Het zijn de laatste twee jaar gouden tijden voor de liefhebbers van fantasy actie-RPG games, want er zijn ondertussen al zoveel juweeltjes als Kindoms om Amalur en uiteraard Skyrim verschenen. Bovendien komt Dragon's Dogma er ook nog aan en sinds kort ligt dan ook de consoleversie van The Witcher 2: Assassins of Kings exclusief voor de Xbox 360 in de winkels.

The Witcher 2: Assassins of Kings had eigenlijk al een jaar geleden in de winkels moeten liggen en werd dus verschoven. De reden hiervoor was dat het Poolse CD Projekt Red simpelweg meer tijd nodig had om deze veelbelovende titel te perfectioneren. Want toen The Witcher 2: Assassins of Kings vorig jaar op de PC uitkwam werd deze zeer goed ontvangen, en dan zijn de verwachtingen voor de consoleversie opeens torenhoog.

Voor wie net als ik niet bekend is met het eerste deel en de PC-versie even een kleine geschiedenisles. The Witcher is gebaseerd op de boeken van Andrzej Sapkowski (die de Poolse Tolkien genoemd wordt) en daar zijn ook ondertussen comics van verschenen en dus nu ook twee videogames. Het universum van The Witcher speelt zich onder andere af in het koninkrijk Temeria waar koning Foltest de baas is en jij als speler in de rol van Geralt of Rivia de spreekwoordelijke rechterhand. Je woont in Temeria samen met je roodharige chick de tovenares Triss Merigold. Dan op een dag wordt Foltest vermoord en krijg jij hier de schuld van en wordt in de kerkers gesmeten in afwachting van je doodstraf. Nu zou deze game erg kort zijn geweest als je niet zou zijn ontsnapt en je samen met je vrienden Triss Merigold en een zekere Vernon Roche begint aan een groots avontuur om de moordenaar van je koning te vinden. Oja, ik vergat bijna te vertellen dat hij ook nog last van geheugenverlies heeft.



Nu vraag je jezelf uiteraard af wat een Witcher precies is, want is het zoals de naam doet vermoeden een tovenaar of wat? The Witchers zijn menselijke wezens die bovennatuurlijke krachten hebben en een soort van huurlingen zijn die voor de juiste prijs op groteske monsters jagen. Hierdoor zijn Witchers niet erg populair bij de mensen en andere rassen, en dat zal je tijdens je vele quests dan ook zo nu en dan merken. Bovendien ben jij niet de enige die niet geliefd is, want ook elfen en dwergen die normaal in het RPG-genre altijd een hoog aanzien hebben worden nu als derderangs burgers neergezet. Deze zijn op hun beurt weer zo pissed off dat ze soort van terroristische organisatie zijn gestart onder de naam Scoia'Tael om zich zo tegen hun menselijke 'onderdrukkers' te verweren. Zo zie je hoe hedendaagse spanningen en gebeurtenissen doorweven zijn in deze game. Want deze wereld is niet zo heel erg vrolijk zoals bij veel games in dit genre wel is, het is ook niet overdreven kleurig, ik zou het zelfs bijna een beetje gritty willen noemen.

Voordat je de grote boze wereld in trekt zal je jezelf eerst moeten bewijzen in de arena, wat eigenlijk de verkapte tutorial van de game is. Daar komen grote golfen vijanden op je af en aan de hand van de hoeveel gedode vijanden krijg je een advies voor een moeilijkheidsgraad, die bij mij normal was. Want geloof me, deze game is geen picknick in het park, dit is behoorlijk hardcore en bij vlagen zelfs ongekend moeilijk te noemen. Wat zeker in het begin (om maar eens een videocliché uit de kast te trekken) is het erg hard om alles goed onder de duim te krijgen, want er zit hier nu eenmaal een learning curve aan vast. Maar na verloop van tijd zal je steeds meer en beter overweg kunnen gaan met Geralt of Rivia aka Gwynbleidd (wat witte wolf betekend). Want je zal vele battles met diverse rassen en groteske monsters aan gaan. Daarbij heb je de hulp van twee hele vette zwaarden, waarvan er één gemaakt is uit puur staal en de ander uit puur zilver. De eerste is voor de 'gewone tegenstanders' en de tweede voor de bovennatuurlijke wezens. Daarbij heb je ook nog de nodige magie en potions om jezelf of je wapens krachtiger te maken voor je de strijd aan gaat.



Het verhaal van The Witcher 2: Assassins of Kings is opgedeeld in chapters waar je doorheen loopt en praat met karakters en quests uitvoert. Het praten gaat op de bekende manier, met keuzes. Maar je kan dit een beetje cheaten door wat magie te gebruiken dat veel weg heeft van een Jedi Mind trick, these arn't the droids... ik bedoel: Witcher you're looking for. Maar goed, door deze magie kan je soms wat extra informatie krijgen of juist totaal niet omdat je gesprekspartner door heeft wat je van plan was. Het blijft altijd een kwestie van inschatten. De vele quests die de game voor je klaar heeft staan zijn leuk om te doen en bestaan uit gevarieerde dingen waar je toch bijna altijd voor op de vuist zal moeten. Denk overigens niet dat je door de game kan rushen als een malle en je non-stop actie hebt. Want het tempo is mede door het vele praten behoorlijk laag, en ook zo nu en dan je verzamelde informatie doorlezen is zeker aan te raden. Omdat dit het toch al zo uitstekende verhaal verder wordt uitdiept en je soms nuttige informatie op deze manier kan verkrijgen. Daarom is het ook niet zo heel erg vreemd dat deze titel rond de veertig uur gameplay heeft, en als je voor alle quests (aanrader) gaat je zeker richting de zeventig uur en hoger kan gaan en dat is tien keer langer dan menig andere game die op de markt verschijnt.

Ik zou in deze review nog vele malen dieper op het gevechtssysteem en de vele mogelijkheden kunnen ingaan, maar persoonlijk zou ik dat saai vinden om te lezen. Want deze game wijst zichzelf en alles leer je spelenderwijs. Maar waar ik nog wel even iets op in wil gaan is de skill tree. Daarin heb je keuze uit vier verschillende krachten als magie, combat, alchemie et cetera. Als je daar de nodige tijd in steekt, zal je merken dat je hele brute dingen kan gaan doen. Betere aanvallen of magie linken en zo op die manier grotere of groepen vijanden makkelijker verslaan. Aangezien de skill tree behoorlijk groot is zal je keuzes moeten maken of in een volgende playtrough je speelstijl aanpassen. Want de replaygehalte van de game is mede door verschillende eindes behoorlijk hoog, en dat is het niet enige, want door de keuzes die je maakt verloopt het verhaal ook nog anders. Dit is DE optie die veel devlopers beloven *kuch Mass Effect 3 kuch* en vervolgens half of totaal niet weten te leveren

Grafisch ziet de game er prachtig mooi uit, en natuurlijk is het wel zo dat de PC-versie mooier is. Maar CD Projekt Red laat wel zien dat ze weten hoe ze het beste aan grafische pracht uit de alweer zeven jaar oude Xbox 360 kunnen halen. Het maakt niet uit wat voor omgevingen je doorloop, of het grotten zijn met hun vuur, bossen met prachtige lichtspelingen of andere grote open locaties, het is simpelweg geweldig om te zien. Sterker, ik ben een paar keer even stil blijven staan om te genieten van de omgevingen en zelfs een zonsondergang, niet omdat ik een ouwe lul ben geworden maar omdat het er zo mooi uit zag. Het geluid is echt super strak, zo zijn de dialogen (waarbij zelfs The Lord of the Rings gedist wordt) zoals je verwacht van een RPG. Want vergeet niet, je zal heel erg veel met karakters moeten gaan praten en gelukkig heb ik nergens het idee gekregen naar dezelfde acteur te luisteren die even snel zichzelf een ander accent of toonhoogte had aangemeten. Ook de muziek is prachtig en voelt filmachtig aan. Mooi detail is dat de gehele soundtrack samen met een map en een boek in de Enchanced Edtition zit.