De Italiaanse maffia spreekt als jaren lang tot de verbeelding van veel mensen, want deze misdaadorganisatie die keihard regeert en volgens een eigen erecode leeft, is iets waar veel mensen hun fantasie mee op de loop laten gaan en zelfs een soort van pop-culture is geworden. Vooral begin vorige eeuw konden groepen criminelen door de Amerikaanse drooglegging opeens door extreem hard geweld en een zwijgcultuur (Omerta) uitgroeien tot machtige organisaties die zich vertakte naar de bovenwereld.

In 2002 verscheen er voor de PC, PlayStation 2 en de OG Xbox de game Mafia die zijn tijd een soort van ver vooruit was. Het was een semi-openwereld game met een fantastisch verhaal die niet zou onderdoen aan een bioscoopfilm à la The Godfather (1972) of Goodfellas. Die zich overigens in hele andere tijden afspeelde, en komt de film Untouchables (1987) het meest dichtbij het tijdperk waarin het spel zich afspeelt. Mafia is een videogameklassieker die nu een Definitive Edition heeft gekregen een 100% remake is geworden en of dit goed gedaan is, ga ik je nu vertellen in mijn recensie.

Als Mafia begint maken we kennis met Thomas "Tommy" Angelo (die in omgekeerde volgorde het verhaal vertelt aan een politieagent), die als een simpele taxichauffeur in de stad Lost Haven van 1930 zijn geld verdiend. Maar zijn leven veranderd op een dag als de twee maffiosi, Sam Trapani en Paulie Lombardo, een hinderlaag inlopen van de misdaadfamilie Morello en deze ternauwernood weten te overleven en nu in de taxi van Tommy springen en hem de opdracht geven om hun achtervolgers af te schudden en te brengen naar hun thuisbasis waar hun Don (Salieri) zit en Tommy bedankt voor zijn hulp met een dikke envelop vol geld. Maar het duurt niet lang voor Tommy leert dat zijn hulp aan Sam en Paulie ook gevolgen heeft en hij nu wordt geassocieerd met de Salieri-familie en de leden van Morello die hem nu tegen het lijf lopen en zijn taxi slopen en hem te lijf gaan. Hierdoor slaat hij op de vlucht en zoekt zijn heil in de bar van Salieri waarna een kleine stand-off volgt en de Morello-leden zich terugtrekken.

Tommy is pissed off en vraagt aan Don Salieri of hij wraak mag nemen op de mensen die zijn wagen hebben gesloopt en hem mishandelde, in ruil hiervoor wil hij lid worden van de familie. De Don zelf stemt hier mee in en geeft hem de toestemming voor een strafexpeditie waarbij de Morello-bendeleden niet alleen klappen krijgen maar ook hun auto's in de fik worden gestoken. Deze actie levert hem respect op en is hij een geaccepteerd lid van de Salieri-familie en dat betekent een leven vol misdaad waarbij deze familie voor alles gaat. Al snel leert Tommy de klappen van de zweep als afpersing, dranksmokkel (drugs is een no-go omdat dit aandacht trekt), overvallen, diefstallen en brandstichting om er een paar te noemen, want er moet geld verdiend worden. Maar zoals het gaat in de misdaad, komt het leven niet alleen met geld, macht en vrouwen, maar ook met ellende als gevaar en het onvermijdelijke: verraad van de mensen die je vertrouwt en je leven voor zou willen geven. Hoe dit verloopt en hoe het komt dat Tommy met de politie gaat praten is iets wat je zelf mag ervaren en beleven, want deze game is net als het origineel een klassieker die je meeneemt in een wereld die je niet snel meer kan los laten.



Toen ik in 2002 deze game speelde was ik al weggeblazen door het verhaal wat deze game drijft; het is spannend, gewelddadig en meeslepend waarbij je als Tommy steeds dieper wegzakt in het criminele milieu en leert dat misdaad niet echt lonend is en komt met een hoge prijs. Ook zag het er op de PC en console toen heel erg goed uit en daarom was ik even sceptisch toen ik de aankondiging van de Mafia: Definitive Edition hoorde, want was dit een snelle cash grab van 2K die inspeelt op nostalgie van gamers zoals mijzelf? Maar deze remake (de game is helemaal herbouwd) is een goed voorbeeld van hoe remakes horen te zijn: het ziet er prachtig uit en heeft meer diepgang en extra's dan het origineel. Denk hierbij aan uitgebreidere scènes en karaktervorming die je meer inzicht geeft. Nu was het wel even wennen met de gameplay die nogal ouderwets aanvoelde, maar als je het eenmaal doorhebt en je blindelings je knoppen weet te vinden is er geen omkijken meer naar.



Het rijden, schieten en vechten is zoals ik zeg even wennen en dan gaat er ook een wereld voor je open en trakteer je vijanden op loodvergiftiging en merk je duidelijk verschil tussen het arsenaal aan vuurwapens dat je tot je beschikking hebt. Neem een shotgun of een zwaar kaliber handvuurwapen: als je deze afvuurt knalt de loop ook een stuk hoger en moet je even aanleggen voor het volgende schot en dat geeft enige realisme aan het wapengebruik van je karakter. Dit geldt ook voor de vele auto's in de game die je kan stelen of gebruiken; ze voelen tijdens het rijden allemaal net weer even anders aan. Over stelen gesproken: de auto's kan je gewoon afpakken; raampje intikken en er mee weg rijden of als je het netjes en onopvallend wilt doen gewoon het slot open peuteren, instappen en wegwezen. Smooth criminal en zo.

Mafia: Definitive Edition is zoals ik al zei een remake en geen remaster zoals het geval met de Mafia II: Definitive Edition (recensie) was. Dit deel is letterlijk helemaal opnieuw in elkaar gebouwd op een hele nieuwe engine en dat zal je weten ook: de graphics zijn prachtig mooi. Denk hierbij aan weerspiegelingen, regen, stof en licht op de gezichten van de karakters. Daarbij viel me overigens wel op dat deze soms in cut scenes de ene keer mooier waren dan de andere keer. Zo zie je bijvoorbeeld in de scène van Welcome to the Family duidelijke dat de in-game engine zelf wordt aangesproken en de autoscène (waar je de spanning goed kan voelen) tussen Tommy en de Consigliere Frank Colletti duidelijk een andere veel scherpere rendering heeft en mij gelijk opviel door veel meer details in beide gezichten. Niet zo heel erg en 99% van de gamers zal dit niet opvallen, maar hé, ik ben nu eenmaal een zeikert soms.



Naast het oog, wil het oor ook wat en daarbij worden liefhebbers op hun wenken bediend. Het geluid van de game is fenomenaal. Alle dialogen zijn opnieuw ingesproken door voice actors en heeft de oude audio dus plaats gemaakt voor de nieuwe en dit komt mede doordat er een aantal dingen veranderd en toegevoegd zijn tegenover het origineel. De accenten en het gevloek voelen realistisch aan en passen perfect bij de karakters op je scherm. Maar ook geluiden als in een bordeel, bar en straten van Lost Haven zijn rondom je heen te horen, maar ook brullende motoren tijdens de beruchte race en onweer zijn perfect en met de juiste surround (head)set een erg aangename bijdrage aan de game-ervaring. Oftewel het is perfect te noemen.