Tegenwoordig hebben videogames vaak hele complexe verhalen in immens grote open werelden waar je kan doen en laten wat je wilt. Daar is helemaal niks mee, want vroeger was alles anders. Simpeler en beperkter en dat doet mij altijd denken aan de 8- en 16-bit tijdperken en uiteraard later de eerste Xbox en het PlayStation 2-tijdperk. The Gunk, die recent verscheen voor de pc en de last en new gen Xbox-consoles, lijkt wel een ode aan die gouden oude tijden van weleer.

The Gunk vertelt het verhaal van Rani (stem van Fiona Nova) en Becks, twee vrouwen die door de ruimte reizen om grondstoffen te delven en zo hun ruimteschip kunnen betalen en zichzelf te onderhouden. Maar het zit beide niet mee, totdat ze energiesignaal ontvangen van een planeet die eigenlijk dood en niet interessant is, maar door de financiële problemen die de twee hebben is er weinig keuze dan even te gaan kijken wat dit signaal is en al snel landen ze op de hele donkere kille wereld die weinig lijkt te bieden.

Eenmaal afgezet begint Rani (waar je het spel mee speelt) de omgeving te verkennen voor een geschikte landingsplaats voor Becks en scant ze alles af op zoek naar eventuele waardevolle grondstoffen. Het duurt dan ook niet lang voor ze tegen een biologische drab (die ze spottend snot noemt) tegenkomt die ze opruimt door middel van een soort van stofzuiger die ze op haar bionische arm draagt. Hoe ze aan deze arm is gekomen zal je later achter komen tijden het spelen. Deze Gunk (roll end credits) is namelijk een soort van parasiet die de omgeving gebruikt voor zijn eigen behoeftes, en als Rani deze opzuigt gebeurt er iets opmerkelijks, namelijk dat ze spontaan weer flora als bloemen en planten tevoorschijn komen oftewel The Gunk is verantwoordelijk dat deze planeet zo koud en kill is geworden.



Nu zijn Rani en Becks hier niet om de bloemetjes buiten te zetten, maar om geld te verdienen en begint het avontuur van het zoeken naar grondstoffen en hindernissen te overwinnen. Zo is je Power Glove je beste vriend, of het is om de omgeving te scannen, dingen te grijpen of op te zuigen. Dit speeltje kan het allemaal en is geheel volgens videogametraditie te upgraden zodat deze krachtiger en uitgebreider wordt, waardoor je op hele andere moeilijkere plekken kan komen.

Terwijl je steeds meer Gunk opzuigt, wordt de wereld er niet alleen schoner, maar ook veel mooier op en begin je steeds meer te zien. Planten zijn niet de enige levensvorm hier en kom je al snel ook dieren en roofdieren tegen die je proberen naar het leven te staan, terwijl je op zoek bent naar waardevolle grondstoffen en de bron van het mysterieuze signaal dat je naar deze plek deed komen. Langzaam aan ontvouwt zich een heel interessant verhaal en merk je dat je daar voor een reden bent en dat jouw aanwezigheid de toekomst van de planeet bepaalt. Dat is alles wat ik er over kwijt wil, omdat je dit zelf gewoon moet ervaren.



The Gunk is voor mij toch wel de grote verrassing van 2021. Dit komt door de simpelheid van deze titel. Zoals ik in de intro al zei heeft het een behoorlijk sfeer die je vaak bij games op de Xbox en de PlayStation 2 zag en dat in een heel erg modern jasje die ook nog eens grafisch prachtig mooi is om te zien. Want hoe meer Gunk je opslurpt in je stofzuiger, hoe mooier en kleuriger alles wordt. Maar het is ook de gameplay die bestaat uit scannen van je omgeving, troep opruimen en simpele puzzels op te lossen terwijl er een onwijs relaxerende muziek is te horen. Het is voor mij de simpelheid van de gameplay (die rechttoe rechtaan is) die deze platformtitel heeft. Je blaast er makkelijk rond de vier tot vijf uur gamplay doorheen en dan is het even bijkomen van WOW, holy shit dat was intens.

Oftewel de game is niet te kort en ook niet te lang, dit is echt zo'n titel dat je in een avond of op een koude winteravond even wegspeelt en 1K aan Achievements-score mee binnenhaalt zonder geïrriteerd te raken. Sterker, deze hele titel was een soort van zen-ervaring voor mijzelf; ik heb zelden zo relaxt een spel zitten spelen. Het verhaal vertelt zich op een rustige manier en nergens kom je echt vast te zitten, en dat komt omdat de omgeving waarin je speelt vrij klein en beperkt is. Wat geen slecht ding is, omdat je niet in een open wereld wilt verdwalen en realiseren dat je iets gemist hebt en je weer uren kan gaan backtracken.

Grafisch ziet The Gunk er prachtig mooi uit. De grauwe ruwe omgeving met hier en daar een verlichting is al erg cool, maar wanneer het kleurig wordt zal je dit merken ook. Het kleurenpallet wat gebruikt wordt is van soft tot fel en een streling voor het oog. Ook op het geluid valt verder niks aan te merken. Het is de wind in het begin als je landt en is met surround echt helemaal om je heen met verschillende details. Ook als de planeet zijn oude vorm aanneemt hoor je omgevingsgeluiden en heb je echt het gevoel in een prachtige levende wereld te lopen. Ook later in het spel wat ik niet kan vertellen, draagt het geluid toe aan een hele intense ervaring.