De fans riepen er al heel erg lang om, een Assassin's Creed-titel die zich in het oude Japan zou afspelen en hebben deze dan eindelijk gekregen. Alleen kwam dit niet zonder slag of stoot, want Ubisoft wist de Japanse regering erg boos te maken en was er ophef over Yasuke die in de game een Samoerai is die waarschijnlijk historisch gezien geen Samoerai is geweest. Hierdoor zou je bijna vergeten dat je met een Assassin's Creed-game te maken hebt waarin wel vaker historische figuren op een ‘creatieve' wijze voorbij kwamen. Maar goed, hier is mijn recensie van de game die al mijn verwachtingen voorbij is gegaan.

Als Assassin's Creed: Shadows begint zien we hoe een groep jezuïeten en hun bodyguard Diego onderweg zijn naar Oda Nobunaga om een veilige vrije doorgang te vragen voor hun priesters die het woord van de heer willen verspreiden door het Japan van 1579. In eerste instantie lijkt dit niet te lukken, tot Oda Nobunaga zijn interesse in Diego toont en hem in neemt in ruil voor een vrije doorgang, en geeft Diego de naam Yasuke. Dan springt het verhaal zes maanden vooruit en zien we hoe Oda Nobunaga en Yasuke samen de Iga-provincie inrijden om deze te veroveren. Want de tijd waar deze game zich afspeelt was pure chaos met zittende machten, krijgsheren en andere fracties die het land in een burgeroorlog deden belanden, maar dat is zeer complex om te betrekken in deze recensie.

In de Iga-provincie maken we kennis met Naoe en haar vader Nagato. Beide Shinobi (Ninja) en nu verwikkeld in de strijd met Oda Nobunaga zijn troepen. Nagato geeft zijn dochter een hidden blade en stuurt haar op missie om een geheimzinnige doos veilig te stellen. Wat haar brengt naar een grot waar het bekende logo van de Assassin's op de toegang te zien is. Na het veiligstellen van de doos wordt ze overrompeld door een gemaskerde en geheimzinnige groep die de naam Shinbakufu dragen en bestaat uit een bont gezelschap die haar vader doden en haar voor dood achterlaten.



Wonder boven wonder weet Naoe dit te overleven en op krachten te komen bij een priester en een jongetje die ook alles verloren heeft in de oorlog die door het land woedt. Zinnend op wraak revalideert ze en keert terug naar huis, of beter gezegd, wat daar nog van over is. Eenmaal aangekomen zoekt ze Tomiko op die haar huis en grond beschikbaar stelt als basis en samen beginnen met het plannen van wraak op de Shinbakufu voor de dood van haar vader en het terugkrijgen van de doos die ze moest beschermen.

Dit is het begin van een heel groot en lang avontuur waar Yasuke bij betrokken raakt als beiden elkaars pad kruizen en ze beginnen met een samenwerking waarin eer, wraak, verraad en trouw centraal staan. Want niet iedereen is wie hij claimt te zijn en is het onvermijdelijk dat dit opbouwt naar een grote finale. En een garantie dat Yasuke en Naoe hun leven nooit meer hetzelfde zal zijn en wanneer de vier minuten durende eindaftiteling begint je een behoorlijk avontuur hebt meegemaakt. Nu zal je denken: maar ik wil meer over het verhaal horen, maar als ik meer zou weggeven komen we in SPOILER gebied aan en dat bederft alleen maar je speelplezier.



Wow, wat een ongelofelijk goede game is Assassin's Creed: Shadows geworden. Die niet alleen prachtig mooi is, maar ook iets anders was dan ik verwachtte. Veel mensen waren onder de indruk dat het verhaal hoofdzakelijk om Yasuke draait, wat ook wel een soort van is. Maar het duurt letterlijk uren voordat je überhaupt met deze gigant aan de slag mag gaan. In het begin speel je hoofdzakelijk met Naoe die als een soort van parkour Spider-Man zich door de speelwereld begeeft. Pas later, door Yasuke zijn intrede in het verhaal, speel je met hen samen. Naoe voor het sneak en stealth werk en Yasuke voor het harde bloederige beuk- en hakwerk waarbij ledematen in het rond vliegen. Iets wat overigens nooit verveeld.

De gameplay is zoals je van de Assassin's Creed-franchise gewend bent. En zoals het gaat met elk vers deel, zijn er sublieme vernieuwingen, hoewel het er deze keer redelijk wat zijn. Te beginnen met Naoe haar stealth. Voor het eerst in de serie kunnen we nu ook kruipen, wat handig is om op bepaalde plekken te komen of om te schuilen in het gras. Want stealth speelt eindelijk weer een grote rol. Valhalla (recensie) was rechttoe rechtaan beukwerk en Mirage (recensie) leunde weer meer op het benaderen en uitschakelen zonder gezien te worden.

Ook zijn er meer RPG-elementen (Role Playing Game) toegevoegd en je hebt een basis die je kan uitbreiden. Iets waar veel mensen geen zin of tijd voor hebben, maar dat is pech voor je. Want je basis is je kracht. Een wapensmid versterkt je uitrusting en kan door middel van graveren een perk toevoegen aan je wapens of kleding. Speaking off: je kan net als met andere open wereld Ubisoft-games je gear customisen. Heb je een stoere outfit en wapenuiterlijk die je wilt behouden, dan kan dit zonder dat je gear statistieken veranderen en je er nog steeds uitziet zoals je er uit wil zien.



Ook is het verstandig om je stal uit te breiden om meer grondstoffen te ontvangen die je onderweg tegenkomt (in veroverde locaties) en die nodig zijn om je basis uit te bouwen. Deze grondstoffen kan je laten ophalen door je scouts. Dit zijn personen die je onderweg tegenkomt en door hen te helpen, kunnen ze informatie of hulp bieden, wat heel erg handig is om een netwerk op te bouwen. Naast het ophalen van je grondstoffen kan je ze ook een gebied laten verkennen. Wat handig is als je op zoek bent naar een doelwit. Want vaak krijg je van: die verblijft in een bepaalde provincie in het westen naast een gebouw. Dat kan je zelf uitzoeken of een scout inzetten rondom de hints en deze zal dan je doelwit aanwijzen. Je heb overigens geen eindeloze stroom aan scouts, deze raken op en moet je wachten tot een jaargetijde (komen we zo op) herstart, of in hideouts een klein bedrag betalen en zo de scouts terug krijgen.

Tijdens het spelen zie je de bekende formule van de franchise voorbij komen: reizen tussen locaties, opdrachten uitvoeren, helpen in ruil voor geld en XP-punten en het beklimmen van de bekende hoge punten die je dan meer van een locatie laat zien en waar je de bekende Leap of Faith vanaf kan doen. Ook de eagle view is terug, alleen hebben we deze keer geen eagle die ons een soort van drone beeld geeft, maar zien we gewoon door muren en objecten heen en spot je vijanden en je objectives.

XP-punten kan toevoegen aan je Skill Tree die in meerdere secties is opgedeeld en door deze wijs te spenderen unlock je nieuwe moves en dodelijke krachten. Deze punten krijg je niet alleen door missies te volbrengen, maar ook te bidden bij Shrines die overal langs de wegen staan, items als rollen met tekst in een tempel te zoeken, dieren te tekenen, et cetera. Dit kan soms wat herhalend aanvoelen, maar iedereen die eerder een Assassin's Creed-titel heeft gespeeld weet dat je een hoop dingen over en over zal doen. Dus wat dat betreft weet je waar je aan begint.



Hierboven heb ik slechts een topje van de spreekwoordelijke ijsberg beschreven, want er valt zoveel te doen en ligt de nadruk meer dan ooit op RPG-elementen en dat is iets waar ik totaal geen probleem mee heb of in zie. Het houd je heel erg lang bezig. Sterker, ik had de game al meer dan een week voor de release, inmiddels uitgespeeld en nog heb ik een hoop dingen te doen of simpelweg niet gezien. Bereid je voor op minimaal 50/60 uur en meer aan gameplay en als je de tijd neemt om alles te verkennen en te bezoeken kan je hier makkelijk nog twintig uur bij optellen.

Zoals je gelezen hebt zit het met de gameplay dik in orde, en komen we nu aan bij het grafische gedeelte. En fookin' hell wat heeft Ubisoft zichzelf hier overtroffen met deze game. Want de Anvil Engine maakt elke minuut van deze game cinematisch en dat meen ik serieus. Waar je ook gaat in de wereld: het is prachtig met de kleuren. Naast een dag- en nachtcyclus, is er een seizoencyclus (zomer, herfst, winter, lente) die komt met wind (je kleren waaien ook echt mee), regen (je personage raakt doorweekt) en sneeuw (die op je kleding blijft liggen) en het laatstgenoemde kan een probleem voor je stealth zijn, aangezien ook het water bevroren is. Maar ook mooie beelden geeft als je iemand met je Katana opensnijd en het rode bloed op het witte sneeuw spettert.

Je forceert je seizoenen door fast traveling te gebruiken (dus geniet je van bijvoorbeeld de lente, gewoon de wereld lopend of op paard doorkruizen) of als deze halverwege is kan je deze ‘vooruit spoelen' dus op zo'n manier kan je dus zelf je favoriete jaargetijde kiezen.



Ander punt wat ik wil aanhalen zijn de wolken die door Atmos (een nieuw systeem en niet te verwarren met Dolby Atmos) heet en die zelf zijn eigen wolkenformaties maakt en aanstuurt. Dus als het gaat regenen krijg je dus echt dat de wolken donker worden en samentrekken, en dit is iets wat deze nieuwe (ik gok AI) techniek uit zichzelf kan doen.

Het geluid... ja, daar is voor mij een minpunt. De voice acting die serieus pijn aan mijn oren deed. De Engelse taal en de voice actors komen voor mij persoonlijk niet over, en was ik ook heel erg blij dat Ubisoft de optie heeft om ‘authentieke' taal aan te zetten en dus iedereen Japans en Portugees spreekt. Iets wat ik persoonlijk zeer waardeer en een diepere ervaring geeft. Voor de rest is er niks op het omgevingsgeluid aan te merken want deze komt in Dolby Atmos en plaatst je echt midden in het verhaal. En als je zoals ik een Dolby Atmos Surround Headset (Plantronics RIG 400HX) gebruikt zal je echt genieten. Het geluid door de tv-speakers is trouwens ook prima te luisteren.