Het is alweer vier jaar geleden dat je hier op Eigenwereld mijn recensie van de Rasberry Pi en zijn mogelijkheden kon lezen. Zoals er bijvoorbeeld een mediacenter of emulatiebeest van te bouwen. Want wie van retrogames houdt, kan op de Raspberry Pi meerdere losse emulatoren installeren of een alles in één pakket als Lakka (recensie) RetroArch, Recalbox of één van de vele anderen softwarepakketten die er op de markt zijn en waarvan je hier een lijst kan vinden. Om deze games te spelen kan je bijna alle controllers van de laatste generatie consoles gebruiken, denk hierbij aan de PlayStation 3 tot en met 5 die dankzij Bluetooth draadloos te koppelen zijn; de Xbox 360, One en Series via USB rechtstreeks in je Pi (klinkt fout) kan stoppen of een ander systeem naar keuze en gaan. Maar de echte retrogamers willen graag authentiek spelen en daarvoor zijn er ook vele controllers op de markt van naamloos op AliExpress tot het dure 8Bitdo die van mening is dat Nederland geen markt is voor hen en daarom geen recensie-exemplaar wilde sturen. RetroFlag daarentegen was wel zo vriendelijk om mij een Super Nintendo en een SEGA MegaDrive USB-controller toe te sturen ter recensie en of deze je geld waard zijn ga ik je nu vertellen.
Het eerste wat mij opviel toen de controllers uit China aankwamen, was dat beide controllers in een heel erg kleine verpakkingen kwamen oftewel hele kleine doosjes die zelfs een stuk open stonden en ik in eerste instantie dacht dat de douane er in had zitten neuzen. Maar door een beetje te Googlen kwam ik er achter dat ik niet de enige was bij wie de doosjes openstonden; de verpakking is gewoonweg iets te klein voor het product. Het verbaasde me echt hoe ze de controllers en de zeer lange draad (beiden zijn 1.8m lang) er zo in hebben weten te prakken. En nee, dat is geen spelfout voor inpakken.
Dat maakt het overigens ook vrij moeilijk om alles netjes op te bergen en weg te leggen zonder wat geweld toe te passen en dat is het laatste wat je wilt met je controllers. Dus liggen deze bij mij nu gewoon uit de kartonnen verpakking naast de PC en als ik ze echt op wil bergen doe ik dit in de schuimzakjes waar ze in kwamen en zo kan ik ze enigszins nog los opbergen. Zoals je begrijpt is dit toch wel een minpuntje te noemen.
Maar goed, laten we het hebben over de controllers zelf en het functioneren daarvan. Te beginnen met de Super Nintendo-controller en om precies te zijn de U-versie daarvan. Deze is in de vrij lichte kleuren oftewel de Amerikaanse versie qua uiterlijk. Er is ook een J-versie en deze ziet er uit zoals we in Europa gewend zijn met zijn prachtige felle kleuren. Tijdens mijn vooronderzoek zag ik in onder andere deze video dat de D-pad van de J-versie niet helemaal lekker werkte en ik daarom ook gelijk voor de U-versie ging, die ik er overigens prachtig mooi uit vind zien.
De eerste indruk van de Super Nintendo-controller was van “wow, dat voelt verdomd goed aan”, en heeft zelfs een redelijk zwaar gewicht, iets wat je niet bij de goedkope AliExpress-klonen ziet, want die wegen helemaal niks. Dus tijd om te spelen, want daarvoor schaffen we deze controller natuurlijk aan en dit kan je op verschillende systemen doen. Zoals ik al eerder noemde: de Raspberry Pi die deze gelijk herkende zonder enige problemen, maar ook kan je deze controllers gebruiken op de Nintendo Switch via de Dock of in mijn geval de PC en de laptop. Na vele uren schrijven wil ik nog wel eens even een uurtje of meer RetroArch opstarten en oude SNES-titels spelen.
Na het opstarten van RetroArch (versie 1.10.3) was het inprikken en de controller werd gelijk netjes herkend en was het een kwestie van een ROM opstarten en spelen maar. Deze controller ligt zo ongelofelijk goed in de hand en voelt zo heerlijk aan dat het lijkt alsof je met een originele Super Nintendo-controller aan het spelen bent. Gewoonweg heerlijk. De D-pad reageert strak en gelijk zonder enige lag of andere ongein. De twee schouderknoppen doen hun werk ook prima, alleen moet je deze wel goed ‘omarmen' met je beiden wijsvingers, omdat zachtjes de buitenrand indrukken of aantikken niet goed wordt geregistreerd, maar wel perfect werkt als je beiden vingers er goed overheen doet en ik moet eerlijk zeggen zo speelt 99% van de mensen toch hun games en niet zoals ik op de eindrandjes.
Voor de tests gebruikte ik games als Aladdin, Donkey Kong Country, Contra III: The Alien Wars en verschillende andere platformen, SHMUP en actie-games, maar ook Mario Kart die toch wel wat reactie vereist en alles werkte gewoonweg perfect en niks op aan te merken. Maar het hield voor mij niet op bij RetroArch, want ook Redream de SEGA DreamCast emulator heeft leuke SHMUPS en fighter games die je kan spelen met deze controller en dit werkte perfect. Inprikken en automatisch herkend. Dus tijd PPSSPP (PlayStation Portable), en ook hier zelfde verhaal. Oftewel je kan er meer mee dan alleen SNES-games spelen.
De SEGA USB-controller-M is zoals de titel je al doet vermoeden de USB-controller voor de legendarische 16-bit console van SEGA voor wie ik een grote liefde heb. Zoals je misschien wel of niet weet is deze controller voor de originele hardware er in twee versies. Zo heeft de eerste versie drie knoppen en de latere versie zes knoppen, want voor games zoals bijvoorbeeld Street Fighter en Mortal Kombat kon SEGA niet aankomen met drie knoppen tegenover de zes die de concurrent Nintendo had. Deze USB-controller-M is dus de zes knoppen versie waarmee je alle latere nieuwe games van de SMD kan spelen.
Alleen verliep dit voor mij niet zoals ik hoopte, want in tegenstelling tot de Super Nintendo-controller werkte niet alles in RetroArch. Wat ik ook probeerde, er werkten maar drie knoppen en de andere drie deden niks. Dus waren Google en YouTube een uitkomst en kwam ik deze video tegen waarin werd uitgelegd dat je alle zes de knoppen kan gebruiken als de naar de volgende instellingen gaat: Quick menu / Options / en daar Input Device 1 zet op: 6 Button Pad en vanaf daar is er geen omkijken meer naar en werkt het naar behoren. Alleen heeft het mij een hele avond gekost om dit uit te vogelen, en dat was niet de schuld van RertoFlag maar van RetroArch die dit beter had mogen herkennen. Uiteraard verschilt dit per emulator en zal je er bij andere misschien geen last van hebben, maar aan de andere kant zijn deze vaak ‘forks' of gebaseerd op RetroArch en dan is het handig om deze instelling te weten.
Toen ik eindelijk echt aan de slag kon, viel gelijk op dat deze controller een stuk lichter was dan zijn SNES-broertje en ook een stuk kleiner is dan het origineel van SEGA die vrij groot was. Maar aangezien ik daar al eeuwen geen controller van in mijn handen heb gehad is het niet aan mij om over authentiek te gaan bitchen. Dit is wat het is en daar moet ik het mee doen. Ook hier speelt het als een trein. Sonic the Hedgehog vraagt om timing en ging zonder problemen, zelfde met de SHMUP's (dit en platformtitels waren een drijfveer voor de verkoop van de SEGA MegaDrive) die ik speelde waar controls een grote rol spelen en hier reageerde de controller-M prima. Dus tijd voor de fighters: Street Fighter II was een blast en gooide ik keer op keer hadouken's naar mijn tegenstanders. Heerlijk, en uiteraard mochten de Mortal Kombat-titels ook niet ontbreken, want in tegenstelling tot de Super Nintendo had de MegaDrive-versie echt bloed wat rondspatte, en ook hier werkte het perfect en kon ik zelfs nog Fatalities uit de controller trekken. Oftewel het werkte prima ondanks dat deze iets aan de kleinere kant is.
