doordat jij haar geheugen gaat remixen krijgt ze een valse herinnering waarbij hij dood ging en zich nu door deze manipulatie aansluit bij de Erroristen en meevecht aan jouw kant. Het remixen is een soort van minigame waarbij je een kort scène ziet en er 'glitches' zichtbaar worden, deze glitches activeer je in een bepaalde volgorde om zo de herinnering naar je hand te zetten. Doe je het verkeerd, dan spoel je terug en verander je de volgorde tot het wel goed is. Dit is een trial en error die soms wel verdomd irritant kan zijn en mij een beetje uitrekgevoel gaf.

Maar Nilin blinkt ook uit in haar vechtkunsten, want deze dame kickt letterlijk behoorlijk wat ass. Dit kan ze dankzij een zeer uitgebreid vechtsysteem dat redelijk goed doordacht is. Want tijdens het spelen komt er XP vrij en deze unlockt langzaam aan weer diverse skills en (special) moves, die je in het Battlelab-menu kan toewijzen aan de knoppen van je controller. Hiermee kan je hele coole vechtcombo's aan elkaar lussen die hun voor- en nadelen hebben. Ik zou hier uitgebreid op in kunnen gaan en makkelijk een halve pagina over vol kunnen schrijven, maar waar het op neerkomt is dat je gewoon zoveel mogelijk unlockt en tegenstanders naar het leven staat waarbij je steeds sterker en beter wordt. Ik moet echt zeggen dat DontNod Entertainment hier een heel mooi systeem heeft gemaakt waarmee je alle kanten op kan en naar eigen speelstijl kunt inrichten.





De gameplay van Remember Me bestaat gelukkig uit meer dan alleen vijanden tot moes te slaan en geheugens te remixen. Want veel van je tijd zal je moeten bewegen door Neo-Paris, waarbij je veel zal moeten klimmen en klauteren. Het eerste waar ik aan moest denken was de Uncharted- en Assassin's Creed-serie. Daarbij krijg je de illusie dat je bewegingsvrijheid hebt, maar in realiteit word je letterlijk aan het handje genomen door oplichtende objecten om zo je pad te vervolgen. Zo nu en dan los je nog wat puzzeltjes op waarbij je door Remembranes te zien krijgt wat je moet doen. Remembranes is een hologram van een mede-Errorist die je een bepaald pad laat zien om bijvoorbeeld camera's en drones te ontwijken.

Hoewel het spel lekker wegspeelt en soms iets traag aanvoelt, zijn het de graphics die de show stelen. Want Remember Me ziet er prachtig uit. Zo zijn de met graffiti bespoten sloppenwijken van Neo-Paris heel erg grijs en donker en deze setting en gebouwen deden me vooral denken aan de films Blade Runner en de remake van Total Recall (er zitten overigens meerdere verwijzingen naar deze film in de game). De rijkere wijken ogen daarentegen heel erg licht met prachtige felle kleuren en stopte ik tijdens het spelen diverse keren om even rond te kijken. Wie goed oplet kan diverse bekende plekken als de Eiffeltoren, de Bastill en vele andere bekende toeristische plekken van Parijs herkennen. Ook bizar is hoe soms velen voertuigen over je hoofd heen vliegen en je even een momentje geven. Want mede door het geluid zal je goed verrast worden tijdens het spelen als er opeens van achteren een voertuig over je heen vliegt en als je speelt met een surround (head)set zal je deze van achteren naar voren horen komen met de nodig bass.




Reageer