Dat Ubisoft niet bang is om een nieuwe IP te proberen is de afgelopen jaren al bewezen met Tom Clancy's: The Division (recensie) en Watch Dogs (recensie van het tweede deel); die zeker niet verkeerd en zelfs dikke fun waren. Nu is recent For Honor verschenen die wel eens het begin kan zijn van een hele nieuwe franchise. Maar ondanks dat het de mooiste game is die ik tot nu toe op de Xbox One heb gespeeld is er ook het nodige mis mee, maar dat kan je allemaal gaan lezen in mijn onderstaande recensie.

For Honor is niet je standaard hack-n-slash game waarbij je door hordes tegenstanders heen rost terwijl ledematen in het rond vliegen, daarvoor moet je bij God of War of andere soortgelijke games zijn. In For Honor is het vechtsysteem een stuk diepgaander dan alleen maar button bashen en is het juist het online gedeelte waar deze game in moet schitteren, omdat de singleplayer eigenlijk een verkapte tutorial is voor wat je staat te wachten als je online gaat met de multiplayer. Het beste is ook om als eerste te beginnen met de story mode waarin je kennismaakt met de diverse karakters en de fracties waar deze toe behoren. Want door een omstandigheid in de tijd zijn de Ridders, Vikings en Samurai allemaal in één wereld terechtgekomen waar ze al duizenden jaren met elkaar slaags zijn geraakt en iedereen in zijn eigen kenmerkende omgeving zit. Ik zou je graag vertellen hoe diep en cool het verhaal is, maar het komt er op neer dat een Warlord met de naam Apollyon probeert de drie werelden over te nemen en de krijgers ervan tegen elkaar uit te spelen, iets wat gedeeltelijk ook lukt.

Jij als speler zal alle drie de fracties, bestaande uit The Legion, The Chosen en The Warborn, bewandelen door te spelen met verschillende krijgers die allemaal hun eigen vechtstijl en karaktereigenschappen hebben en je zo al doende leert hoe het vechtsysteem werkt. Iets wat vrij voorspelbaar is; je gaat een level in en moet bijvoorbeeld een brug openen of een punt verdedigen waarbij er hordes aan tegenstanders op je afkomen en zo nu en dan een semi- of eindbaas die je één op één bevecht. Om even snel het gehele systeem uit te leggen zou te gecompliceerd zijn, hoewel het ook niet zo heel erg moeilijk is, maar als je echt een zwaardmeester wil worden zal je de besturing perfect onder de knie moeten hebben. Waar het op neerkomt is dat het net schaken is met slagwapens. Je tegenstander valt je aan en jij moet deze aanval blokken en counteren.



Uiteraard geeft je tegenstander semi weg wat hij van plan is en is het aan jou als speler om de tegenaanval in te zetten door snel gebruik te maken van je moves die per karakter verschillen en die aan elkaar te linken zijn als een combo en hierdoor iets van Street Fighter heeft. Wie denkt van "oooh, ik ga wel even button bashen" heeft het verkeerd, omdat je het daar niet mee gaat redden. De AI is niet van gisteren en als te veel low of high attacks doet zal deze gaan blokken en dan moet je dit weer doorbreken Ook beschik je standaard over twee perks die je steeds kan gebruiken, dit kan health wezen, dat je stamina sneller op pijl komt, beter blokken, een aanval waarbij je tegenstander amper tot niks kan terugdoen, of meer schade oplopen per slag van je wapen. Aangezien je er meerdere unlockt is het een kwestie van zoeken wat bij jouw eigen speelstijl past.


De singleplayer kun je alleen spelen, maar beter is de co-op mode en dat in mijn ogen altijd leuker is en maak je meer kans met sommige sterkere tegenstanders. Ondanks het verhaal, dat mij eerlijk gezegd geen reet kon schelen, speelt de singleplayer met 18 levels (zes per fractie) vrij snel en vooral heerlijk weg. De game is prachtig mooi en zoals ik al eerder zei: de mooiste new gen game die ik tot nu toe op de Xbox One heb mogen spelen. De omgevingen van het de ridders zijn ongelofelijk mooi uitgewerkt en vol met details dat het echt in het begin overweldigend is en je als speler blijft verbazen hoe prachtige deze setting is. Ook die van de Vikings en Samurai zijn adembenemend en erg typerend voor de visuele stijl van deze groepen. Mooi voorbeeld is een Vikingshaven waar de bekende boten liggen met drakenkoppen er op, en dat heeft zoveel kleine details wat gewoonweg prachtig is. Ook het geluid is trouwens top notch te noemen, van schreeuwende krijgers tot wapens die elkaar staal op staal raken is echt bruut om te horen.

Maar For Honor moet het hebben van zijn multiplayer zoals Dominion, Brawl, Duel, Skirmish, Elimination et cetera. Dit varieert van vier tegen vier gevechten, het veroveren en vasthouden van gebieden, het uitmoorden van het andere team. Het klinkt vrij meh, maar in de praktijk is het fun om te doen en helemaal als je met vrienden de strijd in stapt en uiteraard kan je ook in clans gaan vechten. Daarnaast kan je ook je karakters helemaal customisen naar eigen inzicht.