Al sinds de eerste Hitman game verscheen in 2000, had deze serie een bepaalde vibe die veel gamers aansprak. Want als huurmoordenaar je doelwit kunnen uitschakelen via meerdere mogelijkheden was tot toen ongekend en het begin van een franchise die zich spant over zes titels en twee mislukte bioscoopfilms. Nu sloeg IO Interactive vorig jaar een hele andere weg in met de serie door de nieuwste titel episode based te maken zoals Tell Tale Games ondertussen ook al jaren doet. Iets wat gewaagd was doordat de 'episodes' om de paar maanden als digitale release verschenen en net als met een tv-serie de fans naar meer deed snakken. Uiteraard zijn er ook de binge-watchers zoals ikzelf die liever een game in één zit doorspelen zonder te hoeven wachten. Dus bracht Square Enix pasgeleden Hitman: The Complete First Season fysiek op disc uit.

Met Hitman kruip je wederom in de schoenen van de huurmoordenaar Agent 47 die met zijn kale bats en barcode op zijn schedel een expert is in het omleggen van lastige mensen en hooggeplaatste criminelen en corrupte politici. Wat hem eigenlijk een soort van James Bond maakt, maar dan net even iets gemener en doortrapter. Dit is de wereld waar jij bepaalt hoe je een target uitschakelt en dat betekend ook dat mijn manier van spelen anders is dan die van jou en niks on-rails scripted is en van dat soort games hou ik heel erg. Het verhaal van deze titel is verspreid over zes episodes die je over de hele wereld meenemen, want je krijgt je opdrachten via de ICA aka de International Contracts Agency om op het oog niet-samenhangende doelwitten uit te schakelen, maar zoals je al begrijpt speelt er meer achter de schermen en komen we meer over het mysterieuze verleden van Agent 47 te weten. Maar de eerste opdracht die je moet doen begint tijdens de fashion show in Parijs, waar je een zwaarbewaakt gebouw in moet zien te komen, om daar een zekere Viktor Novikov uit te schakelen.

Deze man is de leider van een spionagering die handelt in informatie en nu dus een doelwit is geworden. Het eerste wat opvalt is hoe ongelofelijk groot het speelveld is, en hoeveel NPC's (Non Playable Characters) er rondlopen. Dus begin je met denken en voorbereiden van je infiltratie; ren je guns blazing... niet zo slim, of kies je voor sluipen en klimmen om zo de bewaking te omzeilen? Kan ook, maar weet je één van de bewakers die even niet oplet te vermoorden en zijn lijk te verdoezelen, dan kan je zijn kleren aantrekken en je begeven op plekken waar je normaliter niet zou kunnen komen en zo verder je aanslag plannen.



Ook hier gaat weer op: stealth en een clean kill of wat bloederiger en een snelle extractie van het plaatsdelict. De keuzemogelijkheden lijken eindeloos en dat is waar ik persoonlijk erg van genoten heb, want Hitman dwingt je continue na te denken en te improviseren en daardoor speelt iedereen dit op zijn eigen manier. Na Parijs is het tijd om af te reizen naar het Italiaanse Sapienza, het Marokkaanse Marrakesh, Bangkok in Thailand, Colorado USA en tot slot Hokkaido in Japan. Zoals ik al zei blijken alle zaken met elkaar te maken te hebben en dit bouwt op naar een grande finale.

Naast je hoofdmissie zijn er ook de nodige challenges te halen en dat maakt de game gelijk ook nog uitdagender om te spelen en zoals je waarschijnlijk wel weet, hou ik wel van een leuke uitdaging. Speaking of, het is mogelijk om Hitman te spelen op de normale manier of als je makkelijk wilt omdat je het te moeilijk vind (puss!) is er de optie voor meer hints en hulp, maar als je een ekte ekte hardcore killer bent, kan je ook alles uitzetten en zo zelf uitvogelen wat je moet doen. Zoals ik al eerder heb gezegd, keuzes te over met hoe en wat je wilt doen.

Hoewel het met de zeer uitgebreide gameplay dik in orde is, wil het oog en oor uiteraard ook wat. Hitman ziet er zeer goed uit en daar valt eigenlijk weinig over te zeggen, want laten we eerlijk zijn: er worden soms honderden NPC's op het scherm gezet en dat ging soms niet helemaal smooth, maar op wat textures iets te laat inladen na heb ik amper tot geen grafische problemen kunnen spotten. Het geluid is prima en zelfs een genot om te horen. Als je op de markt in Marokko loopt en geroezemoes om je heen hoort of tussen demonstranten staat en het geschreeuw rondom je karakter te horen is, begint ook de spanning meer toe te nemen. Maar... soms hoor je wel eens dezelfde dialogen in verschillende episodes voorbij komen, wat niet zo heel erg is, maar het viel mij een paar keer op dat ik totaal verschillende karakters dezelfde tekst hoorde vertellen. Maar goed, deze game is zeer uitgebreid en in titels als Assassin's Creed of Grand Theft Auto gebeurd dit ook en daar ga ik verder geen zeikerd over zijn.