Een definitie van een hacker is gecompliceerd en door een stereotype beeld in de media en films of tv-series iemand met een capuchon op, epileptisch rammelt op een keyboard van een computer of laptop, terwijl The Prodigy of dubstep op de achtergrond is te horen. De realiteit is dat hacken verdomd saai en vooral een erg tijdrovende zaak is en perfect wordt getoond in de Amerikaanse tv-serie Mr. Robot. Ook is er een realiteit dat de hackercultuur bestaat uit mensen die gek zijn op technologie en computers, waarbij je uiteraard black hats (criminele hackers of hacktivisten) en white hats hebt (mensen die bedrijven op fouten wijzen of werken als pentesters en zo fouten zoeken in een systeem). Ubisoft haakte daar twee jaar geleden goed op in met de game Watch Dogs die goed werd ontvangen door gamers en de pers en daarom ook een vervolg heeft gekregen, waarvan je hieronder mijn recensie kan lezen.

Met Watch Dogs 2 heeft Ubisoft de protagonist Aiden Pearce uit het eerste deel en de stad Chicago achter zich gelaten en maken we kennis met de in San Francisco wonende Afro-Amerikaanse hacker Marcus Holloway, die lid is geworden van het hackerscollectief DedSec, wat eigenlijk een soort van Anonymous is en waarbij de leden Horatio, Sitara, Josh en Wrench (die meer dan eens voor de komische noot zorgt) een grote rol spelen in jouw nieuwe leven. De reden waarom Marcus lid is van deze groep, is omdat het bedrijf Blume een systeem met de naam ctOS 2.0 (yep, dat is de geüpgrade versie die in het vorige deel zat) gebruikt om de bevolking in de gaten te houden, hun gangen door middel van Big Data-analyses (die wij ook krijgen met de aankomende Wet Computercriminaliteit III) na te gaan en dossiers aan te leggen van criminelen en potentiële misdadigers. Marcus zijn naam zit in dit systeem en staan er een paar leugens bij die hem behoorlijk pissig maakt en ik weet helaas uit ervaring van drie dagen non-stop Ddos en ruzie op het IRC dat je NOOIT hackers pissed off moet maken.

Dus Begint Marcus met zijn vrienden van DedSec aan een lange missie (deze game houdt je serieus meer dan 15 uur zoet en er zijn meerdere eindes die je kan unlocken en natuurlijk Achievements en Trophies te hunten) om Blume en zijn hoofd ervan te ontmaskeren en van zijn troon te stoten, alleen zal deze zich niet zo makkelijk laten verslaan en heeft dan ook een leger aan criminelen en mensen die voor hem werken en het dus op jou en je nieuwe vrienden gemunt hebben. Dit alles bouwt zich rustig op naar een hele spannende en erg leuke grande finale.



Tot zover het verhaal, want de vraag is natuurlijk hoe het zit met de gampeplay van deze titel. Deze was tot mijn grote verrassing beter en leuker dan ik verwachtte. Zo kan je door de open wereld van San Francisco bewegen en zo'n beetje doen en laten wat je wilt, waarbij je natuurlijk al snel de vergelijking zou kunnen trekken naar Grand Theft Auto V, alleen is dit een wat andere opzet dan de blockbuster van Rockstar. Tijdens het volgen van de verhaalmissies doe je locaties aan waar je naar binnen kan stormen met guns blazing, je kan sneaken of gewoon zorgen voor de nodige afleiding en je gadgets als drones en RC's gebruiken. Maar je hebt altijd keuze uit meer dan één benadering en dat geeft je als speler een lekker gevoel van vrijheid.

Nu we het toch over gevoel hebben: Ubisoft heeft zichzelf overtroffen met de humor die deze game in petto heeft voor je. Zo nemen ze zichzelf op de hak, want zoals je weet lekt er voor de E3 altijd een hoop media en andere dingen van ze, en hoe dit komt zal je tijdens een zij-missie van het spel achter komen. Daarnaast worden Martin Shrekli, Google, Apple, de hipstercultuur, scientology en nog veel meer op de hak genomen en zoals je hier kan zien zitten er ook een hoop film- en tv-show-verwijzingen in het spel. Dit soort grappen en verwijzingen zien we al jaar en dag in Grand Theft Auto, maar dat Ubisoft dit nu ook doet en op een originele manier is niks anders dan lof voor dit bedrijf. Dus qua verhaal en gameplay zit het zeer goed, maar ook grafisch ziet de game er zeer netjes uit, niet superstrak gedetailleerd zoals je ondertussen toch wel zou verwachten anno 2016, maar ik kan hier serieus niet op bitchen. Dit gaat ook op voor het geluid dat vol details en steeds rondom je heen is als je een goede surround (head)set hebt, maar ook voor de dialogen die de karakters hebben en in de cutscenes. De stemmen passen simpelweg perfect bij de karakters.