In Assassin's Creed: Valhalla (recensie) maakten we kennis met Basim, die een ‘Hidden One' was. Dit waren de voorlopers van wat later de Assassin's warden, waarmee we ook vele bijzondere avonturen hebben mogen beleven. Maar hij was niet altijd deze zelfverzekerde killer die Eivor Varinsdottir zijn leven veranderde en op zijn bestemming stuurde. Want in wat nu zijn eigen avontuur is, zien we wat voor weg hij heeft afgelegd om een Hidden One te worden en wat hij daarvoor heeft moeten opofferen.

Als Assassin's Creed Mirage begint maken we kennis met Basim (wiens volledige naam Basim Ibn Ishaq is) en zijn vriendin Nehal met wie hij samenwerkt om te overleven in de straten van Bagdad van de achtste eeuw. Want het leven is genadeloos hard en moet er gestolen worden om te overleven en een gevulde buik te krijgen. Basim is goed in de criminele kunstvorm die zakkenrollen heet en voert zo nu en dan een klusje uit voor een louche persoon die hand- en spandiensten tegen betaling aanneemt van de Hidden Ones en dit door straatratten als Basim laat uitvoeren. Basim droomt ervan om zich aan te sluiten bij deze groepering, alleen als hij hun contact Roshan (wiens stem klinkt als een tante die net even te veel zware shag rookt en liters wijn wegtikt) op de man aanspreekt voor een opdracht word hij keihard genegeerd, maar kon wel overhoren dat Rosham opzoek is naar een item in het lokale paleis van Bagdad.

Basim laat deze gelegenheid niet lopen en denkt dat als hij het item steelt hij respect zal krijgen van Roshan en zich kan aansluiten bij de Hidden Ones. Alleen is er altijd een verschil tussen realiteit en fantasie. Want als Basim samen met Nehal het paleis in sluipt is hij getuige van hoe de grote machtige Kalief van Bagdad als de dood is voor een groep gemaskerde figuren die zichzelf de Order of the Ancients noemen en de Kalief voor hen een item heeft gevonden en deze bewaakt. Als Basim deze steelt betrapt de Kalief hem die vervolgens hem aanvalt maar wordt doodgestoken door Nehal en slaan ze op de vlucht met het item dat een ronde disc blijkt te zijn.



Zoals je begrijpt neemt The Order en het bestuur van Bagdad dit niet voor zoete koek en vermoorden alle dieven die ze tegenkomen. En zo sneuvelen er ook vrienden en geliefden van Basim en Nehal, die nu ruzie krijgen en moeten opsplitsen voor de soldaten. Zo is het Roshan die hem de stad weet uit te smokkelen met een boot om hem vervolgens te trainen in het kamp van de Hidden Ones. Dit kost een hoop tijd en uiteindelijk weet hij het respect en zijn titel te veroveren en dat betekent ook dat hij geheel volgens traditie een vinger moet opofferen als blijk van toewijding. Iets wat altijd een terugkerend iets is in de franchise.

Als bekend wordt dat de Order of the Ancients steeds dieper infiltreert in de machtsstructuur van Bagdad, reizen onder anderen Basim en Roshan af naar de legendarische stad om uit te zoeken wat er gaande is en komen er achter dat de Order of the Ancients bezig is met het zoeken naar meerdere items en hier alles voor over hebben en zich door niets en niemand laten tegenhouden. Dit is het begin van een toch kleine twintig uur durend avontuur dat voor de verandering weer eens oldschool aanvoelde.



Assassin's Creed Mirage is een hele fijne game die anders is dan de games van de afgelopen jaren, want het is vrij kort en heeft een kleinere wereld dat zijn voorgaande delen en is zoals ik net al zei met een kleine twintig uur uit te spelen. Maar ondertussen heb je wel een heerlijke speeltuin met een leuk verhaal die een mooie aanvulling op de lore van de franchise is. Maar ook een goed pluspunt is dat het lekker makkelijk wegspeelt en er heel erg veel te doen is, want na het uitspelen valt er nog het nodig te unlocken en vrij te spelen.

Nu zie ik veel mensen klagen online dat het wederom meer van hetzelfde is op een kleinere schaal. Dit is gedeeltelijk ook zo. Je weet wat je krijgt en kan verwachten, plus dat de basisgame een redelijk laag prijskaartje heeft. Iets waar ik totaal geen probleem mee heb, want ik heb van het verhaal genoten en is het in mijn ervaring makkelijker dan voorheen en valt er een hoop te doen en te unlocken. Waarbij ik je wederom kan aanraden om Ubisoft Connect te gebruiken om leuke gratis dingen te krijgen. Ik hoop trouwens wel dat Ubisoft dit platform eens een kleine update geeft en het er wat meer hedendaags uitziet.

Het is trouwens goed te merken dat de game een ode is aan het eerste deel, want je kan onder de grafische instellingen het Assassin's Creed 1-filter aanzetten waardoor je game er qua kleur uitziet als de eerste titel die deze franchise zo groot en populair maakte. Wat voor veel gamers minder populair is, zijn de onvermijdelijke microtransacties die ook hier weer aanwezig zijn en je zelf klassieke skins van populaire titels als Assassin's Creed 2 en Valhalla kan vinden. Houd de Store goed in de gaten want er verschijnt zo nu en dan ook gratis content.



Grafisch ziet de game er fantastisch mooi uit en draait op Ubisofts Anvil Engine die ze voor al hun recente titels hebben gebruikt. Want vergis je niet, Bagdad is een grote diverse stad met niet alleen kleurige forten, gebouwen en torens, maar ook buitenwijken vol groen en water. Deze stad die al duizenden jaren bestaat is erg levendig en is het ook echt aan te raden om soms gewoon even stil te staan en van alle pracht of het uitzicht te genieten. Of even een kat te aaien, want je kan inderdaad katten aaien als je dit wilt.

Er is trouwens een optie met de keuze om een strakke framerate te hebben en iets aan de grafische pracht in te leveren. En het kan ook andersom en dat is grafisch alle toeters en bellen aan hebben, maar gelocked zijn op 30 frames per seconde. Ik zou zeggen doe gewoon de eerste optie wat zoveel verschil zie je er niet tussen en dan is het naar mijn mening nuttiger om alles smooth te laten verlopen.

Dan is er nog het geluid, dat komt in Dolby Atmos, en dit is met de juiste setup of headset zo'n extra ervaring. Want Bagdad leeft goed en dan bedoel ik met stedelijke geluiden van mensen die praten, kooplui die roepen en dieren die hun geluid maken. Dit is simpelweg perfect te noemen en zal je mij hier niet over horen klagen.