Engeland in de jaren tachtig was een grote bende en chaos waar Margret Tatcher verantwoordelijk voor was en het land regeerde met keiharde hand. Ook de kolenindustrie werd hier de dupe van, doordat er mijnen werden gesloten en daar werkten duizenden Engelse, Schotse en arbeiders uit Wales die nu opeens zonder werk dreigden te komen. Deze gingen in staking en kregen van de regering geen financiële steun en moesten overleven op giften die ze kregen. Alleen kwamen deze soms uit een hoek die je niet zou verwachten, zoals die van de homoseksuelengemeenschap die massaal geld inzamelden, omdat deze net als de mijnwerkers werden onderdrukt door de overheid en in de media slecht werden afgeschilderd. De film Pride (2014) vertelt het ware verhaal van hoe de LGSM (Lesbians and Gays Support the Miners) vrienden werden met de mijnwerkers uit Wales.
De film begint tijdens de Gay Parade van 1984 in Londen en zien we hoe de jonge Joe Copper (George MacKay) meeloopt en kennismaakt met een aantal mensen zoals Mark Ashton (Ben Schnetzer) en zijn vriendengroepje die zijn begonnen met het ophalen van geld voor de stakende mijnwerkers. En voor Joe het weet is hij betrokken bij de inzameling en leert hij na afloop van de parade tijdens een feestje nog meer mensen kennen die net als hem homoseksueel zijn, alleen mag hij volgens de wet (18 voor hetero's en 21 voor homo's) nog geen relatie met iemand van zijn eigen geslacht hebben en weten ook zijn ouders en familie niet wat zijn geaardheid is. Daarom voelt hij zich ook goed op zijn plaats in deze kleine en vooral hechte gemeenschap waar hij gewoon zichzelf kan zijn.
Ondanks zijn vlotte babbel weet Mark niet iedereen warm te laten lopen om de mijnwerkers te helpen, want deze zijn nogal... ruw volk die al helemaal niks met homoseksuelen hebben. Maar met een klein groepje vrienden en Joe starten ze de organisatie LGSM (Lesbians and Gays Support the Miners) en gaan dagelijks de straat op om geld op te halen en willen deze aanbieden bij de mijnwerkersbonden die bij het horen van de naam al de haak erop gooien, op één organisatie van een klein dorpje in Wales na. Want in Onllwyn staat de vertegenwoordiger Dai Donovan (Paddy Considine) wel open voor hun hulp en maakt het hem niet uit waar het geld vandaan komt, want het is hard nodig om zijn mensen te helpen. Dat Dai goed kan praten laat hij horen en zien in een gayclub die hem met de nek aankijken omdat hij een hetero mijnwerker is die zomaar bij hun langs durft te komen. Maar na een kleine epische speech waarin hij vertelt dat de travestieten vrouwelijker zijn dan de vrouwen in Wales is het ijs gebroken en wordt hij door de gemeenschap geaccepteerd, en nodigt hij Mark en zijn aanhang uit om langs te komen in Onllwyn.
Als het flamboyante gezelschap aankomt in het koude mijnwerkersdorpje dat ligt in een verlaten gebied, worden ze welkom geheten door Dai en enkele andere bewoners, maar een gedeelte van het dorp en de mijnwerkers zien dit helemaal niet zitten. Want door vooroordelen over homo's willen stoere mijnwerkers niet geassocieerd worden met hen en laten sommige bewoners weten dat ze hun hulp niet willen. Ondanks alles geeft Mark niet op, want ook als mensen je hulp niet willen omdat je anders bent, wil niet inhouden dat je de moed moet opgeven en gewoon hulp blijven bieden en dat is ook wat de LGSM blijft doen. Mede door Johathan (prachtige rol van Dominic West) zijn danskunsten beginnen de bewoners van Onllwyn in te zien dat ze samen meer gemeen hebben dan ze dachten.
Pride is een hele unieke feel good movie die ook nog eens heel erg grappig is en je tot nadenken zet. Maar het is vooral het tempo, de grappen en de acteurs die dit waargebeurde verhaal prachtig weten te brengen. Het fascineerde me dat mensen zoals de LGSM uit goede bedoelingen mijnwerkers probeerden te helpen en ondanks alle tegenslagen en afwijzingen door vooroordelen toch weten door te zetten en elkaars bondgenoten worden en zo alle obstakels overwinnen. Hierdoor hebben twee partijen letterlijk de Engelse geschiedenis enigszins veranderd en waren het de vakbonden die er later ook voor zorgden dat er een wetsvoorstel werd aangenomen voor gelijke rechten van homoseksuelen. Bovendien gaat de film ook over meer dan alleen mijnwerkers, zoals Joe die niet uit de kast durft te komen voor zijn familie en hierdoor niet zichzelf kan zijn. Ook komt AIDS onder de aandacht, want begin jaren tachtig leek deze mysterieuze ziekte uit het niets op te komen en enkel in de homogemeenschap zijn dodelijke tol te eisen. Zoals we nu decennia later weten is deze ziekte wijdverspreid en eist jaarlijks miljoenen levens.
De beeldkwaliteit van deze dvd is opmerkelijk goed te noemen, de kleuren variëren van dof en grauw tot soms erg fel en kleurrijk. Dit komt prima over op het scherm en heb ik ook nergens compressiefouten of onscherpheid kunnen spotten en durf hardop te zeggen dat het beeld verdomd strak is. Dan is er het geluid, dat komt in 5.1, en ook daar valt niks op aan te merken. Het is zeer vol zelfs, en dat is goed te horen tijdens de Gay Parade, disco en buurthuisscènes waardoor je ook echt het idee hebt aanwezig te zijn op de locatie.
Dan staan er nog de nodige extra's op:
De extra's zijn na het zien van de film zeker een aanrader, want in Pride a true story zien we hoe deze film tot stand is gekomen en het ongelofelijke verhaal van de mensen die LGSM hebben opgezet en hoe het met ze is afgelopen. De deleted & extended scenes zijn eerlijk gezegd niet zo heel erg spannend te noemen. Het enige minpuntje aan deze kleine 30 minuten durende extra's is het ontbreken van ondertiteling. Nu ben ik zelf de Engelse taal wel machtig, maar voor sommige mensen die deze film misschien in huis willen halen niet.
