Review: Borderlands: The Pre-Sequel

RDJ134 27 oktober 2014 om 22:00 uur

Het is alweer twee jaar geleden dat Borderlands 2 verscheen voor de PC en de vorige generatie consoles. Tussendoor kwam er nog een shitload aan DLC voor deze titel uit die de fans nog vele uren wist te vermaken. Maar nu ligt Borderlands: The Pre-Sequel in de winkels en deze is zoals de titel je al doet vermoeden geen vervolg maar een tussendoortje van het eerste en tweede deel. Dus spelen we met nieuwe karakters en een nieuwe setting, maar daar meer over in de onderstaande recensie die tot stand kwam met de Xbox 360-versie.



Het eerste wat opviel toen ik de game startte, was dat voor ik bij het menu was al getrakteerd werd op extra goodies. De reden hiervoor was omdat de game mijn eerdere save games van de vorige Borderlands had gevonden. Dus als beloning kreeg ik wat wapens, moonstones en outfits en dat is uiteraard altijd erg nice. Borderlands: The Pre-Sequel begint net als bij de vorige delen met het kiezen van een karakter voordat je begint aan een tijdrovend avontuur die je meeneemt naar de Pandora-maan Elpis.

De keuze van karakters bestaat uit:

  • Athena the Gladiator: Dit is voor de fans van de Borderland games een oude bekende, want deze was een NPC in de DLC The Secret Armory of General Knoxx en nu is ze dus speelbaar. Haar specialiteit is een energieschild dat je kan gebruiken om inkomende kogels tegen te houden, of à la Captain America je tegenstanders mee doodgooien.

  • Wilhelm the Enforcer: Ook deze half mens en half cyborg is een oude bekende voor de fans van de franchise, want hij vermoorde bijna de Vault Hunters uit de eerste game en was in Borderlands 2 zelfs een eindbaas. Deze wannabee Terminator zijn speciale aanvallen bestaan uit twee drones waarvan er één aanvalt en de ander verdedigd.

  • Nisha the Lawbringer: Deze dame was eerder te zien als optionele baas in Borderlands 2 tijdens de Showdown-missie. Ze is gek op vuurwapens en haar specialiteit heet ironisch ook Showdown en dat betekent dat ze tijdelijk opeens heel snel kan schieten, herladen en haar munitie veel krachtiger is en meer schade aanricht dan normaal.

  • Claptrap the Fragtrap: De fans vroegen er om, 2K Games Australia gaf het de realiteit. Want in deze game kan je spelen als het grofgebekte (en soms erg laffe) robotje en mascotte van de franchise dat overal zijn "stekker" insteekt als hij de kans krijgt. Zijn specialiteit is de Vaulthunter.exe. Een soort van virus in zijn systeem die random kracht kiest. Zo zal hij de ene keer bommen rondstrooien, de andere keer veranderen in een semipiratenschip et cetera. Leuke gimmicks waarmee deze CL4P-TP vooral in co-op veel mensen zal irriteren.

    Na het kiezen van je Vault Hunter is het tijd om op avontuur te gaan en ik deed dit met Athena, omdat deze voor mijn speelstijl het beste uit kwam. Uiteraard start de game met een geniale intro zoals we gewend zijn van deze erg coole franchise. De game begint na de gebeurtenissen van het tweede deel en zien we hoe de voormalige Vault Hunters uit dat spel nu Athena een pittig verhoor geeft en deze vertelt door middel van een terugblik het verhaal van dit deel. Want na de dood van General Knoxx kreeg ze een aanbieding om voor een zekere Jack (die we allemaal kennen als de villian Handsome Jack) af te reizen naar de Hyperion-maanbasis Helios, om daar met mede-Vault Hunters een klusje op te knappen.

    Alleen worden ze aangevallen door de Lost Legion, die onder leiding staan van kolonel Tungsteena Zarpedo, waarna het hele gezelschap crashed bij de Helios-basis en Jack er achterkomt dat een stoorzender op de maan Elpis ervoor zorgt dat de beveiliging van Helios niet is uit te zetten. Dus gaat het hele groepje via een moonshot rocket naar deze maan toe en dit is waarvoor de gamer een bijna 18 uur lang avontuur gaat beginnen met de nodige plottwists en we langzaam aan zien hoe Jack veranderd in de genadeloze dictator die we kennen uit Borderlands. Dus wat dat betreft vertel ik je verder niks meer over het verhaal, want deze moet je beleven.





    Borderlands: The Pre-Sequel geeft de fans van deze inmiddels alweer vijf jaar oude franchise nog steeds wat ze willen, namelijk een leuk avontuur met diverse karakters die allemaal hun eigen skills hebben en vooral uitblinkt als je deze speelt met drie andere vrienden in co-op mode. Want net als met de vorige delen zijn er weer duizenden wapens die allemaal hun eigen krachten en zwaktes hebben. Natuurlijk zijn ook de bekende vendor machines terug waar je spullen kan kopen, updaten, aanpassen en verkopen. Ook kan je weer bij de Skill Tree je karakter aanpassen met diverse skills en zo krachtiger en veelzijdiger maken, want dit RPG-element maakt deze shooter zo uniek.

    Wat de franchise al sinds het begin kenmerkt is humor en dit komt er weer in vele vormen voorbij: van simpele grappen tot grove die uiteraard vaak komen uit de stemprocessor van Claptrap, die zoals altijd geniaal is. Maar er zijn ook wat minpunten die ik wil aanhalen, want ondanks dat de game er retestrak uit ziet, heeft de Unreal Engine 3 nog altijd de bekende texture pop-up problemen en als je dichtbij een gebouw bent of inzoomt, dan je ziet dat het er minder begint uit te zien. De omgevingen zijn vrij kaal vergeleken met Pandora en ook het zuurstofprobleem wat de gameplay zou bemoeilijken is niet echt moeilijk, omdat er om de paar meter zuurstofbronnen te vinden zijn en als je een tegenstander doodt er vrij veel luchtbussen op te rapen zijn. Voor de rest speelt het heerlijk weg en is alles oud en vertrouwd. Eigenlijk iets te vertrouwd waardoor het meer aanvoelt als een verkapte DLC dan een heel nieuw hoofdstuk in de franchise.


  • Reageer