Bij het horen van de titel zou je bijna denken aan een wackey komedie, alleen is The Guest dit niet. Want deze is film een mix van thriller, actie en een vleugje sciencefiction, dat overigens een bijna-perfecte ode aan is aan diverse films uit de jaren tachtig. Met andere woorden is deze bijzondere film eigenlijk niet voor iedereen weggelegd, maar wel voor ons van Eigenwereld.nl. En waarom, dat ga ik je in de onderstaande review vertellen.
The Guest begint met een familieontbijt waarbij we kennismaken met het gezin Peterson, te beginnen met de moeder Laura (Sheila Kelly, die bij het grote publiek bekend is van haar rol als Zoe in de tv-serie Lost), vader Spencer (Leland Orser uit Revolution en 24), zoon Luke (Brendan Meyer) en de dochter Anna (Maika Monroe, die recent nog in de horrorfilm It Follows was te zien). Wat deze allemaal gemeen hebben is dat hun broer en zoon Caleb tijdens een oorlog ergens in het Midden-Oosten is gesneuveld en dit heeft diepe sporen in het gezin gemaakt en daarbij gaat iedereen op zijn eigen manier met het verlies om. Dan, als iedereen naar school en werk is, zit Laura alleen thuis en gaat de deurbel. Als zij de deur opent staat daar de net teruggekeerde soldaat David Collin (Dan Stevens) die haar vertelt dat hij met Caleb gediend heeft en bij hem was toen deze overleed, waarbij deze vroeg om aan zijn familie te vertellen dat hij van hun hield.
Laura twijfelt geen moment en vraagt deze zeer beleefde en goed ogende jongeman gelijk binnen om hem zijn verhaal te laten doen, waarna ze even geestelijk instort in de badkamer, want het verlies van haar zoon zit diep. Ze biedt David dan ook aan om bij het gezin te blijven overnachten, die het eigenlijk een beetje vreemd vinden dat deze in hun overleden zoon/broer hun kamer blijft slapen. Dan blijkt David een goede charmeur te zijn en vraagt Spencer hem in een dronken bui om wat langer te blijven tot hij weer op doorreis kan gaan, en zo begint David een steeds grotere rol in het leven van de Petersons te spelen. Zo helpt hij Luke, die gepest wordt op school, door zijn plaaggeesten te vernederen en tot moes te slaan, Anna met haar slechte vriendenprobleem en indirect zorgt hij er voor dat Spencer een promotie krijgt op zijn werk. Alleen is het Anna die achterdochtig is en begint te graven in Davids verleden en er achter komt dat hij niet helemaal open is geweest tegenover haar familie en zo zijn eigen agenda blijkt te hebben.
Zoals ik al in de intro zei is The Guest een ode aan het slasher/stalker/actie-genre uit de jaren tachtig. Het verhaal is lekker campy en zeer goed doordacht, want David lijkt alles naar zijn hand te zetten en genadeloos en zeer gecalculeerd zijn plannen uit te voeren. Want voor de grande finale zien we tussendoor nog hoe de beleefde en goedlachse moordmachine af en toe even zijn echte gezicht laat zien en deze is niet vrolijk. Zo heb je als kijker al snel sympathie voor de acties van hem, maar in het laatste gedeelte van de film gaan die totaal overboord. Want David is en blijft een niet te stoppen moordmachine die keer op keer terugkomt en daarmee zie je wederom de connectie naar de jaren tachtig waar dit in films als Halloween, Terminator en The Hitcher, met onze eigen Rutger Hauer, dit trucje erg vaak gebruikte. En geloof me, daar is helemaal niks mis mee, sterker, ik zou graag meer films zoals de zojuist genoemde en The Guest willen zien.
Het beeld van de Blu-ray die wij kregen was wel oké te noemen; sommige momenten was het messcherp en in sommige stukken kon ik toch wel enig beeldruis spotten. Maar ik kijk nu eenmaal anders naar een film dan de meeste mensen en dan is dit beeld prima in orde. Ook op het geluid valt eigenlijk helemaal niks aan te merken, want de dialogen komen glashelder uit de surround (head)set naar voren en ook de actiescènes komen dankzij de DTS-HD Master Audio 5.1-tracks zeer agressief op je af en vliegen de kogels je letterlijk om de oren en komen de explosies met een lekkere bass uit de subwoofer zetten. Maar ook bijvoorbeeld de omgevingsgeluiden in de barscène zijn erg sfeervol en als je daar even je ogen dichtdoet is het ook echt net alsof je in een echte bar zit met lachende en drinkende mensen om je heen.
Dan zijn er nog de extra's. Deze komen in de vorm van een audiocommentaar waar regisseur Adam Wingard en schrijver Simon Barrett je vertellen over deze film, de easter eggs, verwijzingen naar andere films en nog veel meer. Verder staan er nog deleted en extended scenes op het schijfje, die een leuke aanvulling zijn als je de film hebt gezien en daar is verder ook alles mee gezegd.
