Het is alweer acht jaar geleden dat Insidious: Chapter 1 verscheen en een horror culthit werd, het vervolg Insidious: Chapter 2 dat drie jaar later verscheen sloot naadloos aan op het eerste deel en plakte diverse gebeurtenissen vanuit een ander standpunt aan elkaar om een HOLY SHIT! te geven. Ondanks dat de fans van de franchise een derde film wilden die doorliep op de gebeurtenissen, koos de regisseur Leigh Whannell er voor om dit een prequel te maken waarvan je mijn recensie drie jaar geleden hier op Eigenwereld kon lezen. Voor het vierde deel werd de subtitel Chapter achterwege gelaten en kwam er eerder dit jaar Insidious: The Last Key uit, die nu te vinden is bij de bekende videostreamingdiensten en uiteraard op fysieke media als dvd en Blu-ray. Sony Home Entertainment was zo aardig om de laatstgenoemde mediadrager op te sturen om de onderstaande recensie te kunnen schrijven.
Insidious: The Last Key is wederom een prequel op de twee eerste films en zien we de origins story van Elise Rainier (Lin Shaye), het medium met wie we eerder al kennis konden maken in de vorige delen. Haar gave heeft ze al sinds haar jeugd en dat is ook waar de film begint, want haar vader was een gevangenisbeul die zijn werk mee naar huis nam en die voor zijn vrouw en kinderen een dictator was. Volgens hem was Elise die geesten zag een leugenaar en strafte haar af door haar te slaan met een stok voor iedere keer dat ze claimde een geest te zien. Zo wordt ze ook lastiggevallen door een entiteit die zich voortdoet als de stem van haar broertje, en wanneer ze wordt opgesloten in de kelder verleid wordt door een kinderstem om een 'deur' te openen en als ze dit gedaan heeft er een demoon (key face) tevoorschijn komt en haar inmiddels ter hulp gekomen moeder doodt. Haar vader vergeeft dit haar niet en blijft haar straffen totdat ze wegloopt en haar broertje achterlaat.
In 2010 word Elise gebeld door Ted Garza (Kirk Acevedo) die nu in haar ouderlijk huis woont en, je raadt het al... last heeft van rare gebeurtenissen in de oude kinderkamer die hij nu heeft afgesloten en er een berg Bijbels voor heeft gelegd. In haar eerste reactie weigert ze hem te helpen maar het verleden blijft knagen en besluit ze toch om te gaan en uiteraard gaan haar trouwe helpers de Ghost Hunters Specs (Leigh Whannell, die de regisseur en bedenker van de franchise is) en Tucker (Angus Sampson) ook mee. Eenmaal in haar oude huis wordt ze aangevallen door een vrouwelijke geest met de naam Anna (Aleque Reid) die Elise al eens eerder in haar jeugd heeft gezien. Hierdoor voelt ze zich geroepen om haar te helpen met het vinden van haar rust, alleen is de demoon Key Face er ook nog steeds en deze heeft zijn eigen plannen met Elise. Ook blijken Ted en haar vader meer gemeen te hebben dan je op het eerste gezicht zou denken en lijkt de geschiedenis zich te herhalen.
Insidious: The Last Key draaide begin dit jaar in de bioscopen en dat is opvallend aangezien de meeste horrorfilms traditiegetrouw in oktober uitkomen rond Halloween en de eerste drie maanden van een jaar bekend staan als 'dumpmaanden' voor mindere films. Dit vierde deel in de Insidious-franchise wist het tegendeel te bewijzen. Zoals je hier op Rotten Tomatoes kan zien waren de recensies van de film matig tot afbrekend, maar was het publiek dol op deze film en kwamen met grote getale naar de bioscopen toe en dat maakte deze film zelfs de meest succesvolle uit de serie.
Persoonlijk ben ik fan van de gehele Insidious-franchise en zelfs het derde deel dat zo goed als op zichzelf stond was heel erg nice maar vooral erg creepy en ging goed onder je huid zitten en bracht een ongemakkelijk gevoel. Dit had ik niet met Insidious: The Last Key, sure het is een hele nette en matige (bijna clichéstandaard) film, die voor de echte fans gemaakt is. Er zitten de nodige jump scares in, waarbij ik één keer echt heel erg schrok. Maar het geeft niet het gevoel van ongemakkelijkheid dat de eerdere delen juist wel had. Dit is jammer, want het verhaal van Elise had iets meer diepte mogen hebben. De mishandelingen als kind is iets wat we al vaker hebben gezien, net als het onder ogen komen van demonen en familieleden is niet echt heel erg spannend te noemen en bijna een verplichte formule die wordt afgewerkt.
Zo, dat waren de minpunten, en wat werkt er dan wel? Dat deze film als een puzzelstukje in het Insidious-universum valt. Zo zien we nu eindelijk waarom de Ghost Hunters zo dorkly gekleed zijn en een tie in met het eerste deel en wanneer deze film eindigt de originele film begint en dat is heel erg slim gedaan. Als je bekend bent met de eerdere films weet je ook wat er met Elise gebeurt en daar is door regisseur Leigh Whannell ook over nagedacht, want Elise haar nichtjes hebben dezelfde gave als haar en in theorie kan de franchise hier verder mee.
Waar ik ook heel erg tevreden over ben is het beeld van deze Blu-ray, want zoals altijd met Sony Home Entertainment is dit weer dik in orde. Zo ziet het stof dat opwaait in de zaklampen er prachtig mooi uit, het afgeraffelde behang, haren en andere kleine details komen zeer goed naar voren. Hoewel de film zich hoofdzakelijk in het donker afspeelt, is het zwart zoals je verwacht en zijn de kleuren van zacht tot fel, maar wel heel erg goed in balans. Ook het geluid, dat komt in het door Sony geliefde 5.1 DTS-HD Master Audio, is prima. Stemmen van demonen komen met bass en door de verschillende kanalen, enge geluiden van krakende vloeren tot lopen, maakt handig gebruik van surround waardoor je een hele goede en optimale filmervaring krijgt.
Naast de film staan op het schijfje ook de volgende extra's:
Al met al een kleine half uurtje aan extra's die eerlijk gezegd niet zo heel erg spannend zijn. Ik ben echt blij dat het alternatieve einde niet is gebruikt, de verwijderde scènes zijn leuk en een kijkje achter de schermen is net lang genoeg om het niet saai te maken, maar toch wel een leuke aanvulling.
Insidious: The Last Key best opende Insidious film in Nederland
