Review: Call of Duty: Modern Warfare

RDJ134 2 november 2019 om 20:39 uur

Al sinds het eerste deel van Call of Duty in 2003 was ik fan van de achtbaanrit vol actie en speelde ik deze op de PC en maakte ik later de overstap naar de consoles waar deze titel mijn jaarlijks terugkerende quilty pleasure werd. Want ik hou van de over de top (de franchise wordt vaak met de films Michael Bay vergeleken) actie, een cheesy verhaal en de multiplayer waar 12-jarige piepstemmetjes claimen seks met mijn dode oma te hebben gehad en campend op de mappen zitten te wachten om je in de rug te schieten. Maar ik hou van de franchise die begon als Eerste Wereldoorlog en in 2007 de lat hoger legde door de overstap te maken naar de huidige oorlogsvoering en kwam met een ongekend bruut verhaal en een ijzersterke multiplayer mode. Back in the day werkte ik nog maar net bij GameKings en runde ik Xlife waardoor ik was uitgenodigd op de launchparty in Rotterdam waarvan een beschamend filmpje nog altijd op de website van GK is te vinden. Maar goed, het is 2019 en recent kwam de semi-reboot van de franchise uit die simpelweg Call of Duty: Modern Warfare werd genoemd en ik een Xbox One recensie-exemplaar mocht ontvangen en ging deze alweer 16 jaar oude veteraan van de serie hiermee aan de slag gaan.



Het verhaal van de game begint met een missie in fictief Urzikstan waar een lading gevaarlijk gas aanwezig is en jij (Alex) met je team van CIA operators deze moet veiligstellen en dit lijkt na een spannend entree ook te lukken tot er gemaskerde terroristen opduiken en enkele van je teamleden uitschakelen en jou achterlaten. Dit tot groot ongenoegen van je meerdere die nu een groot probleem heeft, omdat er chemische wapens in het openbaar zijn en roept daarom de hulp in van SAS-kapitein John Price die er niet moeilijk over doet om zijn handen vuil te maken. Als 24 uur later in Londen een terroristische cel van Al-Qatala van plan is om een aanslag te plegen is het SAS-kapitein John Price met zijn eenheid die de dit proberen te voorkomen met een poging om de groep te arresteren, alleen verloopt deze anders dan de bedoeling was en brengen de terroristen op het beroemde Piccadilly Circus een zware autobom tot ontploffing en beginnen deze met meerdere tegelijk op het publiek te schieten en gijzelaars te nemen. Totdat Price met zijn hulptroepen arriveren en de dag redden. Ik zeg je eerlijk: zoiets heftigs en intens heb ik nog nooit meegemaakt in een CoD-titel en zolang als ik videogames speel; de chaos is echt overweldigend.

Al-Qatala blijkt wereldwijd actief te zijn en is dus nu een probleem van de CIA en de SAS oftewel Engeland en Amerika die samen moeten werken om meerdere aanslagen te voorkomen en de chemische wapens terug te vinden voor er veel meer doden vallen. Alex reist daarvoor af naar Urzikstan waar hij het plaatselijk verzet ontmoet die onder leiding staat van Farah Karim (Claudia Doumit die de seriefans gelijk herkennen uit Timeless) en haar broer Hadir. Deze horen dat Alex een goede vriend is van Price en dat schept een band omdat broer en zus hun leven aan hem hebben te danken en dit is wat je ook zal zien tijdens een flashbackmissie. Er is alleen een probleem: de Russen die daar onder leiding van Generaal Roman Barkov aanwezig zijn mogen geen direct contact hebben met Alex die er onofficieel voor de CIA aanwezig is, want dat zou een aanleiding voor een directe oorlog tussen de US en de Russen zijn.



Wat volgt is een bloedstollend avontuur (bestaande uit 14 missies) die je meeneemt naar locaties over de hele wereld, en komen er uiteraard de nodige plottwisten die alles op zijn kop zetten. Maar ook zijn er een aantal flashbackmissies waarin we zien hoe Farah en Hadir hun leven is veranderd door de bezetters en ik kan je vertellen dat dit intens is. Je zit klem onder puin waar je tegen je dode moeder aankijkt, dan als je bevrijd bent vallen de Russen je stad binnen en probeer je met je vader te vluchten, die het niet haalt en je een weg moet banen langs lijken, stervende mensen en dieren. Dit is zo'n typisch voorbeeld van hoe deze game onder je huid kan gaan zitten en speelt met je emoties en dat is best wel heftig te noemen. Deze flashbackmissies zijn overigens wel even een kleine adempauze tussen het normale schietwerk door, want dat is er meer dan genoeg.

Call of Duty: Modern Warfare is de game die deze franchise nodig had, want laten we eerlijk zijn: de serie (hoewel de twee delen hiervoor ook erg lekker waren) zat in een sleur en wist ook niet goed meer waar het heen wilde en fans van de OG-delen waren in de meeste gevallen al lang en breed sinds de eerste MW-titels en later Black Ops afgehaakt. Dus een gritty reboot was een zeer gewaagde gok die ook verkeerd had kunnen vallen en zoals je ondertussen denk ik al weet zeer geslaagd is. Het is kei- en keihard, want geweld en gore (wat overigens aan en uit te zetten is) komen je huiskamer in. Ikzelf speelde de Xbox One-versie op een Xbox One X-console en zoals je kan zien met de door mijzelf gemaakte screenshots in deze recensie ziet het er bloedmooi uit en zelfs fotorealistisch te noemen. De nachtelijke missies waarbij je een huis en een compound binnenvalt zijn daar perfecte voorbeelden van. Ook het geluid is extreem bruut en erg agressief, en als je met een surround headset (zoals de RIG 400 HX waarvan je mijn recensie hier kan lezen) speelt ben je in voor een optimale ervaring. Kogels vliegen om je oren, explosies die komen met een hele diepe bass, of zoals met de eerste missie nachtelijk bosgeluiden van krekels, wind en voetstappen wat zorgt voor een opbouw van spanning.



Maar genoeg over de singleplayer. Laten we het hebben over de multiplayer, want dat is waar de meeste mensen de game voor in huis halen en waarover een hoop gejank online is. Want de millenials die zijn opgegroeid na de Modern Warfare-titels zijn nu in paniek. Het tempo is weer een stuk lager en de mappen zijn uitgebreider met meerdere routes (in plaats van links, midden en rechts) die moeilijke op slot zijn te zetten. De multiplayer bestaat uit:
  • Team Death Match
  • Cyber Attack
  • Domination
  • Search and Destroy
  • Headquaters
  • TDM 20 players
  • DOM 20 Players

    Deze hebben 10 mappen tot hun beschikking, maar er is nog een Realism mode (lees: hardcore dus geen HUD et cetera) die voegt hier nog vier nachtversies van bestaande mappen aan toe. Maar het feest is nog niet voorbij, er is ook nog keuze uit:
  • Ground War (2 mappen)
  • Gunfight 2v2 (7 mappen)
  • Free-For All
  • Private Match

    Ground War is fookin' A. daar speel je met 32 spelers op hele grote mappen en met voertuigen, waardoor dit bijna aanvoelt alsof je Battlefield (de goede versies, niet de laatste twee troepdelen) aan het spelen bent en dat is een heel erg goed ding.

    De PR rondom de game gaat plat op Gunfight waar vier spelers in teams van twee het tegen elkaar opnemen en steeds andere wapens krijgen. Dit was tijdens de E3 en de beta (waarvan je mijn indruk hier kunt lezen) een hot item en is dikke fun om even te spelen voor de afwisseling als je het even rustiger aan wilt doen. Ook is er nog Operations waar je met vier andere spelers opdrachten moet volbrengen terwijl er hordes aan tegenstanders op je afkomen. De multiplayer valt niks op aan te merken, het is waar je al jaren bekend mee bent en beter. Ook deze keer levelt je wapen mee tijdens het spelen en zal je langzaam aan kijkers, stocks, grips en andere accessoires vrijspelen. Perks zijn ook aanwezig voor je persoonlijke speelstijl en zijn de killstreaks terug en daar zitten ook nieuwe leuke speeltjes als robots bij. Plus je field upgrades die je een klein extraatje geven zoals een magazijn met sterkere munitie.


  • Reageer