In 1996 verscheen op de OG PlayStation de eerste Crash Bandicoot-game die gelijk een klassieker werd door zijn leuke karakters en vooral erg uitdagende gameplay. Deze titel deed het zo goed dat Sony een tijdje deze buidelrat adopteerde als de mascotte voor hun console die zelfs naar het Nintendo hoofdkantoor ging om Mario te dissen en zijn eigen game te promoten. Verkopen gingen door het dak en developer Naughty Dog poepte bijna een jaar later wederom een nieuw deel uit die ook zeer goed werd ontvangen en verkocht, dus kwam er een jaar later een derde deel uit en tegen alle verwachtingen in was dit wederom een mega succes en verwachten veel fans van de franchise in 1999 een vierde deel die er niet kwam, maar in plaats daarvan verscheen het inmiddels legendarisch Crash Team Racing.

Dat was overigens ook het laatste deel waar Naughty Dog aan werkte en begonnen andere developers nu met de franchise aan de slag te gaan en dat is waar het verval begon. Want Crash Bandicoot was niet langer meer een Sony PlayStation exclusive en begon op systemen van Microsoft en Nintendo (je weet wel, waar Crash langs ging om te dissen) en verschenen er maar liefst elf games voordat in 2018 Crash Bandicoot N. Sane Trilogy verscheen en dit was een remaster van de eerste drie games, en volgde er vorig jaar Crash Team Racing Nitro-Fueled die de eerdere CTR-titels eer aan deed en ook heerlijk weg speelde. Maar eindelijk is deze maand Crash Bandicoot 4: It's About Time verschenen: het lang verwachte vervolg die gelijk al zelfspot heeft met zijn It's About Time en dat is zeker zo. Alleen waren mijn eerste gedachten: kan de developer Toys for Bob die voorheen alleen bekend was van de Skylanders-meuk en de perfecte Spyro Reignited Trilogy remaster de grote verwachtingen waar maken? En ik kan je al vertellen dat ze dit zeker hebben voldaan, en zelfs mijn verwachtingen voorbij ging.

Als de game begint zien we hoe Neo Cortex, Nefarious Tropy en Uka Uka gevangen zitten in een interdimensionale gevangenis en ze er in slagen om hier uit te breken waardoor er nu grote gaten in de tijd, ruimte en diverse dimensies zijn ontstaan. Dit is waar Crash Bandicoot en zijn zusje Coco samen met Aku Aku nu een stokje voor gaan steken en de eerder genoemde villains nog meer slechteriken als Doctors N. Gin en Nitrus Brio erbij hebben gehaald om een leger te bouwen terwijl ze nog veel meer schade proberen te maken tussen meerdere dimensies en het een race tegen de klok wordt om hen te stoppen.

Het verhaal lijkt wat gecompliceerd maar is eigenlijk vrij simpel en goed te volgen, maar komt ook met een hele hoop humor zoals we gewend zijn van deze franchise en maken we ook kennis met een aantal nieuwe karakters, waarvan enkele zelfs speelbaar zijn en daardoor ook voor de nodige afwisselingen zorgen.



Er valt een hoop over deze titel te vertellen en laat ik beginnen met de gameplay, want deze is dik in orde en precies zoals je verwacht en meer. Net als bij de andere Crash Bandicoot-titels is het rennen, springen en je kenmerkende draaiaanval uitvoeren, maar zo nu en dan is er afwisseling waarbij je glijd over touwen en andere langwerpige voorwerpen waarbij je snel moet springen en ontwijken, wat heel erg leuk is en je reflexen op scherp worden gezet. Het is voor de rest vrij simpel: je krijgt een wereld met zijn eigen thema als Piraten die is opgedeeld in een aantal levels en die wordt afgesloten met een boss battle.

Daarnaast heb je nieuwe krachten door middel van speciale outfits die je bijvoorbeeld ondersteboven laat lopen op het plafond of één waarbij objecten doorzichtig zijn en door een druk op de knop deze kan laten verschijnen, alleen valt er dan vaak een ander platform weg en is timing hier essentieel en ging ik vaak genadeloos dood. Dat brengt ons bij het volgende punt, namelijk dat je er voor kan kiezen om het spel met eindeloos levens te spelen of de ‘retro' mode waarbij je juist wel een aantal levens hebt en je elke keer een nieuwe krijgt bij elke 100 appels die je verzameld. Dit is niet alleen een zeer goede uitdaging, maar ook een fanservice voor de spelers van de originele titels. Ik speelde op de gewone manier en deze komt met de nodige extra's: ga je minder dan drie keer dood, vind je de collectables in een level dan unlock je een themapakje voor Crash en zijn zusje Coco, wat uiteraard heel erg leuk is om te doen.



Grafisch ziet Crash Bandicoot 4: It's About Time er op de Xbox One X er door de Unreal Engine prachtig mooi uit, en ik durf hardop te zeggen dat dit één van de mooiste videogames is die er nu uit is. Het zijn meerdere cartoonwerelden en dat betekent prachtig mooie vibrante kleuren die van je HDTV scherm af knallen. Alle screenshots in deze recensie heb ik zelf gemaakt en zoals je kan zien zijn deze prachtig mooi en dan doen ze nog niet alle eer aan die je ziet op het eigen scherm.

Maar niet alleen het oog wilt wat, ook het oor en dat zit ook al dik voor elkaar. Want de muziek is vrolijk en up-beat en zoals altijd speel ik mijn games met de Plantronics Rigg 400 (recensie) headset en het geluid is zeer dynamisch en vol kleine details. Of dit nu watervallen zijn, echo's in grotten of zeegeluiden: alles klinkt zo vol en rondom je heen, waardoor je een optimale ervaring krijgt. Uiteraard heb ik ook zonder headset en over de speakers van mijn tv gespeeld en daar valt ook niks op aan te merken; alles klinkt perfect.