Review: Wolfenstein: Youngblood

RDJ134 31 juli 2019 om 00:00 uur

De Wolfenstein-franchise die in 1981 begon heeft in de loop der jaren een hoop veranderingen gekregen en was één van de eerste first person shooters (FPS) titels die het genre heeft vormgegeven. Door zichzelf steeds opnieuw uit te vinden heeft de serie zichzelf een nieuw leven ingeblazen en kreeg een behoorlijke boost in 2014 met Wolfenstein: The New Order (recensie). Door het ongekende succes kwam er in 2015 de prequelgame Wolfenstein: Oldblood (recensie) en verscheen er in 2017 Wolfenstein II: The New Colossus (recensie) die het ook goed zeer goed deed. Dus een vervolg kon wederom niet uitblijven en deze is er nu onder de naam Wolfenstein: Youngblood en is dit de start van een nieuwe generatie karakters, maar daar ga ik je nu alles over vertellen in mijn recensie hieronder.



Wolfenstein: Youngblood pakt bijna twintig jaar na het vorig deel op en zien we hoe de wereld er nu uitziet in een alternatieve jaren tachtig en William B.J. Blazkowickz en zijn vrouw Anya hun dochters Sophia en Jessica leren jagen en vechten. Nazi's zijn nog altijd een reëel gevaar in de wereld en worden B.J. en Anya ook een dagje ouder en bereiden ze zo goed mogelijk hun kinderen voor op de harde realiteit. Want het duurt niet lang voor B.J. in het niets verdwijnt en Anya en de tieners in paniek raken en FBI-agente Grace Walker, die een vriend is van de familie, inschakelt om uit te vinden wat er gaande is, en deze weet alleen dat hij onder een valse identiteit is vertrokken. Grace haar dochter Abby is goed bevriend met Jessica en Sophie en dit trio komt per er ongeluk achter dat B.J. op zolder onderzoek deed naar ‘activiteiten' in het nog altijd door nazi's bezette Frankrijk. Wat deze activiteit is ga ik niet spoilen, want dat mag je zelf ontdekken.

Anyway, Abby, Jessica en Sophia stelen een FBI-helikopter en power suits om zich vervolgens aan te sluiten bij het Franse verzet en zo uit te zoeken waar hun vader is. Het verzet wijst de dames erop dat de nazi's met iets groots bezig zijn op een locatie die Lab X genoemd wordt en om daarbinnen te geraken moeten ze eerst ‘De Broers' (drie, om precies te zijn) verslaan en komen tot de ontdekking dat hun vader iets heel erg groots op het spoor was en dat het lot van de gehele mensheid op het spel is gekomen, door iets wat Hitler ooit in motie heeft gezet. Dus begint er voor de beide zusjes een race tegen de klok en zijn er vele zuurkool vretende fietsendieven die er alles aan doen om je tegen te houden. Tot zover het verhaal dat vrij rechttoe en rechtaan is. Meer excuus heb ik niet nodig om nazi's te blasten in hun worstenmolen.



De gameplay van Wolfenstein: Youngblood is nogal... apart. Sure, het is een rechttoe rechtaan shooter die handig gebruikmaakt van back tracking, want door de broers te verslaan unlocken er hele speciale wapens (granaatwerper, laserkanon en een stroomwapen) die je kan gebruiken om speciale kratten en deuren te openen. Maar first things first. De game brengt je naar een hub in de catacomben van Parijs, waar je zorgvuldig je missies en side quests kan plannen, en het is uiteraard slim om zo nu en dan even van het verhaal af te wijken om de nodige XP en geld te vergaren. Want ook deze titel heeft zoals je vaker ziet tegenwoordig RPG-invloeden en dat betekend dat je XP je niet alleen in rank doet stijgen, maar ook na elke keer dat je een rang hoger gaat je ability points krijgt die je kan uitgeven aan je karakter waardoor je langzaam aan sterker en sneller wordt. Met het geld (dat je hoofdzakelijk verdiend door zilveren munten op te rapen en kisten te openen) kan je de wapens die je hebt voorzien van leuke snufjes en zo de damage versterken of voorzien van grotere magazijnen, kijkers, of lopen, et cetera.

Tot zo ver niks aparts zou je zeggen, maar nou komt het. Vanuit de hub selecteer je de verhaalmissies naar eigen inzicht en volgorde en doe je wat er van je gevraagd wordt en schiet je door de straten van Parijs of baan je je een weg door het riool en militaire complexen vol met naziprularia. Maar wanneer je door drie straten heb gevochten en je keert terug, dan zal je getrakteerd worden op dezelfde vijanden die weer gerespawned zijn... wat zeker in het begin verdomd irritant is omdat je karakter niet al te krachtig is en je keer op keer zal overlijden. Nu moet ik je er wel op wijzen dat deze titel goed tot zijn recht komt in co-op mode die verrassend goed werkte. Want zo kan je medespeler je keer op keer oppakken en healen en zijn er hier en daar kratten te vinden die de mogelijkheid geeft om jezelf te healen, maar is het in co-op zeker zeer verstandig om bij elkaar te blijven en tactisch te werk te gaan.



Ik heb het spel in co-op doorlopen en ik was zeker in het begin zeer gefrustreerd doordat we steeds dood bleven gaan. Wat overigens een ander minpuntje opleverde: ga je beiden dood en het spel wordt weer ingeladen, surprise alle ammo die je had opgeschoten is ook echt op en heeft de game een chronisch gebrek aan echte checkpoints. Dan is er nog de minimap en de markers die je naar je doel of uitgang begeleiden, alleen zijn beiden vaak vrij onoverzichtelijk waardoor je makkelijk verkeerd loopt en wanneer je terug gaat is het SURPRISE: alle vijanden zijn terug gespawned. Pas als de layout van het straten en tunnels in je netvlies gebrand staat is het vrij soepel spelen en kan je als je de juiste perks en upgrades hebt de meeste vijanden ontlopen of vanaf strategische punten omleggen.

Tot zover de dingen die crap zijn en iets is waar je aan moet wennen (net als de wapenselectie die via een wiel gaat) en wat dan overblijft is een behoorlijk fijne co-op shooter die soepel speelt en er prachtig mooi uitziet. Dit is goed terug te zien in de screenshots van dit artikel, want alles heb ik zelf gemaakt op een Xbox One X. Het geluid valt ook niks op aan te merken: deze is heel erg goed. Ik speelde met een Plantronics RIG 400HX Dolby Atmos headset (recensie) en de kogels vlogen om mijn oren en vijanden die via alle kanten (lees kanalen) te horen zijn. Ook de vuurwapens en explosies komen met een harde diepe bass en dat draagt goed bij aan een intense speelervaring. Ook zonder de headset komt het geluid prima uit je speakers van de tv.


Reageer