Bijna gelijktijdig met de Captain America: The First Avenger kwam de videogame Captain America: Super Soldier uit om even snel in te cashen op de filmhype. Want deze third person titel speelt zich gelijktijdig met het verhaal van de film af en zoals je waarschijnlijk wel weet hebben dit soort games hebben nu eenmaal een reputatie om heel erg crap te zijn.

Het begint eigenlijk heel rustig met twee soldaten die een dialoog hebben over Captain America, dat hij er alleen is voor de pers en de PR van het Amerikaanse leger en verder niks voorstelt. Een leuk detail is dat de Captain America-comics in 1941 door Timely Comics (de voorloper van wat later Marvel werd) is bedacht om de troepen overzee een hart onder de riem te steken en diende verder als promotiemateriaal om het moraal van de Amerikaanse bevolking wat te boosten. Maar goed, deze twee soldaten hun onderonsje wordt keihard verstoord als ze worden aangevallen door soldaten van Hydra die samenwerken met de nazi's, ironisch genoeg is het Captain America die één van de soldaten zijn leven weet te redden uit de handen van zijn aanvallers.

Dit is het begin van een bijna zeven uur (als je niet gelijk voor alle collectables gaat) durend avontuur, dat verspreid is over achttien chapters die je meenemen naar een aantal hele aparte (en cliché voor games met een Tweede Wereldoorlogsetting) locaties zoals: een kasteel, Duits stadje, ondergrondse laboratoria en opslagplaatsen. Ondertussen moet je jezelf een weg banen door vele hordes nazi's en Hydra-soldaten en dat is waar Captain America: Super Soldier in uitblinkt, want het verhaal zelf is niet interessant genoeg om daar dieper op in te gaan. Het is uiteindelijk de gameplay die het spel nog enigszins een beetje redt.



De ontwikkelaar Next Level heeft goed gekeken naar een superheldengame die namelijk wel liet zien hoe het echt moet, want Captain America: Super Soldier heeft qua gameplay grote overeenkomsten met Batman: Arkham Asylum. Zo heb je in de ruimtes die je betreed soms beperkte vrijheid en kan je vaak alleen verder door bepaalde puzzels op te lossen of apparatuur te slopen. Vaak komen je tegenstanders in groepjes aan en moet je het gevecht dus met meerderen tegelijk aangaan, iets wat we ook in de eerder genoemde Batman-game hebben gezien. Om je te verdedigen gebruik je het overbekende schild om kogels en aanvallen te blocken, ditzelfde schild kan je ook weer gebruiken om aanvallen op korte en lange afstand uit te voeren. Daarnaast kan je ook met je vuisten en voeten los gaan op je tegenstanders en zo nu en dan deze even ontwijken om vanuit je nieuwe positie een verse aanval uit te voeren.

Tijdens je vele gevechten vult er een klein balkje met energie, daarmee kan je weer een hele vette counter attack uitvoeren waarbij je een tegenstander in één keer en in slow motion uitschakelt. Want een minpunt is toch wel dat het AI-niveau van je vijanden nogal erg laag en scripted is. Het enige waar ik zo nu en dan even wat moeite mee had waren de (semi-) eindbazen, waarbij je even hun patroon moet ontdekken en dan is het ook een fluitje van een cent om deze te vloeren. Ook het aanpassen van je moves en schild naarmate de game vordert weet het allemaal niet spannend te houden, wat weer heel erg jammer is.



De eentonige gameplay is niet het enige probleem van deze titel, want ook grafisch ziet het er allemaal een beetje kaal en inspiratieloos uit. Het is tenslotte 2011 en de PlayStation 3 en Xbox 360 zijn al lang genoeg op de markt om er grafisch meer uit te halen dan dit. Een ander raar probleem wat ik tegen kwam was de erg grote framedrops in de cut scenes, iets wat je normaal juist tijdens het spelen zelf tegenkomt. Op het geluid van de game valt eigenlijk niks te zeiken, want de wapens en explosies klinken vertrouwd en vol. Leuk is dat een groot aantal acteurs en actrices uit de film speciaal voor de game een aantal dialogen hebben ingesproken.