Genre: First Person Shooter
release date: 14 September 2010
ontwikkelaar: Bungie
uitgever: Microsoft Game Studios
platform(en): Xbox 360
Info
Normaal gesproken schrijven wij geen previews van open bèta’s, want ja, daar kunnen onze moeders ook in. Maar natuurlijk is de bèta van misschien wel de grootste shootersensatie ter wereld een ander verhaal. Wouter stond er dan ook op om zijn ervaringen met de multiplayer testfase van Halo: Reach te delen met de, zoals hij jullie altijd noemt, Hooggeëerde Lezers.
Terwijl de Master Chief zich richt op het zingen van foute, Duitse popsongs en de crew van ODST aan het chillen is aan de kusten van de planeet Roost, is effe een stukkie in het verleden op de planeet Reach een oorlog gaande. Een oorlog tussen Spartans en Elites, een harde oorlog op desolate plekken met onbekende wapens.
Met een lichte kriebel in m’n onderbuik start ik de Reach multiplayer op. Zal het de lange lijn in topvermakelijke multiplayer modes weten te evenaren? Kan Halo zich nog steeds meten met de harde concurrentie van die moderne oorlogsknallers? Ben ik nog wel in staat om needles, plasmaschoten en kogels door helmen en Predator-achtige smoelen te schieten?
Roestig
Op die laatste vraag is het antwoord vrij simpel: na een aantal maanden Halo 3 nauwelijks aangeraakt te hebben en veel meer bezig te zijn geweest met de Firefight mode van ODST, was ik de fijne kneepjes van het Halo multiplayen volledig kwijt. En natuurlijk waren die fijne kneepjes ook nog eens behoorlijk aangepast; dus werd ik de eerste tien potjes lichtelijk gepwnd.
Het duurde gelukkig niet lang voordat ik de armor abilities (wat wel als de grootste verandering gezien mag worden), de tactieken van de nieuwe modes en de lay of the land (indeling van de maps) een beetje onder de knie kreeg.
Tussen de potjes door genoot ik van het geluid van credits die op m’n rekening werden gedropt terwijl ze tegelijkertijd mijn level opschroefden, waarna ik met m’n verkregen casheroo nieuwe stukkies armor kocht. Dit is simpelweg een extraatje en heeft geen enkele invloed op de gameplay, zoals bijvoorbeeld in een Modern Warfare of Battlefield. Want dit heeft geen flikker te maken met die games, mensen! Dit is een heel ander balspel, dit is modderfokking Halo!
Armor Abilities
Aan het begin van een potje Reach MP kan je, op een aantal modes na, kiezen tussen vier verschillende armor abilities en daarbij horende wapens.
Armor Lock is een soort schild waarbij de Spartan (niet voor Elites) zijn vuist op de grond ramt en zo een paar seconden onkwetsbaar kan blijven. Dit is niet alleen een manier om het onvermijdelijke uit te stellen, want het is me vaak genoeg gebeurd dat ik stond te wachten totdat zo’n Guard ‘uitgelocked’ was en iemand me van een andere kant gankte. En dat is wat Halo vet maakt, die spontane, onverwachte shit.
Active Camouflage is de stealth-mode die de Arbiter in Halo 2 had, en dus op zich niets nieuws, Sprint is een stukje rennen en zeer handig voor Oddball, Capture the Flag of andere modes waar je haast bij moet hebben.
Jetpack is de shit! Deze rugzakvliegmachine zorgt ervoor dat de actie van Halo nog meer verticaal gaat, en hoewel deze ability niet voor alle modes even handig is, zorgen de uit de lucht schietende en flikkerende Spartans voor een dikke laag extra Halo-physics-hilariteit.
De laatste ability is alleen voor onze grote vrienden de Sangheili en is genaamd Evade, wat niet veel meer is dan een koprol. Klinkt simpel en niet bepaald een gamechanger, maar onderschat de handigheid hiervan niet! Met één druk op de knop duik je weg van een granaatontploffing en een Evade gevolgd door een mep met een energy-sword is een bizar dodelijk combinatie. Bovendien kan zo’n koprol direct gevolgd worden door een tweede, waardoor zo’n Elite een flink wendbare knakker wordt.
Halo is een chaos
Bewapend met je opgetuigde armor trek je een flinke lading aan nieuwe modes binnen, waarvan ik Invasion, Generator Defense en Headhunter veruit de vetste en meest vernieuwende vind.
Invasion op de map Boneyard is een redelijk strategische toestand waarin Spartans een aantal punten moeten verdedigen tegen een bende Elites. De mode lijkt op een verkorte versie van Rush uit Battlefield 2, met als verrassing op het einde een CTF-achtig gedeelte waarin de Sangheili een zware Data-Core naar een bepaald punt moeten sjouwen. Dolle pret, helemaal aangezien het de enige mode in de bèta is waarin je met voertuigen aan de gang kan (hoewel de map zich daar naar mijn bescheiden mening niet perfect voor leent). In feite kan je namelijk maar op één groot open veld een beetje tanken en bansheeën, een plek waar eigenlijk alleen echte gevechten ontstaan in het laatste Capture the Data-Core gedeelte. Niettemin is Invasion vet, helemaal omdat je achter je teamgenoten kunt spawnen, iets dat de hele ervaring een extra laagje spanning geeft.
Generator Defense zijn korte, heftige potjes waarin wederom een Covenant versus UNSC battle gaande is. Drie Elites moeten Generators kapot maken, maar de Spartans kunnen deze drie over de map verspreide apparaten ‘locken’, waardoor ze voor een tijdje beschermd worden door een krachtveld. Timing is voor de verdedigende kant essentieel en de aanvallende Elites moeten goed gebruik maken van de verschillende spawnpoints en rap zijn als een dolle.
Headhunter is een Free for All (Wolf die alleen is) mode en veel hectischer dan dit valt voor een normaal mens niet te behappen. Schiet een dude neer en hij dropt een schedel die je moet oppakken. Je kunt er meerdere met je meetorsen maar dan verschijnt het aantal skulls dat je bij je hebt groot boven je hoofd, iets dat iedereen op de map kan zien.
Zaak is de koppies zo rap mogelijk naar twee steeds van positie veranderende punten te brengen en ik zeg je, dat is totale madness. De ene pijnlijke situatie volgt de andere op (drop je tien schedels omdat je vlak voor een droppunt door je kop geschoten wordt, dan kan je uit woede best wel eens de keel van je schattige zusje dichtknijpen) en anders dan bij een Oddball zijn de gevechten óveral gaande. Maximale chaos, maximale fun, maximale frustratie.
Wervelwind
Halo is eigenlijk de Laatste der Mohikanen. De echt grote multiplayer (shooter)games streven meer naar realisme, naar het ‘echte oorlogsgevoel’, maar de MP van Bungie gaat voor pure, razendsnelle fun. Je zult niet hard scoren als er geen pure adrenaline door je aderen giert, je bent kansloos als je niet op het puntje van je stoel zit, je wordt nooit een topper als je langzamer bent dan de wind. Halo: Reach houdt gelukkig nog steeds vast aan dit inmiddels vrij oude principe en laten we de lord daarvoor danken.
Halo is niet verslavend omdat je nieuwe wapens kunt unlocken of omdat het allemaal zo realistisch is; het trekt je steeds weer online omdat het een wervelwind van bizarre, steeds verrassende en ongelooflijk hectische actie is… en dat geldt ook voor Reach, dat kan ik na het spelen van de bèta met knalharde zekerheid zeggen.
Screenshots & Trailers
Screenshots
- Spoiler: show
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=5iWyoxv_V8o[/youtube]
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=6a8H0Cl_vbA[/youtube]
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=MnoUGULIPyc[/youtube]
Voor meer multimedia: http://www.bungie.net/Projects/Reach/default.aspx
Boxart
- Spoiler: show
.
.