Wat een luxe deze week! Maar liefst twee meesterwerkjes gezien die in de categorie "WTF" zullen belanden bij de meeste mensen. Eerst was daar 'Shinboru' (Symbol), een Japanse komedie waar een grote witte kamer met babylulletjes aan de muur centraal staat. Maar toen was daar een speciale Duitse meneer met een wel heel speciale film die even alles overtrof.
En die Duitse meneer is Uwe Boll. Ho, wacht even. Stop die hooivorken en fakkels nog even weg, want Uwe is niet het pure kwaad! Nee, ik denk daar anders over. Wat mij betreft is hij één van de slimste regisseurs op dit moment en wel om het volgende: tegenwoordig is het enorm moeilijk om een budget te verkrijgen voor een film waar enig risico bij komt kijken. Projecten met een kans van falen zijn niet aantrekkelijk om in te investeren. Uwe heeft daarom, na het maken van enkele simpele filmpjes en één hele sterke ('Heart of America', over een school shooting), ervoor gekozen om games te verfilmen. Nieuwsgierigheid alom natuurlijk bij het zien van bijvoorbeeld de naam 'House of the Dead' waarbij menig arcade bezoeker spontaan jizzt.
Daarmee pakt hij aandacht...en aandacht is geld! Op naar de volgende: 'Alone in the Dark', nog een (ooit) zo grote titel. Waarna al snel 'Bloodrayne', 'Postal' en 'Far Cry' volgen. Het gevolg is dus een hoop publiciteit en wereldwijde naamsbekendheid. Negatieve aandacht is aan het einde van de dag ook gewoon aandacht, en dat heeft hij slim bekeken. Waar tegenwoordig veel regisseurs zich in de rij aansluiten richting het loket "risicoloos films maken", sluipt Uwe door de modder en over de muur met het prikkeldraad om aan te komen bij een goed gevulde rekening...klaar om eindelijk écht vrij films te maken.
Dat blijkt uit z'n oeuvre sindsdien, als je kijkt naar Tunnel Rats (sterke Vietnam-film), Auschwitz (Holocaust) en met name Rampage...dan is het gewoon duidelijk dat het een regisseur met passie is. Persoonlijk vind ik de kritiek enorm overtrokken. Hij is een mikpunt geworden van talloze fanboys (fair enough) maar ook gewoon 'schapen' die de woeste menigte volgen. Zo verschijnen er al ruim van te voren lage scores op sites als IMDB. Maar voor de mensen met werkende ogen in de kassen: geef hem een kans!
Een goed voorbeeld van een sterke gameverfilming is 'Postal' waar zijn gestoorde gevoel voor humor natuurlijk prima in past. Wie de game kent, kent de politiek incorrecte toon die zo'n film aan moet nemen. En dat staat hem wel! Ook met deze Bluberella (alinea 5 en ik noem nu pas de film waar het nou eigenlijk om gaat...ben je er nog?) slaat hij diezelfde plank niet alleen raak maar ook doormidden. Het is de overtreffende trap van 'fout' en een klap in het gezicht van de brave (joodse) burger.
Het is hilarisch om te zien hoe Uwe Boll eerst met een film komt als 'Auschwitz' die het onderwerp heel serieus benaderd, en vervolgens zien we dit...Blubberella...een film die het onderwerp op de hak neemt. Het toont zijn diversiteit, maar het is vooral mooi om te zien dat hij het aan de ene kant serieus neemt maar zichzelf vervolgens niet beperkt omdat het gevoelig kan liggen. Het lijkt uiteindelijk een beetje de Duitse Takashi Miike te worden, niet door z'n status (dat is totaal anders) maar de manier van film maken: heel divers, heel rap achter elkaar...maar zonder opvallende kwaliteitsverliezen. Al is Uwe Boll dan toch nog het gehandicapte jonge broertje, niet van dezelfde wereldklasse.
Maar fijn, over op Blubberella. Een hilarische comedy (type parodie) met veel om het lijf...get it? Ik weet het, enorm flauw, maar het verschilt weinig van de humor in de film. Ontelbaar veel fat-jokes, de Duitsers zijn de lul, de joden zijn niet veilig, de homo's ook niet, zelfs Hitler ontkomt niet aan Uwe's humor...je zult op die hak genomen worden hoor! Uiteindelijk heel kenmerkend voor een parodie. Dat Uwe Boll enorm veel zelfspot heeft, was wel duidelijk. Hij neemt zijn eigen films (Bloodrayne) als basis en speelt verder op een leuke manier met de filmregels en zorgt ervoor dat er wat bekende quotes vakkundig om zeep worden geholpen.
Grappig is dat er enkele negers in het verhaal voor moeten komen, echter zijn het gewoon de acteurs uit de normale cast met schmink op. Het niveau is zoals je wel merkt enorm laag, maar heb je de titel al gelezen? Wat kun je anders verwachten... Laat Uwe Boll vooral z'n eigen humor tonen en geen formulewerk afleveren, dat werkt toch het beste. Over Uwe gesproken (nog niet genoeg gedaan?!), hij neemt zelf de rol van Hitler op zich. En de mensen die een educatieve WWII-documentaire hadden verwacht, die leren wel wat nieuwe dingen, zoals: Hitler is slecht met bordspelletjes en z'n haar is nep.
De cast is ook zeker de moeite waard om even door te nemen. Lindsay Hollister had het lef en het zelfvertrouwen om de rol van Blubberella op zich te nemen. Mooi meegenomen dat ze dan ook nog eens geweldig droog kan acteren met een passend stemgeluid en een voorraad aan zelfspot waar je een pakhuis mee kunt vullen. Verder komt Willam Belli even geschiedenis schrijven door voor het eerst een grappig homofiguur neer te zetten. Hij was ook al enorm grappig in de neo-exploitation flick "Ticked-off Trannies with Knives" (I know...), dus dat was een toffe verrassing. Brendan Fletcher is een bekende naam want die zagen we al schitteren in Uwe's "Rampage", "Bloodrayne II" en zelfs in "Heart of America"!
