Het is weer die tijd van het jaar, oftewel de release van een nieuwe Call of Duty-titel. Voor 2024 is dat Black Ops 6 geworden en is het alweer vier jaar geleden sinds er een titel uit de BO-serie is verschenen. Waar je hier in mijn recensie van destijds meer over kan lezen en waar ik niet erg over te spreken was. Zal het dit jaar anders zijn dan vier jaar geleden? Dat kan je nu hieronder lezen in mijn recensie van de game.
Als de game begint vallen we door middel van een flashback over een mislukte missie midden in Operation Desert Storm aka De Golfoorlog van 1991 waar de Amerikaanse troepen Irak aanvielen en Koeweit bevrijdde, nadat Saddam Hoessein deze had bezet. Maar dat is een geschiedenisles die je zelf mag opzoeken. Anyway, hier zien we hoe de CIA-agenten Jane Harrow en Troy Marshall jacht maken op voormalig minister van defensie Saeed Alawi die nu op de vlucht is geslagen terwijl de Amerikanen en geallieerde troepen het land binnenvallen.
Als het konvooi is uitgeschakeld en Saeed aangetroffen, vertelt hij hen dat hij vlucht voor een organisatie genaamd Pantheon en verbaast is dat zij CIA claimen te zijn, aangezien hij een deal met de CIA had gesloten en daarnaar op weg was. Dit is wanneer Russel Adler opduikt en hem in het gezicht schiet voor die verder kan vertellen hoe het met Pantheon zit en wie ze zijn. Want het blijkt dat Adler dus een valse deal met hem had gesloten. In reactie nemen Harrow en Troy hem gevangen en zegt hij dat ze tegen zijn oude collega Frank Woods moeten zeggen “Bishop takes Rook” en dat hij zou begrijpen wat dit betekende.
Dit brengt ons terug naar de briefing waar Frank zegt geen enkel idee te hebben wat het betekent of wat hier de bedoeling van is. Waarna bijna het gehele team op Harrow na geschorst worden. Tijdens een onderonsje na afloop vertelt Frank Woods in vertrouwen aan Harrow en Marshall dat The Rook een oud KGB safehouse in Bulgarije was waar hij en Addler ooit hun intrek hebben genomen. Het team wat eigenlijk niks meer mag, gaat op onderzoek uit in het safehouse en komen er achter dat de Pantheon-organisatie in de schaduw werken en Saddam Hoessein voorzien hebben van een biowapen zoals nog nooit eerder gemaakt is en de mensen die hiermee in aanraking komen drijft tot waanzin, zombies gaan zien en extreem gewelddadig worden.
Wat volgt is een avontuur waarbij er een aantal nieuwe rekruten met een skillset worden ingelijfd en Addler bevrijd moet worden uit een Black Site-gevangenis om mee te helpen om een grote aanval met dit biowapen op Washington DC te stoppen. Waarbij diverse locaties worden aangedaan en er uiteraard geheel volgens Black Ops-traditie een mol is en een verrader die werkt voor de vijand. Wie het is en wat diegene zijn motivatie is, mag je zelf gaan uitzoeken en beleven. Maar dat het spectaculair en actievol wordt staat natuurlijk zo vast als een huis, want dit is Call of Duty en je weet wat je kan verwachten.
Call of Duty Black Ops 6 is voor mij een gemixte game. Aan de ene kant is het wederom spektakel op en top met schietpartijen, achtervolgingen en explosies. Maar voor mijn gevoel is er een hoop mis mee. Om te beginnen met het verhaal, dat op zich vermakelijk is: een geheime terroristisch organisatie die Saddam Hoessein steunt en helpt met een biowapen die door de Amerikanen is ontwikkeld en is gestolen door Pantheon. Waarna een groep CIA operators tegen hun orders in toch onderzoek doen en clandestiene actie ondernemen en geheel voor de VIJFDE! keer een operator een mol is en er een verrader in hun midden is. Dit is nu echt uitgekauwd en een cliché geworden die eigenlijk een belediging is voor wie het speelt. Serieus, hoe vaak kan je hetzelfde trucje blijven toepassen?
Dan is er de gameplay. De missies in Irak zijn zo ongelofelijk goed gedaan en voor mij alles wat Call of Duty is en beter. De missie Hunting Season, waar leden van de groep zich voordoen als Delta Force, is een verbetering op alle fronten. Het is geen on the rails rechttoe rechtaan missie zoals meestal het geval is, maar een ‘open wereld' missie. De bedoeling is vrij te reizen naar de door jou geselecteerde doelen met als hoofddoel SCUD-raketten te vernietigen en onderweg voorraden te vinden en dorpen te bevrijden. Met dit werd vorig jaar in Modern Warfare III (recensie) al een soort van geëxperimenteerd en was een faal, maar in BO6 is dit perfect uitgewerkt en is dit ronduit mijn favorieten misse van de game.
Ook nieuw is trouwens dat in bijna elke missie een kluis met geld is te vinden, en ook hier en daar ligt er geld en soms laten gedode vijanden geld vallen. Wat kan je hier mee? Niet een nieuwe auto kopen, maar investeren in je personage. Want in The Rook, wat je hub/basis is tussen de missies door, kan je wapenskills en perks kopen. Deze zijn niet goedkoop, maar brengen wel een hoop extra's, denk hierbij aan extra magazijnen, meer schade op gepantserde vijanden en - ook erg belangrijk - meer health. Dus tijdens het spelen doe je er verstandig aan de kluizen te kraken en geld op te pakken.
Maar even terug te komen op de gameplay: naast de wat meer echte militaire missies zijn er ook die erg vervelend en ronduit irritant zijn. Zo moet je infiltreren op een politieke bijeenkomst van Bill Clinton (met een leuke plot twist) waarbij je meerdere opties hebt om toegang te krijgen en je zelf mag kiezen wat en hoe je dit wilt doen. Alleen dat is zo langdradig en traag dat ik er echt de pest in had om dit te spelen. Net als een infiltratiemissie à la Oceans 11 in een casino. Dit haalt de adrenaline Red Bull-vaart uit je spel om vervolgens keycodes te raden, of berichten te decoderen... Ik wil terroristen en vijanden in hun gezicht schieten en niet hackertje spelen. Ander level die een spoiler is, is wanneer je speelt als de verrader die een drug heeft ingespoten gekregen en je nu dus in de drugs aka traumatrip zit en ‘verrassing' je wederom mag puzzelen in een trip. Jeeeuyh.
Zoals je kan zien deed het verhaal op enkele missies na mij vrij weinig, maar de kracht en populariteit van Call of Duty is natuurlijk de multiplayer waar 12-jarigen stijf van de Mountain Dew muziek draaien, het N-woord zorgvuldig gebruiken en claimen seks met m'n dode moeder of oma te hebben gehad. Je weet wel: de traditie die nooit lijkt te veranderen.
Op het moment van schrijven zijn er 13 mappen uit, waaronder die uit de beta test en Nuke Town die de fans van het eerste uur allemaal kennen en waarschijnlijk ook haten door de chaos die deze brengt. Ik moet zeggen dat ik me goed vermaakte (en nog steeds) met deze mappen voor de negen gamemodi die er zijn. Hier is een heel nieuw perksysteem geïntroduceerd die ook wildcards brengen die je geheel naar je eigen speelstijl kan gebruiken. Het is diep en complex en simpel tegelijk. Ook is er een shitload aan vuurwapens (video) aanwezig en aangezien de game in de jaren negentig speelt zijn deze wapens ook uit dit tijdperk. En hoe de echte versies daarvan eruitzien, kan je bekijken in deze video.
Dan is er de erg populaire zombie mode die round based is, en gaat als volgt: je kan solo over met een team van vier spelen en heb je op het moment van schrijven keuze uit twee mappen of, beter gezegd, gebieden. De eerste is:
Zombies is altijd leuk en ook deze keer is het weer verdomd moeilijk om een paar rondes te overleven en je heel goed moet weten en doen om het tot een goed einde te brengen. Want het is meer dan hersenloos rondrennen en zombies schieten. Wil je het echt doen zoals het hoort, zul je moeten samenwerken, de juiste uitrusting (je kan je gear en wapens van de normale multiplayer gebruiken) kiezen en video's zoals deze moeten kijken om te begrijpen waar je mee bezig bent. Maar heb je gewoon zin om te ranken en zombies te schieten dan is dit ook goed.