De laatste keer dat ik een game doorspeelde totdat het licht werd buiten, was met Grand Theft Auto V, en afgelopen week met Sacred 3. Nu zijn beide titels een wereld van verschil en wist de laatstgenoemde me zo goed in zijn greep te houden dat ik niet wilde stoppen met spelen, maar helaas is er ook een hoop mis mee. Is dit een hit of mis? Dat ga ik je haarfijn vertellen in de onderstaande recensie.
Sacred 3 is het derde deel in een zeer geliefde hack-n-slash-serie die totaal heeft gebroken met zijn voorgangers en een hele andere weg is ingeslagen. Zo is de grote open wereld ingeruild voor een lineair levelstructuur dat neerkomt op ga van punt A naar punt B en vermoordt alles wat op je af komt. Normaal gesproken zou ik je nu alles vertellen over het verhaal, alleen is dit met deze titel niet echt aan de orde. Waarom? Omdat het simpelweg niet boeiend is: er is een kwaadaardig karakter dat Zane heet en hij wilt de wereld vernietigen en een demigod worden, en de enige die dit kan voorkomen ben jij, de gamer. Dit epische spektakel zal je tot een goed einde kunnen brengen door een keuze te maken uit één van de vier karakters (het vijfde Malakim-karakter is beschikbaar als DLC) die allemaal hun eigen motivatie, eigenschappen, magie en speelstijl hebben.
Deze eigenschappen zijn namelijk:
Hier is waar het eerste minpuntje al om de hoek komt kijken, namelijk dat je niks aan de karakters kan aanpassen. Je zou toch verwachten dat je de looks of de outfits van je gekozen strijder zou kunnen veranderen, maar helaas. Na je karakterkeuze krijg je een map van de Arcaria-wereld voor je neus en kan je beginnen aan je avontuur door steeds een missie te kiezen. Deze komen overigens in verhaalvorm die een kleine 10/15 minuten duren en wat ik grinding missies noem: kort en krachtig (kleine 5 minuten max) en deze bestaan vaak uit het verslaan van een aantal waves van vijanden en daar valt de nodige XP en goud mee te verdienen.
Zoals ik al eerder zei is de gameplay heel erg simpel: je loopt door een gebied heen en slacht alles wat je tegen komt af en bekijk je de omgeving goed voor verborgen paden die je leiden naar een schatkist met goud. Met dit goud kan je weer je wapens, skills en je uitrusting upgraden, waarbij je niet gelijk alles kan kopen maar een bepaald level moet behalen om weer dingen vrij te spelen. Ik moet eerlijk zeggen dat dit het spel onwijs verslavend maakt, omdat de je altijd wel wat kan vrijspelen door twee of drie ranks te levelen. De besturing is heel erg makkelijk, waarbij attack, dodge en super attack het enige is wat je zal gebruiken. Die super attacks kosten je veel energie, die komen in de vorm van gele orbs die je krijgt als je een vijand verslaat (deze laten ook health orbs en kleine bedragen aan goud vallen), en daar is gelukkig met deze game geen gebrek aan. Aan het einde van de missies die met het verhaal te maken hebben, wacht aan het einde een eindbaas op je die vaak erg groot is en zijn eigen patroon heeft om te verslaan.
Als je alleen speelt, zal je al snel gaan merken dat je naarmate het spel vordert de eindbazen steeds moeilijker (lees: soms bijna onmogelijk) worden om te verslaan en dat is best jammer. Maar geen nood; Sacred 3 heeft een drop in drop out systeem waarbij vreemden of jij een game kunnen joinen om gezellig even mee te spelen, wat zijn voor- en nadelen heeft. Het voordeel is dat als er iemand een hoger level heeft dan jij, deze ook betere wapens en krachten heeft en zeker in de lagere missies er zo door heen loopt en soms vijanden met letterlijk één slag verslaat. Het nadeel is dat als je level 15 bent en er komt een level 45 binnen je zeker in de hogere missies een behoorlijke kluif hebt aan de tegenstanders die nu opeens meer health hebben. Je kan trouwens wel instellen dat je alleen met vrienden of mensen met een bijna gelijk level wilt spelen. Daarbij kan ik opmerken dat dit allemaal probleemloos werkte en dat is iets wat zeker genoemd mag worden.
Dus de gameplay zit goed, het online co-op gedeelte speelt perfect en het hele spel ziet er echt prachtig mooi uit en heeft goed gevoel voor diepte en details. De omgevingen en vijanden hebben een goede variatie en wisselen elkaar goed af waardoor het niet eentonig aanvoelde. Sure, de gameplay is non-stop hetzelfde: vechten, rennen, ontwijken en zo nu en dan semipuzzels oplossen, maar het is niet dat je steeds tegen dezelfde kerkers of dorpjes zit aan te kijken, deze wisselen elkaar lekker af en dat voelt gewoon lekker aan. Tot zover al het goede nieuws, want er zijn helaas ook een aantal noemenswaardige minpunten. Zo speelde ik de game letterlijk in één dag door en was mijn eerste karakter level 32 toen de eindaftiteling over mijn scherm rolde. Nu kreeg ik er ook DLC bij en deze speelde ik in co-op in een klein uur uit, wat natuurlijk wel heel erg snel is, maar ik vermaakte me zo met Sacred 3 dat ik gelijk doorging op de hoogste moeilijkheidsgraad, omdat ik nou eenmaal van een beetje uitdaging houd.
Een ander minpunt is, zoals ik al eerder zei, het erg zzZZzzz-verhaal dat totaal niet wilt boeien. Ik heb het geprobeerd, maar het sprak mij simpelweg niet aan en ik wilde alleen mijn wapen in een tegenstander boren om XP en goud te harken. Nu we het er toch over hebben: ik was erg verbaasd dat toen ik enkele potten en meubels kapot sloeg er geen loot uit kwam zetten, iets wat in een game van dit genre gewoon standaard is. Dan is mijn vraag: waarom is het dan mogelijk om dingen kapot te slaan zonder dat het iets oplevert? Maar mijn grootste bron van irritatie was toch wel de voice-over van Aria die samen met andere karakters steeds de meest domme en vaak dubbelzinnige opmerkingen maken die na de tiende keer echt op je zenuwen gaan zitten en gewoon niet leuk zijn. Sterker, ik hoorde meer mensen hierover klagen. Verder liep ik nog tegen wat kleine bugs aan die niet echt noemenswaardig zijn, maar simpelweg niet in de game hadden mogen zitten.
Sacred 3 nu On Demand voor de Xbox 360
