Review: Kong: Skull Island

Coola 23 maart 2017 om 18:41 uur

Het is alweer een paar maanden geleden dat ik een review heb geschreven voor Eigenwereld.nl. Daar komt vandaag verandering in, want ik ben afgelopen week naar Kong: Skull Island geweest en RDJ134 vroeg of ik daar een review over wilde schrijven en dat doe ik maar al te graag.



Kong: Skull Island is een reboot van de King Kong-franchise en de tweede film in de Monsterverse van Warner Bros (de eerste film is Godzilla). Dit betekent dat Kong: Skull Island niet het traditionele verhaal van King Kong volgt, zo is King Kong bijvoorbeeld een heel stuk groter dan King Kong uit 1933 (32 meter ten opzichte van 15,5 meter) en speelt zich niet af in de jaren 30 maar in de jaren 70 en om precies te zijn net na de Vietnam-oorlog. Deze film heeft twee dingen als doel en die doelen zijn een origin story voor King Kong en een lead up voor de film Godzilla vs King Kong zijn (die in 2020 uit gaat komen). Dat King Kong en Godzilla hetzelfde universum delen betekent ook dat King Kong een stuk sterker is dan zijn 1933 counterpart. Zo kan hij dit keer het zware geschut van gevechtshelikopters weerstaan, maar dit betekent overigens niet dat hij niet gewond raakt door al die wapens; hij gaat er alleen minder snel door dood.

In de film volgen we Monarch (de organisatie die in Godzilla, Godzilla en de M.U.T.O. nauwlettend in de gaten hield en verborgen probeerde te houden voor het gewone volk) die samen met Landsat een tot nu toe onontdekt eiland hebben gevonden. Nu wil Bill Randa (John Goodman) dit eiland bezoeken omdat hij denkt dat hij op dit eiland het bewijs kan vinden dat gigantische monsters echt bestaan. Hiervoor huurt hij ex-SAS-soldaat James Conrad (Tom Hiddleston) in om de expeditie te leiden, ook heeft Randa het voor elkaar gekregen om geëscorteerd te worden door het helikoptereskader The Sky Devils onder leiding van Preston Packard (Samuel L. Jackson).

Je begrijpt natuurlijk dat deze expeditie snel uit de hand loopt doordat Kong zich bedreigd voelt door de helikopters. Na dat Kong alle helikopters uit de lucht heeft gehaald begint voor de overlevenden een race tegen de klok om te hergroeperen en naar het afgesproken extractiepunt te gaan. Ondertussen wil Packard ook wraak nemen op Kong, omdat laatstgenoemde zijn manschappen heeft gedood. Hierdoor ontpopt hij zich telkens meer als de antagonist van de film, maar hij is wel het type antagonist waarmee je je kan inleven en z'n beweegredenen zijn logisch. Packard is overigens niet het enige gevaar dat rondloopt op het eiland, want er lopen ook nog Skullcrawlers (hagedisachtige wezens die op twee benen lopen) en de spin Kumonga (de spin wordt niet bij naam genoemd, maar omdat het zich in hetzelfde universum als Godzilla afspeelt kan je er van uitgaan dat desbetreffende spin Kumonga is) rond.





King Kong is natuurlijk de grote ster van de film en steelt in de scènes waar hij in voorkomt (en dat zijn er gelukkig erg veel) de show. Jammer genoeg mist deze Kong wel wat eigenschappen en diepgang van de Kong uit 1933, maar dat hij op twee benen loopt in plaats van op z'n benen en armen kan ik dan wel weer waarderen. Ondanks dat King Kong de ster van de film is, zijn er toch ook drie menselijke personages die heel erg goed uit de verf komen en dat zijn John Goodman (die wederom, net zoals in 10 Cloverfield Lane uit 2016, weer een goeie rol neerzet) en Samuel L. Jackson (die een personage vertolkt waarmee je je echt kan inleven, z'n haat is begrijpelijk, en Samuel zorgt er voor dat je voor zowel Packard als Kong aan het juichen bent). Het derde menselijke personage dat erg sterk wordt weggezet is een personage die al sinds de Tweede Wereldoorlog gestrand is op Skull Island en vertolkt wordt door John C. Reilly. Hij zorgt vooral voor de komische toon van de film, maar weet toch voor het einde van de film een gevoelige emotionele snaar te raken die er voor zorgde dat ik toch wel een paar traantjes liet rollen. Tom Hiddleston zet op zich ook wel een goeie rol neer, maar haalt niet het niveau van de drie andere acteurs. Brie Larsons personage liet jammer genoeg wat te wensen over en maakt een aantal rare keuzes. Alle andere personages dienen vooral als voer.

Waar de film echt in uitblinkt zijn de kaiju vs kaiju gevechten. Echt elk gevecht is spectaculair en is op geen moment saai. De gevechten zijn rauw en hard, dit geldt overigens ook voor kaiju vs humans gevechten en het zit echt net op de grens van PG-13. Overigens kakt het tempo van de bijna 2 uur durende de film niet in en voelt het op geen één moment te langdradig aan, het begint als een achtbaanrit en het eindigt als een achtbaanrit.

Reageer