Review: L.A. Noire

Radical 9 juni 2011 om 12:00 uur

Rockstar Games lijkt iets te hebben met games met open werelden. Deze keer is het geen studio van de uitgever zelf, maar Team Bondi dat achter de knoppen zat tijdens de ontwikkeling. Ik snap als je nu niet meteen begint te trillen van uitzinnigheid, want in het verleden zat het bedrijf onder de vlag van Sony. Daar maakte het The Getaway exclusief voor de PlayStation 2. Laat je niet afschrikken, want Team Bondi heeft zichzelf ook ontwikkeld.

L.A. Noire is zoals gezegd dus een game met een open wereld, maar verwacht nu niet meteen om met een eigen concurrent voor Grand Theft Auto te maken te hebben. Hoewel de vergelijking misschien een beetje te ver gezocht is, had ik regelmatig een gevoel te maken te hebben met een Heavy Rain achtige game. Je hoeft niet allemaal rare bewegingen te maken met de controller, maar de invloeden ervan zijn niet zo heel ver gezocht als je er bij nadenkt.

In de eerste plaats is L.A. Noire namelijk een verhaal gedreven game en daar neemt het ook alle tijd voor. Je wordt nergens gepusht om er de vaart in te zetten en dus kun je op je dooie gemak de missies afwerken. Nu is het wel zo dat je constant in een missie zit, maar je kunt op elk moment besluiten dat even los te laten en een rondje door de stad te maken of om te reageren op oproepen van de centrale.


Het verhaal draait om een politieagent genaamd Cole Phelps. Je begint echt als een uniform, maar na een aantal zaken opgelost te hebben begin je aanzien te ontwikkelen binnen het korps en werk je je op naar detective. Het politie-uniform sneuvelt en maakt plaats voor een galant pak. Uiteraard met een hoed waar Ronald Plasterk jaloers op zou zijn, maar het speelt zich ook niet voor niets af in 1947. Het nagemaakte Los Angeles is dus niet echt meer te vergelijken met het huidige straatbeeld, maar de herkenning is wel degelijk daar.

Om het verhaal kracht bij te zetten hebben de ontwikkelaars niet de makkelijkste weg genomen. Een cruciaal onderdeel in het spel is namelijk de ondervraging en daarbij moet aangegeven worden of de verdachte de waardheid spreekt, liegt of dat het allemaal twijfelachtig is. Om dat goed over te kunnen brengen is er gebruikgemaakt van geavanceerde technologie om gezichten de digitaliseren. Voor deze klus zijn echte acteurs ingeschakeld, zo is Cole Phelps gedaan door Aaron Staton, maar zul je als filmkenner ook anderen herkennen.

Het hele verhaal doorloop je automatisch, omdat het oplossen van de ene zaak middels een tussenfilmpje tevens de nieuwe zaak zal inleiden. Het hele principe zal je moeten aanstaan, omdat er naast het verhaal vrij weinig te doen is. Ja, je kunt door de stad heen rijden, maar daar zul je weinig dingen meemaken. De diverse zaken die je voor de kiezen krijgt is waar het allemaal om draait en je zult altijd in de goede richting geleid worden, hoe slecht een zaak ook verloopt.


Elke zaak wordt voorafgegaan door een introductiefilmpje en het eerste wat je dan moet doen is naar de plaats delict rijden. Dit kun je zelf doen en genieten van de stad, wat geen straf is, of laten doen door je partner. Als je geen zin hebt kun je op die manier snel door de misdaden heen lopen zonder iets te missen van het verhaal. Eenmaal aangekomen krijg je de eerste indruk verteld waarna je zelf op zoek gaat naar informatie.

De informatie op een plaats delict bevindt zich overal. Dit is uiteraard afhankelijk van het soort misdaad, dus hetzelfde trucje bij een andere missie zal niet snel werken. Tijdens het onderzoeken kom je zowel slachtoffers als sporen en voorwerpen tegen. Alles is te bestuderen, maar niet alles is relevant aan de zaak en is daar gewoon toevallig aanwezig. Het spel geeft wel aan wanneer iets relevant is, maar je zult wel zelf de hints en informatiestromen aan elkaar moeten koppelen om succesvol te zijn tijdens een ondervraging.

Dit ondervragen gebeurt, zoals ik al even kort aanhaalde, door middel van het beoordelen van iemands verhaal. De verkeerde keuze heeft echter wel invloed op het verhaal. Na afloop van elke case krijg je middels een tekstuele opmerking te zien waar je de zaak een andere draai hebt gegeven. Zo kan het zijn dat je iemand zijn verklaring bestempeld als een leugen, waarna je dit moet onderbouwen met een bewijsstuk. Als de verdachte zich daar ongemakkelijk bij voelt, zal-ie boos worden en kan het zijn dat je dé oplossing voor de zaak laat schieten en dat krijg je dan na afloop te horen.


De hele setting moet je ten eerste heel erg aanspreken. Veel van het verhaal is namelijk vrij actieloos en betreft het zoeken van bewijs, op basis daarvan nieuwe locaties bezoeken zoals een huisinval en tot slot het arresteren van de dader. Hier tussendoor zit wel actie verstopt, zo zullen sommige verdachten er vandoor proberen te gaan en volgt een achtervolging. Vaak zul je steegjes doorrennen, via regenpijpen of ladders daken beklimmen of eindigen in een gevecht. Ook krijg je soms met een shoot-out te maken en is het zaak om goed in de dekking te blijven en er op los te schieten.

De variatie is absoluut aanwezig, maar de regelmaat van actiescènes is wel naar een tweede plaats verheven. Het is niet zo dat er een vast tijdschema is wanneer je op de vuist gaat of onder vuur wordt genomen. Desondanks is de implementatie van dergelijke actie wel meer dan welkom. De actie komt op een goed moment naar voren en geeft je weer de nodige adrenaline om weer vol frisse moed door te gaan met het onderzoeken van locaties.

Het spel leunt dus enorm op het verhaal en ze zijn ook erg trots op de gebruikte techniek om gezichten levensecht naar voren te brengen. De rest van het spel ziet er gelukkig ook prima uit en daarmee is een goede balans gevonden tussen het authentieke gevoel en de bruikbaarheid. Zo zijn sommige gebouwen te betreden (aangegeven met een gouden deurklink) en is de rest gewoon gesloten. Daarbij moet ik wel opmerken dat de zogenaamde draw distance wel te wensen overlaat en het al snel erg grauw wordt in de verte.


Nu ik toch over ben gegaan op het leveren van wat kritiek, dan ook maar meteen de besturing van het spel. Op sommige momenten komt deze namelijk niet lekker naar voren. Ten eerste reageren de auto's erg abrupt op een beweging van het linker pookje en is soepel rijden niet echt mogelijk. De wegen zijn gelukkig groot uitgemeten, dus een foutje als gevolg van een verkeerde reactie van het voertuig zal niet meteen uitmonden in ergernis. Gelukkig ligt de focus ook niet op het racen door de stad en zul je er ook niet heel veel meer mee bezig zijn dan van plaats A naar B te gaan.

Reageer