Robbie Williams is één van de grootste en meeste beroemde Engelse artiesten op deze wereld, en spant zijn muziek zich uit over meer dan dertig jaar. Zo begon hij in een boy band om vervolgens zijn eigen weg gaan, die hem de superster maakt die hij vandaag de dag is. Dat dit pad niet over rozen is gegaan is algemeen bekend; Robbie heeft problemen met drugs, worstelt met extreme rouw, faalangst en heeft meer psychische problemen die zijn leven zo complex en moeilijk maken. Vorig jaar verscheen de film Better Man, waarin zijn leven wordt verteld en zien we Robbie zelf als een aap. De film verscheen recent op fysieke media en kan je mijn Blu-ray-recensie hieronder lezen.

Als Better Man begint zien we hoe een jonge Robert Williams opgroeit in Stoke on Trent waar het leven hard is en hij niet erg populair is en gepest wordt door de andere kinderen. Ook zijn thuissituatie is er niet al te best, want zijn moeder werkt hard, zijn vader Robert is een low level entertainer die optreedt in pubs en is het zijn grootmoeder Betty die er altijd voor hem is en hem de meest fantastische verhalen vertelt en ze samen met een zak chips kijken naar het Engelse tv-programma The Two Ronnies die beiden veel plezier brengt in een moeilijke en snel veranderende wereld.

Als Robert op een dag tijdens een toneelstuk op school het nodige mis laat gaan en hier handig op inhaakt met zijn charme, weet hij het publiek voor zich te winnen en voor het eerst echt kennis te maken met de entertainmentwereld. Alleen is zijn vader er niet bij, omdat deze aan het werk is en dat belangrijker vindt dan het optreden van zijn zoon. Sterker, even later vertrekt hij naar een voetbalwedstrijd om vervolgens niet meer terug te keren naar zijn familie en is een scheiding onvermijdelijk en moeten Robert en zijn moeder verhuizen naar een sociale woning.



Deze verandering heeft gevolgen op zijn school die hij vergooit en die overigens van mening zijn dat hij nooit iets zal worden. Maar Robert droomt ervan beroemd te worden en deze kans krijgt hij ook als er een auditie is voor een boys band genaamd Take That, waar hij lijkt te falen maar door zijn charme en snelle babbel zich naar binnen weet te praten. Voor hij (waarbij de manager hem de artiesten naam Robbie geeft) het weet begint een zegetocht van succes met de band die vijf jaar duurt, waarna hij uit de band wordt gegooid omdat hij worstelt met zijn succes en vooral zijn drank- en drugsverslaving invloed hebben op de optredens.

Voor Robbie juist nog meer reden om meer te gebruiken en het bed in te duiken met veel vrouwen, zijn onzekerheid voor de toekomst voert zijn verslaving en geestelijke gesteldheid verder. Totdat hij tijdens een oudjaarsavondfeestje de bloedmooie Nicole Appleton (onwijs goede rol van Raechelle Banno) van de meidengroep All Saints leert kennen en die hem begrijpt en verder motiveert om zijn solocarrière op te pakken en hebben de twee al snel een turbulente relatie die vanaf het begin af aan gedoemd is om te falen.

Robbie zakt niet alleen verder weg in de problemen, maar groeit al snel uit tot een megaster en zijn grootste wens is om op te treden op het legendarische Knebworth Festival en werkt hier naartoe terwijl zijn wereld instort als Nicole hem verlaat, zijn grootmoeder overlijdt en alles en iedereen wel iets van hem wilt of niks meer met hem te maken wilt hebben. Want de prijs om beroemd te zijn, komt met een hele hoge tol die hem alles en iedereen kost.



Bij het zien van de eerste trailer had ik van WTF?!? Robbie Williams gespeeld door een chimpansee, wat is dit voor shit? Al snel was ik de film weer vergeten, tot ik een paar maanden geleden deze video van Corridor Digital zag die inging op de CGI van de film en hoe ongelofelijk goed deze in elkaar stak. Vanaf dat moment stond deze film op mijn to watch lijst en kreeg ik zoals je nu kan lezen de kans om hier een recensie over te schrijven en wist ik verder niks van de beste en zeer verrassende film die ik in een hele lange tijd heb gezien.

Het omschrijven van een Better Man is heel erg moeilijk, want het zo surrealistisch in zijn visuele stijl en vertelling van het leven van een mega-artiest, die heel erg veel problemen en drama in zijn leven heeft gehad. En de prijs van roem betaalde met drugs, drank en angststoornissen, die overigens heel bizar in beeld komen. Als hij optreedt zien we vaak een oudere versie van hem in beeld die hem vertelt dat hij helemaal niks is, dat hij een niemand is die iedereen haat en dat daarom iedereen in zijn leven hem verlaat. Deze strijd met zijn innerlijke demonen uit zich in een scène die je niet verwacht of aan ziet komen en waarbij het er hard aan toegaat.

Tussen alle surrealistische beelden door zien we heel erg veel drama en hoe hij hiermee omging. Op het moment van schrijven was Robbie weer even in het nieuws, omdat hij scheurbuik had opgelopen en nog steeds de nodige mentale problemen heeft. Wat natuurlijk heel erg is en waar hij hopelijk op een dag klaar mee kan zijn. Ik moet eerlijk zeggen dat heel erg veel van zijn problemen in de film mij direct wisten te raken en er dingen (voor de duidelijkheid: ik heb geen drank- of drugsprobleem) zijn die voor mij zeer herkenbaar zijn. Ik denk ook dat deze film iedereen wel op een manier zal aanspreken met bepaalde problemen die we in het leven tegenkomen en die je behoorlijk onderuit kunnen halen.



Deze film is moeilijk te beschrijven. Het is een biopic die je meeneemt in een kleurrijke en bijzondere wereld vol drama en dit in een achtbaan brengt. Het begint heel erg grappig en leuk en wordt naarmate de film vordert ook steeds serieuzer en werkt godzijdank toe naar een zeer happy ending, waarbij het een soort van goed komt op alle kanten. Daarnaast is het ook een musical die niet een traditionele musical is. Zoals je merkt is dit een complexe en zeer briljant gemaakte film.

Maar fookin' hell wat een film is dit, en er ook één die je meerdere keren kan kijken en daar hoef je geen diehard Robbie Williams-fan voor te zijn, want het ziet er zo prachtig mooi uit. Wat me brengt bij de beeldkwaliteit die subliem is te noemen. De details van Robbie zijn apenkop is zo mooi en kan je de haren tellen, zijn de kleuren vibrant en daarbij moet ik dansscène op de boot aanhalen waarbij zo goed met het licht wordt gespeeld dat het van je scherm knalt. En dan is er natuurlijk nog het geluid. Deze knalt uit je speakers van je tv of surround (head)set en zijn het de liedjes die met veel diepte en detail komen, maar ook de normale omgevingsgeluiden van het platteland of een pub zijn rondom je heen en geven een zeer goede filmervaring Dus niks dan lof voor het audio- en visuele gedeelte.