Review: Wolfenstein: The Old Blood

RDJ134 12 mei 2015 om 01:08 uur

Bijna een jaar geleden kon je hier op Eigenwereld.nl de recensie lezen van Wolfenstein: The New Order, die de schaamte van de vele mislukte Wolfenstein-games ervoor in één klap ongedaan maakte. Want het verhaal sloeg een nieuwe richting in, waarbij de Duisters de Tweede Wereldoorlog hadden gewonnen en speelde jij William "B.J." Blazkowicz aka Blazko die hordes nazi's doorzeefde met kogels. De recensie daarvan kan je overigens hier lezen. Recent verscheen er de standalone Wolfenstein: The Old Blood, die een prequel is op The New Order en wij gamers wederom een excuus hebben om een shitload aan digitale oosterburen de doodstraf te geven omdat ze de fietsen van onze overgrootouders hebben gejat.



In het begin van The Old Blood zien we hoe William Blazkowicz samen met Richard Wesley (aka Agent One) samen infiltreren in het beroemde en beruchte kasteel Wolfenstein, dit doen ze om daar documenten te bemachtigen waarin staat wat Helga Von Schabbs aan het doen is. Want deze terreur-Helga is op zoek naar een geheime ruimte waar Koning Otto occulte voorwerpen en kennis zou hebben verstop en dit kan dus gebruikt worden als wapens voor de nazi's. Als Blazkowicz en Wesley verkleed als SS-officieren er in slagen om zich binnen te dringen in het kasteel, gaat het mis. De documenten zijn niet op de plek waar ze zouden moeten zijn en tot overmaat van ramp worden beiden soldaten na een kort en hevig vuurgevecht gevangengenomen door Uber (nee, hij is geen taxichauffeur) Mensch Rudi Jäger, een groot gebouwde blonde sadistische nazi die een valse herder heeft met de naam Gerda en deze laatstgenoemde voert hij met de lichamen van gevangenen.

Blazkowicz (jij, de gamer) weet uit zijn cel te ontsnappen met als enige wapen een loden pijp die ook te gebruiken is als breekijzer en klimgereedschap. Tijdens zijn uitbraak verzamel je langzaam aan weer een shitload aan nieuwe wapens waarvan je er ook twee tegelijk kan gebruiken en zo dubbel zoveel schade kan aanrichten, en dat is soms wel nodig omdat je tegenstanders in alle vormen en maten voorbij komen en zich niet zo makkelijk laten omleggen. Maar goed, Blazkowicz probeert Wesley nog te redden maar deze wordt voor zijn ogen vermoord door Rudi, waarna Blazko op zijn beurt weer Gerda afmaakt. Want oog om oog en tand om tand. Wat volgt is een avontuur in en buiten de muren van Kasteel Wolfenstein en Helga ervoor zorgt dat er een zombie-uitbraak plaatsvindt, yep, je leest het goed: zombienazi's. Er is natuurlijk meer gaande, maar dat mag je zelf gaan uitvinden omdat ik verder niks wil spoilen van deze toch wel er coole titel.



Wolfenstein: The Old Blood is een heerlijke oldskool shooter in een heel nieuw jasje en met verse elementen die de fans van deze inmiddels bijna kwart eeuw oude franchise zeker tevreden zal houden. Het speelt lekker en is goed afwisselend. Zo ben je in het eerste gedeelte van de game in het kasteel hoofdzakelijk bezig met stealth en ontwijken van bewakers, grote robots en herdershonden om vervolgens zo nu en dan en in het tweede gedeelte helemaal los te gaan met een shitload aan wapens die rijkelijk voorhanden zijn. Dit zijn uiteraard de bekende clichéwapens als pistool (met demper), aanvalsgeweer, sniper et cetera Dit is overigens geen minpunt, maar draagt bij aan de roots van de serie. Leuk detail is dat het plaatje bij het menu, identiek is aan die van de cover van Wolfenstein 3D uit 1992. Daar houdt het niet op, want ook door de vele gangen in het kasteel zien we de bekenden inhammen met beelden, schilderijen en vlaggen. Naast deze shitload aan easter eggs, is het ook mogelijk om de 1992-versie te spelen, in ieder van de acht chapters zit toegang tot één level uit de originele versie.

Dit is nou wat ik leuk aan deze titel (die zich profileert als een B-movie) is, dat het zichzelf niet al te serieus neemt, grappig is en met vlagen zelfs zeer uitdagend. Ook de gameplay is rechttoe rechtaan en voor iedereen die wel eens een first person shooter heeft gespeeld gelijk op te pakken en zonder enige poespas trek je sneakend of moordend van punt a naar punt b. De perks die je tot je beschikking kunt krijgen speel je heel snel los en als je goed oplet in het menu wat de vereiste hier voor zijn heb je voor je het weet meer armor, health of mogelijkheid om meer ammo mee te sjouwen. De manieren waarop dit gebracht wordt is heel erg rustig en nonchalant gedaan omdat het niet door je strot geduwd wordt zoals in veel andere FPS-titels wel het geval is. Tijdens het spelen (Xbox One-versie) ben ik eerlijk gezegd geen noemenswaardige bugs of grafische glitches tegen gekomen, het enige waar ik persoonlijk wel last van had was motion sickness als ik te lang speelde en bijna over mijn nek ging. Ook het geluid wil ik trouwens even aanhalen, want tijdens het spelen ontbreekt vaak de muziek en hoor je stemmen, gesprekken en stappen; wat bijdraagt aan een heerlijke beklemmende sfeer. Wat natuurlijk erg belangrijk is als je in stealth mode gaat. Ook de wapens klinken lekker en de explosies komen met de nodige bass.


Reageer