Review: Tom Clancy's Ghost Recon: Wildlands

RDJ134 15 maart 2017 om 02:59 uur

Al sinds de eerste beelden van Tom Clancy's Ghost Recon: Wildlands in 2015 was ik helemaal hyper rondom het nieuwe deel in de Ghost Recon-franchise, want deze tactische militaire shooters gaan al terug naar de eerste Xbox en de PC waar het toen al zeer geliefd was vanwege de uitdaging en moeilijkheid. Dus tijdens de E3 2016 was ik helemaal weggeblazen van hoe mooi en groot de speelwereld er uit zag en mocht deze later in de open bèta zelf een stukje ervaren hoe ongelofelijk uitgebreid de game wel niet was en dat waren slechts twee provincies. Wildlands is ondertussen verkrijgbaar en ging ik een week lang met diverse teams en solo door de wereld van Bolivia heen om daar een grote drugsdealer en zijn operatie uit te schakelen.



Het verhaal van Tom Clancy's Ghost Recon: Wildlands is vrij simpel: in een nabije toekomst strijkt een grote Mexicaanse crimineel met de naam El Sueno met zijn organisatie Santa Blanca neer in Bolivia waar hij al snel de cocaproductie, -handel en -smokkel overneemt door keihard en genadeloos zijn tegenstanders op te ruimen en de overheid corrupt tot op het bot te maken. Hierdoor heerst Santa Blanca letterlijk over het land en begint zichzelf onaantastbaar te wanen, dit trekt uiteraard de aandacht van de Amerikaanse overheid die nu opeens worden ondergesneeuwd (woordgrap) met cocaïne in grote hoeveelheden en die dankzij nieuwe teelmethodes van het kartel puurder dan ooit is en El Sueno ook is begonnen met bomaanslagen op Amerikaanse doelen. Wanneer DEA-agent Ricardo Sandoval hier onderzoek naar doet wordt deze gevangengenomen, gemarteld en uiteindelijk vermoord. Dit is waar de US de spreekwoordelijke lijn (wederom een woordgrap) trekt en in samenwerking met diverse diensten Operation Kingslayer start.

Dit betekent dat de elite-eenheid van Ghosts groen licht krijgt om de gehele operatie van Santa Blanca te ontmantelen en El Sueno uit te schakelen. Uiteraard kan een team van vier man dit niet alleen en krijgen ze via Karen Bowman van de CIA lokale hulp toegewezen in de vorm van een groep rebellen die de naam Kataris 26 draagt en onder leiding staat van Pac Katari die vecht tegen het kartel maar uiteraard ook graag ziet dat je hem helpt met zijn problemen op te lossen. Je snapt uiteraard dat dit verhaal een paar valkuilen heeft en er verraad zal plaatsvinden die jou en je team in gevaar brengt, terwijl je opbouwt naar een grande finale met El Sueno himself. Fun fact hier is trouwens dat er verschillende eindes zijn door de keuzes die je maakt.



Tom Clancy's Ghost Recon: Wildlands is eigenlijk iets wat je nog nooit eerder gezien hebt, want normaal met de Ghost Recon-games speel je een groot leven en krijg je een laadscherm en cut scene naar de volgende missie, maar Wildlands is gewoon één grote open wereld, en dan bedoel ik ook echt een megagrote wereld waar je gewoonweg dagen in kan rondlopen, rijden, vliegen en zelfs varen. Want als je dacht dat de wereld van Grand Theft Auto of Red Dead Redemption groot was, dan heb je duidelijk deze titel niet gespeeld, want dit is echt heel erg groot en ook nog eens ongelofelijk mooi om te zien, doordat elke provincie (die geleid worden door een bonte stoet aan karakters) zijn eigen kenmerken heeft. Denk hierbij aan stedelijke omgevingen, modderrijke bergomgevingen, jungle, industrieel en zelfs grote uitgestrekte zoutvlaktes. Daarnaast heeft de game ook nog een dag- en nachtcyclus (kom ik zo op terug) en een eigen ecosysteem waarbij het weer continue veranderd. Zo is het warm en zonnig en zo onweert en regent het voor een langere tijd.

De gameplay van het spel is zoals de fans gewend zijn en ook vernieuwd. De hoofdzaak is provincies die hun eigen taak in de drugshandel hebben te ontmantelen. Zo ga je achter cocaïnelaboratoriums, onderzeeërs, boten en uiteraard vliegtuigen aan. Aan het einde van elke provincie (die elke ook een eigen moeilijkheidsgraad heeft) zit een stereotype eindbaas die je verslaat. Maar Wildlands is net als GTA of Mercenaries: je hoeft niet perse non-stop het verhaal te volgen; er zijn genoeg zijmissies, die variëren van het uitschakelen van personen, stelen van helikopters, het vinden van nieuwe wapens en bijbehorende onderdelen of grondstoffen om je karakter uit te bouwen. Laten we eerst beginnen bij de wapens die er in een grote hoeveelheid zijn en komen met hun eigen attachments als grepen, kijkers, lasers en granaatlaunchers en meer: deze wapens en hun onderdelen liggen in elke provincie verspreid en moet je eerste wat intel zoeken om de locaties te verkrijgen die dan vervolgens op je map verschijnen.

Maar er liggen niet alleen wapens door Bolivia verspreid, ook liggen er Skill Points waarmee je jouw karakter en uitrusting kan uitbouwen. Denk hierbij aan mijnen, meer stamina of een snellere revive van een teamgenoot et cetera. Om deze punten te gebruiken heb je grondstoffen nodig die je moet vinden en taggen voor de rebellen. Zo heb je bijvoorbeeld 4 Skill Points en 5000 punten nodig van een bepaalde grondstof om je drone sneller te maken of juist harder te kunnen rennen. Op die manier verken je zo de immens grote wereld en wordt je steeds sterker om weer de moeilijkere provincies in te kunnen, want als je met een simpele uitrusting in een 5-schedelgebied wandelt is het al heel erg snel game over voor je.



Tom Clancy's Ghost Recon: Wildlands kan je trouwens heel erg goed alleen spelen, want als je hiervoor kiest, krijg je drie AI-teamleden mee die je snelle korte opdrachten kan geven. Uiteraard is deze game veel leuker in co-op met drie vrienden en op de eerste missie na, heb ik alleen maar met andere menselijke spelers gespeeld omdat dit simpelweg veel leuker is om te doen. Dan kan je echt goed met elkaar afspreken wie wat gaat doen en waar deze zijn positie moet innemen of moet zorgen voor de exit of afleiding. Hierbij kan je uiteraard zelf kiezen hoe je wilt spelen. Rambo? Dat zal snel worden afgestraft met versterking en helikopters. Of als een echte Ghost, dus sneaky drone up, tegenstanders taggen en goed observeren hoe hun looppatroon is, om vervolgens één voor één af te schieten tot er niemand meer over is. Dit is hoe ik in het algemeen speel en dus per missie redelijk wat tijd kwijt was, en ik en mijn squad zich soms betrapte dat we echt aan het fluisteren waren tegen elkaar; zo ver gingen we op in de game.

Over opgaan gesproken: je kan je karakter in diverse militaire outfits hijsen die bij jouw speelstijl of het spel zijn omgevingen passen, want de ervaring leerde al snel dat camouflage ook echt werkt in deze game. Ook je tegenstanders letten goed op hun omgeving en gebruiken bij veel kampen en dorpjes spotters en snipers die je heel snel (op Normal en al helemaal op een hogere moeilijkheidsgraad) spotten als je met een rood shirtje dapper in een groen bosje of geel korenveld rondwandelt. Uiteraard is het mogelijk om je karakter helemaal aan te passen met kleren, headsets, brillen, tattoos, littekens et cetera. Al deze uitdossingen kan je trouwens in een apart slot zetten zodat je tijdens het spelen heel erg snel jezelf kan aanpassen voor een situatie of gewoon omdat je er net even meer bad ass wilt uitzien dan je teamleden. De screenshots in deze recensie heb ik allemaal zelf op de Xbox One gemaakt en het meeste van mijn tijd zag ik er dus zo uit in multiflage die vrijwel overal in blende, maar vooral in de nachtperfect was. Oja, over de nacht gesproken: je hebt uiteraard Nighvision om in het donker te kunnen zien en wie zijn Skill Points goed spendeert, zal ook Thermal Vision kunnen toevoegen aan zijn arsenaal en dan zie je warmteplekken, aka vijanden die zich goed verborgen denken te hebben.

Tot nu toe niks dan lof voor Tom Clancy's Ghost Recon: Wildlands, omdat het er prachtig mooi uit ziet, heerlijk speelt en je een hele lange tijd zoet zal houden. Maar er is ook een keerzijde aan de medaille, en deze komt in diverse vormen. Ten eerste herhaling in de missies, iets waar je met Grand Theft Auto ook altijd last van had. Je start een missie en het is iets uitschakelen, opblazen of iemand intimideren voor informatie. Leuk en aardig in het begin, maar na vele uren spelen begin je dit 'trucje' al snel door te krijgen. Dit gaat ook op voor de strontirritante radio die je overal hoort spelen met steeds dezelfde dialogen. Zoals met elke grote sandbox game heeft ook deze titel een shitload aan bugs, die variëren van onschuldig leuk als dat iemand in een voertuig stapt er buiten wordt geplaatst en in de lucht zweeft, tot besturingsproblemen waarbij karakters niet in cover kunnen of door de map vielen. Het meeste van de grote problemen die de game nu heeft zijn op te lossen door het spel opnieuw op te starten of (ik spreek uit ervaring hier) zoals in mijn geval met de Xbox One-versie, een hard reset van de console. Ubisoft heeft op hun fora al laten weten dat er gewerkt wordt aan een patch om diverse problemen op te lossen. Het is niet major ofzo, maar kan soms irritant zijn om opnieuw op te starten als je volgas in je game zit.


Reageer