Review: Chernobylite

RDJ134 5 oktober 2021 om 00:07 uur

Al vanaf het begin dat ik de eerste beelden zag van Chernobylite, had deze titel mijn volle aandacht omdat het de gehele apocalyptische sfeer van het gebied rondom Chernobyl bevat (of zoals we in Nederland zeggen: Tsjernobyl). Zoals je misschien wel of niet weet, vond er op 26 april 1986 de grootste kernramp in de geschiedenis plaats toen er brand uitbrak in een kerncentrale waarna er een grote wolk radioactieve stof vrij kwam. Sindsdien is het gebied daar zo goed als verlaten en is zelfs een toeristische attractie geworden voor diegene die daar behoefte aan hebben. Wij gamers hebben eerder deze wereld verkend in onder anderen de S.T.A.L.K.E.R.- en Metro-games en de onvergetelijk snipermissie uit Call of Duty: Modern Warfare die ons meenam door de ruïnes van de verlaten stad Pripyat. Dus je begrijpt dan ook dat ik behoorlijk hyper was om eindelijk met de consoleversie aan de slag te gaan, en wat volgde was een gemengd en teleurstellend resultaat. Maar daar nu meer over in mijn onderstaande recensie.



In deze game stap je in de schoenen van de wetenschapper Igor Khymynyuk, die in 2016 afreist naar Tsjernobyl om uit te zoeken wat er is gebeurd met zijn vriendin Tatyana Amalieva die 30 jaar ervoor tijdens de explosie van de reactor is verdwenen. Omdat hij dit niet zomaar kan doen, werkt hij samen met anderen die de zone en de kerncentrale insluipen om daar de ‘technogenic compound' Chernobylite te vergaren. Dit is een soort kristal die door de ramp zijn gevormd en die speciale eigenschappen heeft. Het enige dat Igor wilt, is zijn vrouw terugvinden en raakt dus nu bij dingen betrokken die het allemaal veel complexer maken. In de reactorkamer waar deze Chernobylite groeit, verschijnt een persoon met de naam Black Stalker die hem en zijn twee teamleden aanvalt.

Igor die Macgyvert met wat spullen en Chernobylite een portal/wormhole gun in elkaar waarmee tussen onze realiteit en dimensies kan worden gereisd en zo kan hij ontsnappen aan de Black Stalker, maar dit komt met een prijs en dat is dat hij nu zijn zoektocht naar Tatyana op een andere manier moet voortzetten. En dit is waar de game pas echt goed begint en dat is in ‘The Zone'. Jouw basis van waaruit jij dagelijks op missies gaat met vergaren van voorraden als: voedsel, medicijnen en uiteraard munitie. Want deze zal je hard nodig hebben, want ‘The Zone' wordt bevolkt door NAM-huurlingen die een eigen agenda hebben en monsters als The Shadows die als ze je zien ook gelijk aanvallen.



Helemaal in het begin krijg je van je enige overlevende teamlid (je kan een heel team vormen van NPC's die je kan rekruteren en die je helpen met je dagelijkse missies en die je tevreden moet houden met voedsel en zelfs een bed) krijg je een oude Nagant revolver waar je net een deuk mee kan schieten in een pakje boter, oftewel meerdere kogels voordat je tegenstander neergaat, maar hoe meer grondstoffen je verzamelt hoe sneller je upgradestations kan bouwen waarbij je onder andere ook je vuurwapens kan upgraden en zo sterker en beter maken. Vuurwapens zijn te vinden op de missies en zo heb je al snel een AK-47 (DUH!), shotgun (Baikal MP-133) en later zelfs een Molecular Plasma Thrower wat je kan zien als de BFG uit de DOOM-games.

Nu zal je denken: dit is een first person shooter (FPS) sciencefiction survivalgame met wat monsters die rondrennen in het gebied rondom Tsjernobyl en lopen we een verhaaltje door. Nou... ja en nee, want deze titel is nogal anders dan de doorsnee videogame. Zo is het verhaal complex en zitten er hallucinaties en dromen in die door de realiteit lopen en is de structuur niet altijd rechttoe rechtaan en is het ook vaak erg onduidelijk wat je moet doen. Goed voorbeeld hiervan is je basis die je moet uitbreiden met luchtfilters, 3D-printers en werkbanken die je kan upgraden, alleen vertelt de game je totaal niet hoe je dit moet doen en je dit zelf moet uitvogelen waarbij je makkelijk iets fout kan doen. Wat of heel leuk en avontuurlijk kan zijn, of in mijn geval strontirritant te noemen. Het heeft een behoorlijke learning curve met hoe dingen werken en wat je precies moet doen, maar als je het eenmaal doorhebt hoe alles gaat is het een wereld die open gaat en de uitdaging heel erg groot. Bovendien heeft de game meer dan één einde en kan je dus makkelijk voor een tweede of derde playtrough gaan.



Maar nu komt het,: ruim een week voor de release (28 september) kreeg ik de recensiecode en deze kwam met een guide en hoop uitleg waaronder het feit dat de game een behoorlijk aantal bugs heeft die op releasedag zouden worden opgelost door middel van een Day One-patch. Iets wat heel normaal is voor reviewers, want we kunnen dan een goede indruk van een titel krijgen en een recensie schrijven die dan op de dag van uitkomst online komt te staan. Nu merkte ik al snel dat de game erg schokkerig is door de lage framerate en het inladen van de game-informatie als je op missie bent door een gebied. Dus tijden het lopen of vechten blijft je spel even een zoveelste van een seconde hangen en dat is echt vreselijk. Dan liep de game geregeld vast en moest ik ook diverse keren mijn Xbox One X resetten.

Ondanks alles kon ik een redelijk goed beeld krijgen van het spel, en wilde ik toch zien hoe de beloofde patch al deze problemen zou oplossen. Alleen... is deze op het moment van schrijven (3 oktober) er nog altijd niet en zit het spel nog op versie 44308. Iets wat totaal onacceptabel is te noemen, want als ik deze in de winkel (rond de 30 euro, ligt er aan waar je kijkt) of digitaal had gekocht zou ik nu echt heel erg boos zijn geweest. Sterker, ik heb hem voor niks en ben nog pissed off erover. Deze titel heeft een hoop potentie met redelijke graphics (de screens in dit artikel zijn stock, omdat elke keer ik een schermafdruk maakte de Xbox vastliep) en een verdomd coole gameplay en vooral sfeer doordat de speelomgeving gemaakt is aan de hand van 3D-scans. Ook het geluid is onwijs sterk en hoor je soms geluiden om je heen als je door een verlaten gebouw loopt, de onweer is zeer realistisch en zo sfeervol. Maar het is de stabiliteit op dit moment die het allemaal verpest.


Reageer