Sinds 2001 heeft Zwolle een stempel op de nederhop scene gedrukt, want in dat jaar was het dat Opgezwolle (Sticks, Rico en beatmaker Delic) in de grote finale van De Grote Prijs van Nederland stonden en tweede werden. Nog dezelfde zomer dropten ze hun debuut cd Spuugdingen op de Mic en dit was het begin van een groot avontuur die de scene voor goed zou veranderen. Want Opgezewolle mag dan wel sinds 2007 niet meer bestaan, de erfenis is een aantal cd's die instant klassiekers zijn met als grand finale de dubbel-cd Eigenwereld.

Maar wie dacht dat Sticks en Rico zouden nokken had het goed mis, want in 2009 zetten ze samen met James, Typhoon en A.R.T. de Fakkelbrigade op en kwamen nog hetzelfde jaar met het album Colucci Era. Een cd die totaal anders klonk dan de meeste fans en critici van deze groep verwachten. Het was fris, experimenteel, eigenwijs en vooral zeer gewaagd door de diverse muziekstijlen die naadloos werden voorzien van goede flows.

Ondertussen zijn we drie jaar verder in de tijd en dropt de Fakkelteit Groep zoals deze movement en kweekvijver voor nieuw talent nu heet, zo nu en dan een gratis album online voor de fans. Afgelopen week was dit de FTG3, waarop een shitload aan nieuwe en aankomende rappers naast deze big dogs mochten schitteren. Zo opent de cd met de track Nieuwe Liegè (prod. Henning) die goed uptempo klinkt met een zeer lekker klinkend pianoloopje en Sticks die zoals altijd met een vette flow de sfeer er goed in kickt terwijl De Gelogeerde Aap & Henning een prima aanvulling zijn. Het nummer dat er echt aan komt is van (de voor mij onbekende rapper) Freez met Vallen, waarbij de rapper op een jaren 90 klinkende eastcoast track de kijk op zijn buurt en leven geeft. Deze track is straight up hardcore te noemen, want Beatmaster Biggs heeft hiermee één van de beste nummer van deze cd neergezet en Freez zijn rap is scherp en vol metaforen.

De derde track is Woei X Patta (prod. Nikes) van Zo Moeilijk & Duvel Duvel en klinkt prima, steekt goed in elkaar en heeft wat weg van een reclamespotje voor Woei en Patta. Vervolgens is het de beurt aan Rico die met Hallo!!! (prod. A.R.T.) zoals altijd totaal onnavolgbaar is en van de hak op de tak springt en ondertussen nog even Herman Brood quote. Lekkere beat die technisch goed in elkaar steekt en afwisselend is. De vijfde track van de achttien (geen angst ik review ze NIET allemaal één voor één) op de cd is van James met Nieuw Lied (ook een A.R.T. productie), deze man heeft een goede flow en stem die aangenaam is om naar te luisteren. Daarna is Freez samen met Sticks terug met 24 uur en dit had net zo goed een track van Snoop Dogg kunnen zijn door de erg gelickte G-Funk beats.

Hierna wordt het opeens grimmig, want Typhoon (in mijn mening één van de beste MC's van Nederland) brengt samen met Seven League Beats de dubstep achtige track System Overload. Dit is dan voor mij ook dé track van de hele cd; rauw, hard en paranoïde. Freez keert hierna wederom terug met de dikke eastcoast gangstah track Goeie Dingen, dit is nou precies van die muziek die je draait als je in de nacht door de stad heen cruiset of onderweg naar huis van een feest. De tracks die erna volgen variëren van layback tot lekker zomers (Kleine Dingen van James) tot wederom snoeihard met de boys van Seven League Beats die met Onderstroom een gritty geluid neerzetten die gedomineerd wordt door wederom een onheilspellend pianoloopje.

Met nog een kleine zes tracks te gaan valt vooral Uiterwijk & McDougal - Uit Zicht (prod. Tahoeni) op door zijn vrolijke geluid en het ontbreken van drums, waarop een altijd goed in hun vel zittende Sticks en Rico hun oude vertrouwde ding doen. Het veertiende nummer (Opslot) is wederom doorspekt van de jaren 90 G-Funk waar Warren G, Snoop Dogg en George Clinton ooit naam mee maakten. Totaal niks mis mee want het is lekker zomers en layback. De drie volgende tracks slaan een beetje de plank mis, Boef En De Gelogeerde Aap bedoelen het vast goed met Soeverein en Geen Geknoei die beiden achter elkaar komen, maar de flow komt niet echt lekker over. Maar zoals met elke review is het uiteraard een kwestie van smaak van diegene die het stuk schrijft. Faya Mang is een ragga track die een totaal vreemde eend op deze cd is en ik me afvraag waarom deze er op staat. Tot slot sluit Henning met Ga M'n Gang (prod. Henning) geheel in eastcoast stijl de cd af.