Een kleine 11 jaar geleden bracht de developer Volition de Grand Theft Auto-kloon Saints Row uit, een zeer vermakelijke videogame die ondanks alle bugs onwijs populair werd en het begin was van een nieuwe franchise die de teller op vijf titels (inclusie Gat out of Hell) heeft staan. Fans willen meer en iedereen verwachte dan ook dat er een nieuw deel zou komen, die is er ook alleen is het een spin-off. Want in Gat out of Hell had je meerdere eindes die resulteerden in alternatieve werelden en Agents of Mayhem is zo'n wereld die zich in het Saints Row-universum afspeelt en zelfs die van Red Faction, want alle Volition-games zijn een soort van met elkaar verbonden. Wat Agents of Mayhem precies is ga ik je vertellen in mijn onderstaand recensie.

Wanneer Agents of Mayhem opstart zal je een WTF!?-moment hebben, want de gehele intro is gemaakt in Japanse animestijl en ik moet je eerlijk zeggen: als hier een serie van was zou ik het 100% zeker kijken. Het verhaal van deze titel is de eeuwige strijd tussen goed en kwaad, of in dit geval Mayhem en de bad guys L.E.G.I.O.N. - een organisatie die bezig is om de wereld te veroveren en die het nu gemunt heeft op Seoul, Korea en de enige die hen kan stoppen ben jij, de gamer. Dit is eigenlijk alles wat je hoeft te weten, want het verhaal is zoals we wel vaker hebben gezien: ga van dit naar dat punt, hack iets, blaas iets op en bevecht een baas. Same shit, different game. Maar waar Agents of Mayhem zich onderscheid van de andere bekende openwereld games is zijn gameplay.

Het is namelijk een hero shooter waarbij je iedere keer op pad gaat met een setje helden waarvan je de samenstelling kan veranderen tijdens het spelen en je onderweg de nodige karakters kan vrijspelen. Deze hebben allemaal hun eigen karaktereigenschappen en krachten die soms goed van pas kunnen komen tijdens de missies. Want als je op pad gaat met drie karakters is het de bedoeling dat je schakelt tussen de personages, waarbij hun specialiteiten centraal staan en je dus tactisch gebruik van kan maken. Tijdens het spelen loopt er een balk vol en als dit zover is kan je gebruikmaken van een speciale aanval en zo totale mayhem (nudge nudge) loslaten op je tegenstanders.



Na het uitspelen van de game, wat een kleine 15 uur kan zijn als je het rushed en niet voor de side quests gaat of gewoon op onderzoek uit. Maar, en daar is de maar... deze titel moet een soort van je ding zijn. Want het is een rechttoe rechtaan third person shooter met hier en daar een race-elementje waarbij op een bepaald moment alles een beetje op elkaar begint te lijken en dat is niet alleen de gameplay maar ook de omgevingen. Agents of Mayhem mag er dan wel prachtig mooi en erg kleurvol uit zien; de stad voelt ondanks het openwereld principe een beetje saai en doods aan en heeft grafisch ook duidelijk te zien zijn inspiratie (laten we het zo benoemen) uit andere games als Crackdown en uiteraard Saints Row gehaald. Het switchen tussen de karakters werkt letterlijk met een druk op de knop en dit is zeer goed uit gewerkt. Alleen mis ik met deze game een co-op mode. Ja, je leest het goed: anno 2017 heeft een openwereld game GEEN co-op mode, omdat de makers van mening zijn dat je dit solo moet spelen en dat is waar het switchen tussen karakters voor gemaakt is.

Naast een leuke gameplay (laat ik voorop stellen dat deze titel verdomd fun is) staat speelplezier en humor centraal in de game. De puns zitten vol met verwijzingen naar popculture en uiteraard, zoals het bijna verplicht is tegenwoordig, naar de jaren tachtig. Dit is iets wat niet helemaal voor iedereen is weggelegd en ik zou kunnen begrijpen dat mensen dit strontirritant kunnen vinden. Persoonlijk had ik er geen problemen mee en heb ik zelfs een paar keer erg moeten lachten, iets wat ik normaal gesproken niet meer zo snel doe. Het geluid mag ook genoemd worden, want deze is verdomd lekker. Sinds ik alleen nog maar games speel met de Plantronics RIG 500HS headset (recensie en nee, ik heb deze zelf gekocht en niet gehad) moet ik dit uiteraard ook even aanhalen. De diepgang van de explosies, stadsgeluiden en spraak komen er allemaal prima uit en dat draagt bij aan de speelervaring.